Her aşkın zorluğu vardır ama biz aşklarına "Sımsıkı"bir bağla sahiplenicek en masum kişileriz.

Sus biraz, 2 Abartısız, önemsemeden, yüzlere dokunarak tanımaya çalışan bir görmeyen gibi seviyorum. Romantizm katmadan ama sanırım şehvetle... Evet, bilinçaltıma yaklaştığım zaman, seni çok istediğimi anlıyorum. İkiye bölerek seviyorum seni. İki parça da... Durduk yerde... Bazen de sen hareketliyken seviyorum. Kımıl kımıl olduğunda nefret edermiş gibi yapıp, kıvrımlarını izleyerek seviyorum. Ama ne kadar güzel bir vücuda sahip olduğunu sana hiç söylemiyorum. Belki söylersem sen de kendini bırakırsın. Üç tane çocuk doğurmuş kadın gibi kocaman göbeğin vardır, kim bilir? Bu yüzden seni hep nefesini içinde tutan biri olarak düşünüyorum. Ya da nefes almayan biri... Aslında "hiç nefes almayan biri nasıl solunum yapabilir" diye, aklıma getirmiyorum dersem yalan olur. Ne dersin? O pürüzsüz tenin bunun sebebidir belki de. Teninden bana soluk veriyorsundur! Yahut ben saplantılı biriyim... Sen gerçekten sıradan bir insansın. Benim gibi mükemmel olamazsın, değil mi? Tabii ya; elbette, ben haklıyım! Benim kadar kusursuz olsan, sen de beni çok rahat sevebilirsin. Benim gibi işte; seninle seviştiğimi hiç göstermeden, kaçak ve biraz da suyla ateşin yan yana gelmesi gibi, risk alarak sevebilirdin beni. Hayır, sen çok güzel değilsin. Ben güzel bakıyorum sana. Yani "güzel" derken.. şey... İkiye bölüyordum ya seni. Anladın mı, anlamadım... Ama öyle işte... Çok istiyorum seni. İnan, dudaklarını okuyamıyorum... Sus biraz! Dilerim mutlu olursun. Çünkü seni seviyorum...

Biraz kalabalık olana kadar bu yazı burada dursun... Sonra, kitap. Sus Biraz, 1 Sus biraz, dilerim mutlu olursun. Çünkü seni seviyorum... Öyle, sıradan, her hangi birini sever gibi seviyorum. Yanımdan geçerken, bir an gördüğüm birini sever gibi. Alışır gibi, usulca, sessizce ve kimseye hissettirmeden. Kürdan ucu, toplu iğne başı, ya da kibrit alevi kadar seviyorum seni. Çocukların kenarları kırışmasın diye, defterlerin kenarına ataş takması gibi; masumca ama önemsiz seviyorum. Hakkında hiçbir şey bilmeden ve öğrenmek istemeden; cahilce ve yalan söyleyerek seni seviyorum. Birkaç düzüne kitap okuyup, hiçbir şey hatırlamayan, aklında hiç gereksiz bilgiyi barındırmayan biri gibi seviyorum. En boş tarafımla, yerine bir yer koymadan ve yerini de sahiplenmeden... Çok tuhaf seviyorum seni... Bir erkeğin başka bir erkeği sevmesi gibi; ya da bir kadının, başka bir kadını kıskanması gibi, canımı sıkarak, seni böyle sevdiğimi kendimden çekemeyerek seviyorum. Kızarak biraz da... Hiç istemediğim, gecenin bir vakti gelen davetsiz misafir gibi seviyorum. Durduk yerde bir yeri almak isteyen kral gibi, biraz kan akıtarak ve ölenleri uzaktan izleyerek seviyorum. Bir şey mi söyledin? Duymuyorum, sus biraz! Dilerim mutlu olursun. Çünkü seni seviyorum...

Yakında, "Herkes Kendi Mezarında Ölsün." (Fotoğraf: Elif Belkıs)