'Lief toch, die kalfjes,' zei ik tegen Tom toen we voor de box met kalfjes stonden. Tom knikte, zijn duim verliet zijn mond niet. Zijn ogen waren gevuld met bewondering naar de grote lichamen van de lompe beesten voor ons. De ene zat onder de vliegen en de andere lag in zijn eigen stront. 'Vader vindt ze niet lief,' zei ik zonder een spier te verrekken. Ik was goed in zeggen dat het goed met me ging terwijl ik eigenlijk kon huilen en daardoor was ik ook goed in andere onzin verkopen die niet waar was. Toms blik schoot los van de kalfjes en hij keek me gefronst aan. 'Onze vader is namelijk slager,' ging ik verder. 'En dat betekent dat hij elke koe vermoord die hij ziet.' Toms mond was opengevallen en hij keek geschokt voor zich uit. 'Om ze daarna op te eten.' Er was lichte paniek in zijn ogen te vinden. 'Ja Tom,' zei ik. 'Onze vader is een moordenaar.' Toen wist ik nog niet dat koeien niet de enige organismen waren die mijn vader vermoorde.

Aurora Pachter is tot de conclusie gekomen dat alle jongens onbetrouwbare klootzakken zijn. Gelukkig is ze prima in staat om het andere geslacht te weren. Jammer genoeg is er één jongen op wie haar scherpe, sarcastische opmerkingen en dodelijke blikken geen invloed lijken te hebben. Raphael Roux, prototype arrogante zak, de jongen die iedere paar weken met een ander meisje datet, leraren om zijn vingers windt en de enige die in staat is om Aurora keer op keer op de kast te jagen. Een gezellig feestavondje loopt in de soep als een Raphael en Aurora worden uitgedaagd om zichzelf te bewijzen - te bewijzen dat ze nóóit iets voor elkaar zullen voelen. Eén maand lang moeten ze met elkaar daten, en degene die als eerst voor de ander valt, verliest. Eenendertig dagen doen alsof ze de vriendin is van haar aartsvijand, de jongen die haar nooit kon en zal kunnen krijgen. Makkie voor Aurora - toch? * Copyright © 2015 - 2016 Suze (@durban_skies) Hoogst behaalde positie: #2 in Romantiek

W I N N A A R V A N D E W A T T Y ' S 2 0 1 9 Hoop. Hoop is wat je in leven houdt. Als de hoop verdwijnt, dan is er niks meer over om voor te vechten. Met elke minuut die voorbij gaat, verdwijnt er een stukje van jezelf. Tot de hoop die je ooit vanzelfsprekend vond er niet meer is. Op wat een gewone vrijdag had moeten zijn, leert Amelia die harde les. Als ze de les ontvlucht door naar het toilet te gaan, nemen indringers de school over. Amelia wordt in een lokaal met vreemden gevangen gehouden. Wat volgt is een serie van wrede spellen en opdrachten. Niet meedoen is geen optie en ontsnappen is onmogelijk. Langzaam valt de klas uiteen en daarmee ook de hoop. Samen met de leerlingen van lokaal 301 leert Amelia de definitie van vechten, overleven en hoop is, als hun vrijheid wordt afgepakt. Leeswaarschuwing: Dit boek bevat heftige scènes met geweld en moord en is niet geschikt voor alle lezers. Daarnaast bevat de proloog een beschrijving van een oorlogs setting, die ons inmiddels allemaal bekend voor komt. Deze was eerder geschreven en we hebben besloten hem toch in het boek te houden. We willen jullie eraan herinneren dat dit verhaal fictie is. Alle overeenkomsten met de realiteit zijn bij toeval. ©Alle rechten voorbehouden

Twee mensen gaan verder met hun leven. Dat blijkt moeilijk. Een terugblik op het leven.

Drie mensen nemen hun gesprekken op tijdens hun roadtrip. Drie mensen worden er twee. Twee mensen luisteren naar de verloren opnames van hun reis.

Parijs, 2016. "Want wat er ook gebeurt, Paris sera toujours Paris." Ik glimlach terug met een treurige blik in mijn ogen en knik. Inderdaad, Parijs zal altijd Parijs zijn. De stad van de Verlichting, van de romantiek en van de liefde.

"Ik ben Sebastiaan", glimlachte hij en stak zijn hand uit. "Ik ben blind", zei zij zonder zijn hand te schudden of terug te glimlachen.

Nu alles goed gaat tussen David en Eliza, zijn sommige mensen hier toch niet zo gelukkig mee. Andere spelers komen in het spel en beginnen te strijden om de nieuwe hoofdprijs... Elizabeth. The game continues. (Dit is een vervolg op het eerste deel met dezelfde titel, dus misschien is het handig voor degene die dat nog niet gelezen hebben, dat boek eerst te lezen)