*Tanıtım*
O yalnızdı. Dışlanıyordu. Nedenini ise kimse bilmiyordu.
Dışlama ve insanlardan uzak durma sebebi ise onlardan farklı olması ve insanların önyargılı olmasıydı.
Canının yanmasından korkuyordu. Yine aynı acıları yaşamaktan korkuyordu.
Karanlığa ve yalnızlığa boğulmuş bir haldeyken karşıdan süzülen parlak ışık tayfını gördü. Muhteşemdi, çok güzeldi. Ve o muhteşem ışık, onun kurtarıcısı olacaktı.
Bir gün kendini hiç bilmediğim bir yerde, hiç tanışmadığı bir adamla bulan Baekhyun olanların hepsine kader diyecekti. İnancına sığınacaktı belki de. Fakat sonuç onu yalanlarla yüzleştirdiğinde gitmek kolay olacak mıydı?
Bildiğiniz gerçekliği kaybedeceksiniz.
Ama üzülmeyin.
Benim gerçekliğimde size her zaman yer var.
Arkadaşlar bu kitabımda kore caps'larını sunacağım,komik olduklarını düşünüyorum bazılarını ben yaptım,lütfen vote vermeyi unutmayın,bu benim kore ile ilgili ikinci kitabım öbürünede bakarsanız sevinirim.
TIMARHANE
Yazar:Gizemrhcp(Just 6 Months yazarı)
*TANITIM*
"İlaçlarını almadığını duydum Luhan."Bay Lee dirseklerini masaya dayamış karşısındaki ufak bedene bakarken içindeki acıma dürtüsünü bastırdı ve bakışlarını daha da sertleştirdi.O uzun süredir buradaydı.O kadar uzun süredir buradaydı ki artık onun varlığını bile umursamıyorlardı.
"Onlara ihtiyacım yok."dedi.Sesi kısıktı.Gözlerinin altında iki gündür uyumadığını gösteren koyu renk halkalar oluşmuştu.Bay Lee ona acıyordu.Bay Lee bu çocuğa gerçekten acıyordu.
"Uyumuyor musun?"dedi.Ses tonu bir önceki sertliğinin aksine daha sevecen çıkmıştı.Fakat karşısındaki çocuk sanki onu duymuyor gibiydi.Gözlerini camdan dışarıya sabitlemişti.
"Uyumuyorum."dedi."Ve bu gecede uyumayacağım."diye sözlerine devam etti.Bay Lee en masum haliyle ona uyku hapı vermeyi teklif etti.Fakat çocuk sert bakışlarını ona yönlendirmişti.Gözlerinde yorgunluk veya tükenmişlik yoktu.Gözlerinde hırs vardı.Gözlerinde nefret vardı.
"Artık hap yok."dedi."Artık beni uyutmak yok.Bu gece buradan gideceğim."Çocuğun sesi kesindi.Sanki gerçekten gidebilecekmiş gibiydi.Bay Lee umursamadı.
"Elbette."dedi."Elbette bir gün buradan gideceksin."Çocuk gülümsedi.O deli değildi.Deli olmadığını kanıtlayacaktı.
"Bir gün değil.Bu gece."Bay Lee yine çocuğun sözlerini umursamadı ve çocuğun arkasındaki hemşireye çocuğu götürmesi için işaret verdi.Çocuk yeniden gülümsedi.Bu gülümsemenin ne demek olduğunu bir tek o biliyordu.Ve o gece Bay Lee aslında çocuğu umursaması gerektiğini çok net anladı.
Çünkü Luhan o gece akıl hastanesinden kaçıp kayıplara karıştı.