BERDEL -Düşünsene Mizgin seni Şanlıurfa kadar sevdiğimi; Çıldırırsın!- Duyduklarından sonra genç kadının dudaklarından dökülenler sonları olmuş gibiydi. -Ez qurbanete bıvım Şanlıurfa- (Kurban olurum sana Şanlıurfa!)

''Bu kitap 'Burslu' adlı kitabın devamıdır.Bunu okumadan birinci kitabı okumanızı öneririm.'' |♦| Sonunda evlenen Dağhan ve Miray'ı daha neler bekliyordu? Sona mı gelmişlerdi? Yoksa kendilerine bir başlangıç mı yaratmışlardı? |♦| ''Ellerimde,gözlerimde,saçlarımda biriken mutluluklar tüm vücudumu sararken tesadüf olan bir tanışmanın ne kadar da mutluluk verebileceğini düşünüyordum.Vermişti işte.Hemde tarif edemeyeceğim bir şekilde mutluluk benimdi.Belirli tesadüfün bana bu kadar mutluluğu,acıyı,tutkuyu,sevgiyi ve küçük bir meleği vereceğini hiç tahmin etmiyordum. |♦| ''Ben,Dumaner.Ben,dağınık saçlı bir adama aşık oldum.Dağınık saçlarının her tutamında acı olan bir adama aşık oldum...'' |♦| Sizde hazır mısınız yeni başlayan maceraya? Aşkın tüm vücudunu tanımaya?

KİTAP ESKİ ARKADAŞLAR DÜZENLENİYOR. DÜZENLENDİĞİ ZAMAN SEVECEĞİNİZE EMİNİM BU KİTABI 13 YAŞINDA FALAN YAZDIM ÇOK DAHA İYİSİNİ YAPIYORUM ŞU AN. YANİ AYH BU NE DİYECEĞİNİZE KÜTÜPHANENİZE EKLEYİN VE DÜZENLENDİĞİNDE ARKANIZA YASLANIP KEYFİNİ ÇIKARTIN. İYİ GÜNLER TEKRAR BİR NOT DAHA. HALA BAZILARI ANLAMIYOR 0 ALGI YETENEĞİ...ARKADAŞLAR DÜZENLENİYOR DÜZENLENİNXE YAZIYI SİLECEĞİM ARTIK SABRIMI SINAYANKARA DİREK ENGEL ATACAĞIM LÜTFWN OKUYUN AÇIKLAMAYI OKUYUN. HİKAYE DÜZENLENİY Bu bir ''İyi kız,kötü çocuk.'' hikayesi değildi.Dağhan ve Miray'ın aşkı.Bu hikayede bir su dökülmesi ile başlayan klasik bir şey,sonradan gerçekten değişik bir sevgiye dönüşmüştü.Kalbin taşıyabilirdi belki de her yükü.Ayrıyken hayatın durduğu,beraber iken dünyanın sadece onların etrafında döndüğü bir hikayeydi bu.Kıskançlıklar...Ölümler...Kayıplar...Ne olursa olsun,insan sevdiği birinden vazgeçebilir miydi? Elbette ki hayır.Sevginin boyutları farklıdır.Miray için ilk başta ''Zengin Züppe'' den başka bir şey olmayan Dağhan,onun artık hayatı.Dağhan içinse ilk başta ''Küçük Bir Burslu'' dan başka bir şey olmayan Miray,artık onun siyah meleği. ''Sen olmadan önce hayatımda sanki hiç bir duygu yoktu.Birikintisi,hayali bile yoktu.Sen hayatıma giren bir melek gibisin.Ama öyle bir melek değil.Hani beyaz kanatları olan değil.Senin ruhunun kanatları rengarenk ama sen benim siyah meleğimsin. Siyahın asilliğini,güzelliğini gösteren bir melek.'' Yıkıntılar üzerine kurulmuş,Dağhan'ın hayatı Miray ile aydınlanmıştı.

4 Krallığın Savaşı Ve Bilinmeyen Kötülük... #wattys2016

" Sonra bir rüzgar geldi,döktü tüm yapraklarını... " Onların hikayesi tesadüflerle başladı, Tesadüfler büyüdü, onları sonsuz bir bağla birbirlerine bağladı. " Sen benim için bir kurtuluş olursun belki de..." Hikâyenin tüm hakları saklıdır. Lütfen kötü yorumları saygı çerçevesinde yapın. Kapak tasarım : busra_ari Genç Kurgu #284 Hikaye yazın düzenlenecek en baştan ( Mantık ve yazım hataları. ) Ama okumanızda bir sakınca yok.

Kadın mahkum adam cellat. Yapılan yanlışlıklar, açılmak istenen temiz ve bir o kadar da berrak sayfa.

"Yanımızdan geçip giden adamlar var... Bir de dönüp baktıklarımız, durup izlediklerimiz... Onlar Efsunlu Adamlar... Sırası geldikçe anlatılacaklar." Sıra onda! Timuçin Eronat. Nam-ı diğer Cambaz.

Sesil, yirmi yaşına henüz basmış bir psikoloji bölümü öğrencisidir ve okuduğu bölümü seçmesinin en önemli nedeni, sekiz yaşındayken öğrendiği, modern tıbbın hala gizemini tam olarak aydınlatamadığı bir algı komplikasyonuyla dünyaya gelmesidir: Sinestezi. Bunun üzerine sekiz yaşındaki pek çok kişinin alamayacağı kadar radikal bir karar alır ve unutmak istemediği rengarenk anılarını düzenli olarak tuttuğu defterlerine kaydeder. Bu ona, her zaman yanında taşıdığı bir defter ve hayatı boyunca eşlik eden bir alışkanlık olarak geri dönmüştür. Tek bir kuralı vardır; o da tüm anılarını yazıya dökerken bir daha eşini benzerini yaşayamayacağını düşündüklerine yıldız atmaktır! Rakamların rengi ve renklerinse kendilerine ait tatları olduğu bir hayata uyum sağlamakta herhangi bir sıkıntı çekmemiş olan Sesil, bir Cumartesi akşamı yatıya gittiği ev partisinden sonraki günün akşamında odasında uyanmıştır; fakat ufak bir sorun vardır: Parti gecesini ve evine nasıl geldiğini hatırlayamamaktadır. Öncesinde aklında kalan birkaç imgeyle bu hafıza kaybını aydınlatmaya çalışan Sesil, bu durumu anı defterinde ayırdığı, boş, dört adet yıldızlı sayfayla çok geçmeden takıntı haline getirecektir. Daha sonrasında su yüzüne çıkan gerçeklerle kendisini, hiçbir algısıyla bütünleştiremediği bir adamın peşinde bulacaktır.

Ne zamandır tanıyamıyorum kimseyi. En çokta kendimi. Gecenin bir yarısı uyanıp soruyorum kendime “Kimsin sen?” diye. Tanıdığımı sandığım insanlar zamanla öyle çok değişiyor ki. İnsanları tanımakta bu kadar güçlük çektiğimde, bütün öfkem kendime yönelmeye başlıyor. Öylesine korktum ki hayattan, insanlardan. Artık yalnızca kendi kendime sarılabiliyorum. En çok kendimle paylaşıyorum acılarımı. Çünkü insanlardan bir şeyler beklemeyi bırakalı uzun zaman oluyor.