Yapmaya çalıştığım şeyin normal olmadığını ben bilmiyor muyum sanki... Her şeyin farkındayım. Sende gördün denedim Irmak... Sevdiğim adamla normal, sağlıklı, mutlu bir yuva kurmaya çalıştım. Her şey yolundaydı, ta ki... Özel durumundan dolayı çocuk sahibi olmak için yanıp tutuşan Pınar, en yakın arkadaşı Irmak ile plan yapıp, bunu uygulamaya karar verir. Hesaba katmadığı şey ise, seçtiği adamın yaptığı kurnazlığa uyanıp hem kendisinin hem de arkadaşının hayatını tamamen farklı bir boyuta taşıyacak olmasıdır...

"Yanımızdan geçip giden adamlar var... Bir de dönüp baktıklarımız, durup izlediklerimiz... Onlar Efsunlu Adamlar... Sırası geldikçe anlatılacaklar."

❝Şunu sakın unutma güzelim. İki kişinin bildiği asla sır değildir.❞ ©TÜM HAKLARI TARAFIMCA SAKLIDIR

Damarlarında akan kanın alyuvarları bile hırstan varolmuş bir balerin, yaşama tutunmasını sağlayan farahını kaybederse ne olurdu? Sahra'nın tek emeli başarılı olmak ama aynı zamanda mutluluktan mahrum kalmamaktı. Herkes birer birer giderken, tek bir kişinin varlığı ona yeter miydi? Hiç olan bir anda hep olabilir miydi? Gidenlerin ardından gelenlerle hayata tutunmak daha mı kolay olacaktı? Belki de asır milyon yılda ilk defa; gelen gideni aratmayacaktı... -Hikayenin kapağı; önyargılıların okumaması için özellikle seçilmiştir.-

Gece Güneş. Paradoks gibi bir ismim, simülasyona benzer bir hayatım vardı. On altıma girer girmez kuş uçmaz kervan geçmez bir yerde, adını ilk kez duyduğum sorunlu çocuklar kolejine gönderileceğimi nereden bilebilirdim? Ailemin beni apar topar ayak altından çekmesinin sebebi neydi? Peki ya gittiğim kolejde tanıştığım tuhaf insanlar? Hepsinin geçmişimle bağlantılı olacağını düşünmekte haklıyım. Ne de olsa hayat sadece bir simülasyon. Bana iftira atıyorlar. Benden korkuyorlar, benden gizledikleri şeyler var ve gideceğim kolejde peşimi bırakmayacaklar. Paranoyak falan değildim, bunu hissediyordum. ''Sen özelsin, Gece. İsmin gibi özel ve karanlıksın.''

Geçmişin karanlığından kurtulmak isteyen küçük bir kız çocuğuydum sadece. Aynaya her baktığımda gördüğüm kesikler, geceleri ortaya çıkan kabuslarımla birlikte geçmişimden bana kalan yegane emanetlerimdi. Kaçak sürdürmeye çalıştığım hayatımı bir çırpıda dağıtan bir çift yeşil gözün esiri olduğumda, geleceğe dair kurduğum hayallerim bir bir yıkılırken, beni etkisi altına alan bu gözlerin beni geçmişime teslim etmemesi için elimden geleni yapacaktım. Aramızda ne nefretler ne korkular geçecekti, ne yangınlar kavuracaktı yüreklerimizi... Aşk; yaşanmışlıklarımızın arasında filiz veren bir gonca olacaktı sadece... Öfkemizden, bazen de çaresizliğimizden arta kalan zamanda, bizi bizden koruyan sığınağımız, birbirimizle savaşmayı bıraktığımızda bizi bir arada tutan olacaktı...

Karnınızdaki bebeği sizden almak isteseler ne yapardınız? Mutsuzluktan ölen bir kadının kızı olsanız, mutluluğa inanır mıydınız? Hüma; evlenme fikrine karşı, ancak anne olma isteğiyle yanıp tutuşan genç bir kadındır. Tek çaresi sperm bankasına başvurarak hamile kalmaktır. Ne var ki aniden ortaya çıkan biyolojik baba bütün planlarını altüst eder. Kartal ve Hüma'nın henüz cenin olan bir bebek uğruna yaşadıklarını bir solukta okuyacaksınız. "Uçmayı birlikte öğrenen kuşlar için gökyüzünün sınırı yoktur." Müptela Yayınları farkıyla raflarda. (İlk 15 bölüm yayında.)

Tamamlandı ✔️ & ↘️Grinin içinde keşfedilmeyi bekleyen kızılın hikayesi↙️ Soğuk kişiliğinin ardında ki, korkunç geçmişi. İntikam ateşiyle harmanlanmış yakıcı gözler ilk kez bir renk gördü, kızıl. Soğuk bakışlı. Sert mizaçlı. Kontrol manyağı. Hayatına giren bu renk geçmişini unutturacak mıydı? Yoksa kendi griliğin de kızılı boğacak mıydı?

HERKES BAKSIN BİR :)