Bir ritüele kurban edilmişti hayatım, Osmanlı'nın kaderini değiştirmek uğruna 1450'li yıllara itilmiş ve bilmediğim bir çağda yaşamaya mahkûm edilmiştim. İşler, hiçbir zaman umduğum gibi yürümedi demeyeceğim, tek umduğum şey ölümdü, fakat Mehmet'in aşkı beni yaşattı; Hem de tüm insanlığın üzerinde bir konuma yükseltecek bir aşkla. -- Bunun ne olduğunu bilmiyorum, fakat sen düşündüğün gibi bir kuş ya da uğruna hazinemi vereceğim bir resim değilsin, tüm bunlardan çok daha fazlasısın. Çok daha fazlası."

Senin kaderin daha annenin karnındayken çizilmişti Karakuş, Seçim senin. Kaderine boyun mu eğeceksin yoksa kendin ve arkadaşların için savaşacak mısın ? Alisa her şeyden habersiz yeni güçlerine alışmaya çalışırken kendini Reina'da bulur. Çünkü o iki yıldır aranan bir kaçaktır ve kaçak olduğundan habersizdir. Reina'ya alışmaya çalışırken okulun çetesinin lideri Mirza Ateş tarafından mimlenir. Bir yandan Mirza ile olan kavgası devam ederken diğer yandan gerçekte kim olduğunu öğrenir ve asıl macerası o günden sonra başlar. Burası Reina Doğaüstü Güçler Akademisi. Şimdi burada yeni bir tarih başlıyor. Hazır mısın ? "Arkadaşlarım için Mirza'yı karşıma alırken şimdi Mirza için tüm evreni karşıma alabilirdim." Alisa. "İşleyeceğin tüm cinayetleri üstleneceğimi söylemiştim." Mirza. Serinin ilk kitabı : Mercan #fantastik 1 - 31.12.2020 #fantasy 1 - 13.01.2021 Y.T : 22.03.2017 Bu isimli wattpad üzerindeki ilk hikayedir.

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

Ateşli Kanatlar Serisi 2.Kitap Şeytana aşık olmak mı? DAHA NELER! Pekala belki de baştan başlamalıyım. Adım Cassie ve ben gelmiş geçmiş en şapşal şeytan avcısıyım. Daha doğrusu avcısıydım ta ki on yedi sene boyunca üzerimde taşıdığım büyü bozulup aslında bir şeytan olduğumu öğrenene kadar. Artık şapşal değilim, artık güçlüyüm çünkü yeni düzen bunu gerektiriyor. Güçlü olup kardeşimi eski halkım olan iblis avcılarının elinden kurtarmam gerek. Ama bu pek kolay değil, çünkü avcılar artık dünyadalar ve benim dünyaya inmem için Aidanhell'in yardımı gerekiyor. Aidanhell kim mi? Ah o bir insan değil, bir erkek hiç değil. O bir şekilde daha fazlası. O büyük şeytan Lucifer'ın oğlu! Şeytanların yeni kralı Aidanhell'e ne kadar aşık olsam da babasını öldürdüğüm gerçeği aramızda derin kuyular açtı ve onarmak için bir aşktan çok daha fazlası gerekiyor; sadakat, güven ve güç. Lanet olsun ki benim için yanlış olan bir erkeğe aşığım ve onu devirip tahtına çıkmam bekleniyor! Çünkü ben dişi şeytan Lilian'ın kızıyım ve unutmadan macera daha yeni başlıyor!

Fantastik #16 (20/05/2020) Bilim Kurgu #4 (29/09/2020) Önce aydınlık tüyü kanatlar sırtını buldu, sonra ise acının hançerleri kalbini... Sahi ya gerçekler ne kadar acı olabilirdi ki? Direndi. "Yapamam.", dedi. Sonuç olarak iyiliği benimseyerek büyümüştü ve bu öldükten sonra da böyle olmalıydı. Ölmüştü fakat asıl hayatına giriş yapmıştı. İşte asıl zorluk bununla başlıyordu. "Ben kötü değilim, olamam!" diyordu. O bir savaşçıydı ve savaşçılar direnirdi. Fakat ya hepsi tamamıyla boşuna verilen bir uğraşsa? Ya kalbinde ana rahmine düştüğü ilk andan itibaren leke bırakan bir karanlık varsa? O neydi? O kimdi? O ne yapacaktı? O şeytanın kızıydı ve yapacaklarını yalnızca Tanrı bilirdi... . . . "İçimde cehennemin ölümcül ateşini hissediyordum ve bunu dindiremiyordum, bu ateş yalnızca daha da büyüyordu." (Başlama tarihi: 02/03/2020)

