Yalnızlığın peyda olduğu o uğursuz gecedeydim yine. Zaman kavramının kaybolduğu bir çok andan birinde.. Gölgesi düştü yine ay ışığının aydınlattığı kaldırıma.Yine doldurdu acizlik kokan kelimeler için ayırdığım yeri.. "Aşkı yaşamamı isteme asla, ben aşka yıllardır inanmıyorum.. Güveniyorsan kendine, inandır aşkın varlığına.. " "...sonucunda öyle bir aşk yaşatırım ki..! Vazgeçemezsin tutkun olurum." "...yıkabilirsen duvarlarımı, sakın bırakma beni. Tüm tutkularım ve gücümün arkasında; Hala minik bir çocuğum. Büyütemezsen ; Kaybolurum...! " Gülümsedi,Gülümsedim "Biliyorsun." "Biliyorum.."

Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."