Η Καμέλια, είναι μια μετρημένη κοπέλα, αριστούχα μαθήτρια και έχει τα πάντα προγραμματισμένα στην ζωή της. Όλα αλλάζουν όταν γνωρίζει τον αναρχικό Άλεξ, σε μια πορεία όπου της σώζει την ζωή. Τι θα γίνει όταν οι δύο διαφορετικοί κόσμοι τους, θα θελήσουν να ενωθούν; ''Μην φοβάσαι, θα σε προστατέψω. Ξέρεις ότι πάντα το κάνω'', λέει ενώ είμαι ξαπλωμένη στην αγκαλιά του, έχοντας το κεφάλι μου επάνω στο στήθος του. ''Σε εμπιστεύομαι'', του λέω και μετακινώ το σώμα μου, προς τα πάνω, για να φτάσω τα χείλη του και να τον φιλήσω.

Η Ζωή είναι ένα 16χρονο κορίτσι που ζεί μια ήρεμη ζωή. Ώσπου μια μέρα γνωρίζει τον Χρήστο έναν αλαζόνα καρδιοκατακτητή που ξέρει καλύτερα απ' όλους πως να καλοπαιρνάει!! Τι γίνεται όταν ο ένας μπεί στην ζωή του άλλου. Τελικά η συνάντηση τους θα αποδειχθεί καλό πράγμα ή μπορεί να συμβεί το αντίθετο??

Ζεις μόνο μία φορά.Έχεις μόνο μία ευκαιρία να κάνεις τους άλλους να σε θυμούνται με τις πιο υπέροχες αναμνήσεις και να περάσεις καλά παρά τα εμπόδια... Η Αργυρώ,ένα κατα βάθος μοναχικό16χρονο κορίτσι,ο Ιάσονας και ο Ανδρέας, οι απίστευτοι,στον κόσμο τους, δεκαεξάχρονοι δίδιμοι που μένουν απέναντι από το σπίτι της και μοιάζουν σε υπερβολικό βαθμό,είναι κολλητοί! Μαζί τους η Αργυρώ αισθάνεται ευτυχισμένη (εκτός από τον πονόκοιλο από τα πολλά γέλια που κάνει! )άλλωστε αυτοί οι δύο είναι τόσο αστείοι και πλακατζήδες όσο μοιάζουν μεταξύ τους! Και ναι είναι πολυ ερωτευμένη με τον έναν... Αλλά αυτός...; Και μια μέρα, ένα νέο θα αλλάξει τη ζωή τους ριζικά...ο θάνατος και ο πόνος θα χτυπήσουν την πόρτα της παρέας αδίστακτοι... Μπορεί άραγε να ξεπεραστεί ένα εμπόδιο που μοιάζει αξεπέραστο; Είναι αλήθεια η φιλία και η αγάπη δυνατότερες από ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ; Θα μάθει τελικά η παρέα ότι ένα χαμόγελο αξίζει περισσότερο από οτιδήποτε και ότι κάθε στιγμή στη ζωή είναι ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΗ;

Το ''Ποτέ'' είναι μια λέξη όπως τα ζάρια.Ρισκάρεις κάθε φορά που τη λες!

Aρκεί ένα λεπτό για να ερωτευθείς, μια ώρα για να συμπαθήσεις και μια μέρα για ν΄αγαπήσεις. Όμως μια ολόκληρη ζωή δεν αρκεί για να ξεχάσεις. Oscar Wilde, 1854-1900, Ιρλανδός συγγραφέας

Κανόνες σημαίνουν οι αρχές που καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να γίνεται κάτι. Μέχρι πότε?

«Μου αρέσει η λέξη “ίσως”. Ίσως να θέλω είμαι άλλος. Ίσως θέλω να σβήσω το παρελθόν μου», επιμένει και τα λόγια του κάνουν ηχό με την ένταση του. «Ίσως σ' αγαπάω όσο αγαπώ την λέξη “ίσως”. Και οι δύο χαρακτηρίζετε την ψυχή μου.» Μία... αθώα κοπέλα και ένα αγόρι μπλεγμένο σε πολλά–καθόλου αγγελική σύνδεση. Ετερώνυμα, ομώνυμα τι είναι τελικά; Μόνο οι ίδιοι το ξέρουν και μόνο όταν είναι μαζί κρατούν σφιχτά την σβρήστρα και σβήνουν βήμα βήμα το παρελθόν που τους καίει τόσο. ΠΡΟΣΟΧΗ: Μπορεί να περιέχει σεξουαλική επαφή και υβριστικά σχόλια. Read at your own risk. Cover by me™ /!\ Do not copy the story /!\

Μια ζωή καθόλου εύκολη και για κανέναν λογο μια ρουτίνα. Κάθε μερα γίνεται κάτι διαφορετικό - καινούριο. Νιώθεις-σκέφτεσαι-ζεις αλλιώς. Η Άννα μια κοπέλα που τελειώνει το σχολείο έχει δύο κολλητούς. Την Νεφέλη και τον Αλέξανδρο. Μεταξύ τους υπάρχει κάτι που κρύβει ο ένας απο τον άλλoν. Μπορεί να είναι ο έρωτας ή ακόμα και ο μίσος. Σε ολα αυτα μπλεκει ο Κώστας ο οποίος θα ανατρέψει τα πάντα, οχι μονο την φιλια τους αλλα και τα συναισθήματα της πρωταγωνίστριας μας. Κανείς ποτε δεν ξέρει το μέλλον, ΟΛΑ είναι ΑΠΡΌΒΛΕΠΤΑ. Και ο αδερφός του Κώστα που εμφανίζεται στην ζωη τους, μετατρέπει τον εφιάλτη σε ένα ωραίο όνειρο. Τρία αγόρια, δυο κορίτσια και στην τελική ποιος θα μείνει με ποιόν.......

Τι είναι στα αλήθεια η εκδίκηση; Και γιατί τώρα διευρύνει την επιρροή της; Μέχρι πρότινος, μόνο οι κακοί ζητούσαν εκδίκηση. Τώρα πια ζητούν και οι καλοί και μάλιστα ενάντια σε καλούς. Ή μήπως ζητούν Δικαίωση; Η προδοσία τιμωρείται λένε. Μήπως δεν ισχύει αυτό πάντα;;; Και ενώ οι πληγές προσπαθούν να κλείσουν, οι κακοί επιτίθενται από παντού..... Τι άλλο πια να αντέξει αυτή η Λεγεώνα;;; Μάλλον τίποτα πια... Και τι τα προκάλεσε όλα αυτά;;;; Είναι πάντα οι κακοί αυτοί που φταίνε; Μια ιστορία για τη "Λεγεώνα των Υπερηρώων" Ευχαριστώ πολύ την @Little_Sweet_Ioli για το εξώφυλλο