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

''Bön bön çocuğu izleyeceğine yemeğini ye.'' ''Seni mi izlememi tercih ederdin?'' iğnelemem ona koymamış olacak ki, çapkınca sırıttı. ''Kusura bakma, çilli. Tipim değilsin.'' ''Bana diyene bak! Seni gidi aptal çam yarması!'' Sandalyesinden kalkmadan önce son kez bana bakıp göz kırptı. ''Dikkat et de, çam yarması seni ezmesin, çilli.'' Devam kitabı Bir İçim Su'dur.

Antonio Rafael Del Piero, Yasemin Aktaş'a birkaç haftalığına birlikte vakit geçirmeyi önerdiğinde, genç kadın sadece takılacaklarını, sonra da herkesin kendi yoluna gideceğini düşünmüştü. Ama öyle olmadı. Yasemin, Antonio'ya aşık olup, İtalyan bir milyonerin bebeğine hamile kaldı ve birden ikisinin de tüm hayatı tepetaklak oldu.

Bu hikaye büyücü dünyasına gelen sihirli kız ve Slytherin Varisi Tom riddle arasında geçmektedir. Olacakları bilen kızımız hiç vakit kaybetmeden harekete geçer bir yandan da soy ağacını araştırmaktadır. Koruyucular serisinin Tom Riddle zamanında geçmektedir. Acaba kız aşk iksiri etkisiyle doğmuş Tom riddle i değiştirebilecek midir. -İsmi değişen kehanet olsada sonucu iyi mi yoksa kötü mü olur bilemem aklımda bir son yok.Her zaman bir farklılık olabilir.-

*TAMAMLANDI* "Lütfen Andromeda yalvarırım." Bellatrix Lestrange, birine yalvarıyordu. Gözleri dolu doluydu ve bedeni titriyordu. "Ama, Bella-" Bellatrix, kardeşinin sözünü kesti. "Bu benim seçimim! Druella ve Rodolphus'un bu bebekten haberi olmaması gerek. Druella'nın haberi olursa onu öldürür. Rodolphus'un haberi olursa eğer beni savaşa katılmaktan vazgeçirmek için elinden gelen her şeyi yapar. Kızını almak için Lord'a bile karşı gelir." Bu düşünceyle yeniden titredi Bellatrix. Kocası, aşık olduğu adam Lord'a karşı gelmeye kalkarsa Lord hepsini öldürürdü. Kızını bile. Ama Lord savaşı kazanırsa -ki Bellatrix buna kalpten inanıyordu- kızını geri alabilirdi, üvey annesi Druella'yı öldürebilirdi ve kocasıyla beraber kızını büyütebilirdi. "Rodolphus bir kızı olduğunu bilmeli Bella! Ya o çok güvendiğin Lord'un savaşı kazanamazsa?" "Kapa çeneni! Lord'um hakkında böyle konuşamazsın. Kazanacak! Lütfen Andromeda, güvenebileceğim tek kişi sensin." Andromeda, Bellatrix'in kucağındaki doğalı sadece bir hafta olmuş bebeğe baktı, yeğenine. Başını hafifçe yukarı aşağı salladı. "Eğer ölürsem ya da Azkaban'a kapatılırsam bebeği bir Muggle ailesine -bunu söylerken bile tiksinmişti- ver ve soyadını değiştir. Ve lütfen, ne olursa olsun ne Black ailesinin, ne de Lastrange ailesinin bu bebekten haberi olsun." Başını olumlu yönde sallamaktan başka bir şey yapamadı Andromeda çünkü bunu Bellatrix'e borçluydu. Yıllar önce kendisi de bu hayatı kursun diye Bellatrix onun için elinden geleni yapmıştı. "Peki, adı ne?" diye sordu Andromeda. Bellatrix Lastrange, bebeğinin kokusunu son kez içine çekip doya doya öptü. Son kez sarıldıktan sonra onu kardeşinin kollarına verirken "Marcella." diye fısıldadı. "Marcella Lastrange." --- Daha fazlası için, kitabı takip edin.