Część druga opowiadania; „ZŁAMALIŚMY ZASADY". Nie miałam pojęcia czy sobie bez Ciebie poradzę. Nie miałam pojęcia czy nie umrę z tęsknoty po Twoim odejściu. Nie miałam pojęcia gdzie jesteś i co robisz. Nie miałam pojęcia czy jesteś szczęśliwy. Nie miałam pojęcia czy jeszcze o mnie pamiętasz. Nie miałam pojęcia czy jeszcze mnie kochasz i czy w ogóle żyjesz. Nie byłam pewna prawie niczego. Ale wiedziałam jedno: kochałam Cię na tyle mocno, że pozwoliłam Ci odejść. [Fikcja literacka: placówki, miejsca oraz ich położenia geograficzne nie pokrywające się z informacjami rzeczywistymi]

"... - Muszę coś zrobić -powiedziała odrywając się od niego ale łapiąc go za rękę i ciągnąc. Podniosła z ziemi pamiętnik i stanęła razem z Josephem na brzegu, tuż pod mostem gdzie płynęła malutka rzeczka. Dziewczyna najpierw spojrzała w oczy chłopaka a potem biorąc głęboki wdech zamachnęła się i rzuciła pamiętnik do wody. Rzecz od razu opadła na dno pozostawiając po sobie jedynie kilka bąbelków. - Dlaczego to zrobiłaś? -zapytał zdziwiony. W końcu miała tam dużo ważnych notatek. - W pierwszym wpisie napisałam, że będzie to "pamiętnik samobójczyni", a ja już nią nie jestem i nigdy nie będę. Znalazłam to jedno światełko w ciemności, w której byłam. Wyprowadziło mnie ono na prostą. Oświetliło drogę do szczęśliwego życia. I jeżeli umrę tylko i wyłącznie gdy moje światełko zgaśnie. Wtedy ja też zgasnę. - Będę świecił dla ciebie najdłużej jak tylko mogę, jeśli ty będziesz świeciła dla mnie- odparł patrząc głęboko w jej oczy. - Kocham cię Joseph -szepnęła zbliżając się do niego. - Kocham cię Nessie -odpowiedział złączając ich usta w najczulszym na świecie pocałunku. ..." Kontynuacja opowiadania pt. "Pamiętnik samobójczyni"

"Nigdy, ale to przenigdy Cię nie opuszczę. Obiecuję, że zawsze będę przy Tobie" Tak brzmiały słowa jedynej obietnicy jaką w życiu dostałam. Obietnicy, która ledwie dzień po jej złożeniu została złamana. Chłopak, którego pokochałam, którego do siebie dopuściłam od tak zniknął z mojego życia. Zniknął ze swojego domu. Z naszego miasta. Opuścił mnie, a obiecał, że nigdy tego nie zrobi. Powiedział, że mnie kocha. Złożył tym samym kolejną deklarację, którą również złamał. Odciął się ode mnie sprawiając, że moje życie znów całe się zawaliło. A zaczynało być dobrze. W końcu zaczęłam odczuwać radość z istnienia na tym świecie. Ale ludzie nie potrafią tego docenić. Los nie potrafił zaakceptować mojego szczęścia. Po raz kolejny odebrał mi kogoś ważnego, ale świadomość, że on gdzieś jest najbardziej boli. Świadomość, że obiecywał Ci coś takiego a chwilę potem bez słowa odszedł.~ Fragment prologu Pomysł/ okładka: NataliaG05 © NataliaG05, 2015

Czytasz opis tej książki? Brawo, zabrnąłeś już daleko w poszukiwaniu ciekawego opowiadania. Oto kolejny nudny opis. Oto kolejny autor, wychwalający swoje, ledwie przeciętne dzieło. Oto kolejny wybujały tytuł. Kolejne fikcyjne liceum. Czym mogę Cię zachęcić do przeczytania mojej książki? Jest parę argumentów: - Nie znajdziesz tu Harry'ego Styles'a. - Nie znajdziesz tu Luke'a Hemmings'a. - Ogólnie żadnego bożyszcza z boy's band'u. - Znajdziesz za to sporą dawkę sarkazmu, tajemnicę i realne problemy. - Główna bohaterka nie jest kolejną idealną bohaterką, której wychodzi wszystko (twierdzę nawet, że Mac D'Onald mało co potrafi). - Dziewczyna nie tnie się, nie ćpa, nie pali i nie lubi bad boy'ów. - I nie działa na chłopaków jak lep na muchy. Jeśli chociaż jeden z punktów sugeruje, że warto tutaj zajrzeć, to śmiało, gryzę tylko czasami. Pozdrawiam Znany krytyk wattpadowej literatury Mariusz_Severus

Leondre Devries Charlie Lenehan Alex Colden

To jest zwyczajny pamiętnik. Nie mam tylu 'bliskich' przyjaciół i nie ufam nikomu na tyle żeby opowiedzieć co się ze mną dzieje. Może za pare lat będzie co poczytać.. :) Mam na imie Emila, mam 15 lat i od 5 lat mieszkam w Anglii. Zapraszam do czytania. :)

Avery, 17. Hat den hang bei jeder gelegenheit einen sarkastischen Kommentar rauszuhauen. Jake, 18. Er ist zu den anderen kalt und sozusagen eine männliche Schlampe, wie halt so der typische Badboy ist. Da Averys Mutter einen Job in England angenommen hat, muss Avery umziehen und das genau nach London, einer Stadt die Stunden von ihrem Zuhause entfernt ist und ganz anderst als Portland in den Vereinigten Staaten von Amerika ist. Sie lebt nur mit ihrer Mutter zusammen, da ihr Vater ein kriminelles Arschloch ist. Sie muss auf eine neue Schule und wie es der Zufall will trifft sie auf Jake, den typischen Badboy. Jede Nacht eine andere und natürlich bei jedem sehr beliebt, im guten wie auch im schlechtem Sinne. Sie können sich gegenseitig überhaupt nicht leiden, sie hassen sich regelrecht. Doch irgendwie können sie keinen Abstand zueinander halten da sie sich entweder in der Schule treffen oder zufälligerweise auf der Strasse. Als dann auch noch Averys regelrecht verschollener Vater auftaucht wird es noch chaotischer als sonst. #25 IN TEEN FICTION

Książka dostępna w sprzedaży. Link na moim profilu ❤️ Czasami jesteśmy tak poturbowani przez życie, że nie widzimy szansy na wyzdrowienie. Ludzie nas krzywdzą. Nieustannie. Ranią i testują, aż zepchną na skraj wytrzymałości. Część osób znajduje w sobie siłę, by przetrwać, ale nie każdemu się to udaje. Ja byłam gdzieś pomiędzy i stałam na krawędzi - o krok od upadku. I wtedy pojawił się Will - troskliwy i uparty psycholog. Wierzył we mnie, bardziej niż na to zasługiwałam. Odtrącenie go miało być proste. W końcu od lat odpychałam od siebie wszystkich wokół. Problem w tym, że uczucia bywają przewrotne i nigdy nie podporządkowują się naszej woli. Miałam dwa wyjścia: nadal pogrążać się w bólu i trwać w nim na zawsze albo zaufać Willowi. Obie możliwości były równie ryzykowne. Czy potrzaskane na kawałki serce da się skutecznie skleić? Powyższy opis pochodzi od wydawcy. *** Mimo wydania, rozdziały pozostają na Wattpadzie. Wersja papierowa różni się jednak od pierwowzoru.