Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim...
Sevgilisi ölmüş çok acılar çekmiş, nerdeyse hergün mezarın başında ağlayan bir kız. Annesini yeni kaybetmiş hırçın , sinirli bir genç oğlan. Kaderleri aynıydı. Ikiside çok önem verdikleri birini kaybetmişti. Mezarlıkta karşılacak ve birbirlerinin hayatına girip yaralarını saracaklar. Bazen kavga edecekler bazen acı...
Gözlerime bakan gözleri dudaklarıma kaydığında kalp atışlarım deli gibi hızlandı. Dudakları dudaklarımı bulduğunda ise artık nefes alamıyordum. Elleri tshirtümün altına kaydığında dokunduğu her yer sanki alev alıyordu. Daha sonra tshirtü kafamdan sıyırıp yere fırlattı. Bakışları bir müddet göğüslerimde gezdiğinde utan...