(Şafak Serisinin 1. Kitabıdır.) Vuslat sesizliğinin içine ağırlığını katarak sunuyordu insanlara. O ağzını açtığında kimse konuşamazdı ve o sustuğunda kimse bir adım öne çıkamazdı. Yerini, gücünü, hakimiyetini ve hırsını kaybetmeyen nadir adamlardan biriydi. 13 yaşına kadar tanıdığı ailesi sırf sakin olsun diye ona bu ismi verseler de kıyametten önceki boğucu suskunluk olacağını tahmin edememişlerdi. O günün yeni yeni aydınlanmasını, karanlık bir ormandan izlemeyi seven adamdı. O Vuslat Kasırgaydı. O lakabını soyadından alan bir adam değildi, ortalığı yıkıp savurması ile güçlü bir fırtına olduğunu kabul etmişlerdi. Ve daha kötüsü, bu kez Vuslat Kasırga'nın hiç görmediği bir şafak sökecekdi, güne değil kalbine doğacaktı güneş... İnce uzun bir rakı kadehiydi yürekten sevmek, Narin, kırılgan ve ağır... Acı, mayhoş ve iç acıtan bir suydu aşk, Kavuran, sarhoş eden, akla düşüren... Beyaz bir yıldızdı kadın, Saf, asil ve güneş gibi sıcak... Siyah, saf bir geceydi adam, Asi, mert ve rakı gibi sert... Ve sevmek sesiz bir vuslatta başlayacaktı, yeni bir şafakta.

Ortak bir geçmiş... Sırların karanlık perdesi aralanırken nefretle alınan kararlar için geri dönüş yolları kapanmış... Nefret intikamı getirdi, peki intikam aşkı getirebilir mi? Yoksa her şey için artık çok mu geç vakit? GÖZLERDE BAŞLAYIP İKİ KIRIK KALPTE BİTEN BİR AŞK HİKAYESİ!!!

"Seni istiyorum!" "İstediğin bir beden... Her gece sahip olduğun ancak hor gördüğün bedenler gibi geceni geçireceğin sıcak bir ten... Ben değilim..." "Senden ne kadar uzağa kaçarsam, o kadar hızla sana çarpıyorum. Düşüncelerime sızıyorsun ve bu daha önce deneyimlediğim bir şey değil. Böylesi başıma gelmedi. Nedense bir bedenden fazlasısın benim için... Kokun beni sakinleştiriyor, gözlerin huzur veriyor, dudakların beni sahipleniyor, bir dokunuşun kor gibi bedenimi yakmaya yetiyor. En azılı korkularımın başlıca sebebisin ne var ki şimdiye kadar hiçbir şeyi seni istediğim kadar istemedim. Bedeninde hüküm sürmek istiyorum. Seni hissetmek istiyorum... delice fakat beni hissetmene ihtiyacım var... Sonu umurumda değil. Cennette... Cehennem de..." ... İki hayatzedenin hikayesi... kalbini kaç kez onarırsın yeniden kırılsın diye? hayal bile kuramadığın bir yaşamın varken umuduna nasıl tutunursun? geçmişten çıkardığın dersler seni mutlu etmeye yeter mi? ya doğrularına rağmen aşk uğruna yanlışa boyun eğer misin? gözyaşlarını tuttukça hayata meydan okursun ama hayat, gök gürültüsü gibi patlar ve içindeki çocuğu ağlatır...

Başına gelen şey onun için cezaların en saçması, en mantıksızıydı... Üniversiteye bile sırf dedesinin zorunlu koyduğu bölümü okumak için gitmişti ama şimdi ondan bunu meslek olarak yapması bekleniyordu... Hemde koskoca şirket başkanlığı dururken... Okumuş okuyabileceğiniz en masum, en derin öğretmen- öğrenci ilişkisine var mısınız? O zaman Kemal Arasoğlu ve biricik Damla'sının aşkını okumaya başlayın derim... O aşktan kaçmaya karar verdiğinde, aşk onu en olmayacak yerde köşeye sıkıştıracaktı...

Bazı insanlar hayatlarını kendileri için yaşarlar bazıları ise sevdikleri için. Defne kesinlikle ikinci tip insanlardan, sevdikleri için yaşayanlardan yani. Özellikle Duru için... Ablasının vefatından sonra hem teyzelik hem annelik hatta bazen de babalık yaptığı küçük, tatlı yeğeni için...

"İsminin anlamını biliyorsun değil mi?" Kız, sessiz kalmayı tercih ederken başını usulca olumlu yönde salladı. "Azra..." dedi ismini tekrarlayarak. "Ayak değmemiş kum demek." "Çok doğru." dedi genç adam Azra'yı sarhoş edebilecek kadar harika gülümsemesiyle cevap verirken. Azra onu belki de ilk defa bu kadar içten gülümserken görmüştü. Genç adam derin bir nefes aldı ve kızın deniz mavisi gözlerine bakarak tekrar konuşmaya başladı. "Ben o ayak değmeyen kumda kendimi kaybetmek üzereyim Azra. " Azra duydukları karşısında şaşırmış bir ifadeyle bakıyordu adama. "Ama-" Arat işaret parmağını kızın dudaklarına bastırıp onu susturdu. "Hiçbir şey söyleme sadece seni sevmeme izin ver." #02 Romantizm (01.02.2016) Her hakkı saklıdır. İlk yayım tarihi 13.02.2015

Canından çok sevdiği kadını bir anlık şehvete kapılıp aldatan bir adamdı Ege. Güvendiği, hayatımın aşkı dediği adamın ihanetiyle derinden sarsılan bir kadındı Adelina. İlk görüşte aşık olduğu kadını hayata döndürmeye çalışan bir adamdı Uraz. Adelina ne yapacaktı? Yıllarını verdiği adamı affedecek miydi, yoksa Uraz'ın aşkına mı sığınacaktı? Ege kendini affettirebilecek miydi? Peki ya Uraz ne olacaktı? Hayatımın kadını dediği Adelina'nın aşkını kazanabilecek miydi? En önemlisi de Adelina artık mutluluğu yakalayabilecek miydi? İşte bunu zaman gösterecekti...  

Bir müddet salondaki koltukta hareketsiz oturdu.Vicdanı aklını sorgularken içinden çıkamadığı dipsiz bir kuyuda buldu kendini.Bir günde hayatı alt üst olmuştu Gerçek olabilir miydi? Yapmış olabilir miydi?Ömründe ilk alkol alışı değildi,nasıl bu kadar kendini kaybetmişti.Neden olanları hatırlamıyordu,Ya duyulursa o zaman ne yapardı.Bir anda gazetelerde yazabilecek haber gözlerinde belirdi,"Ünlü şovmen Murat Erdem 17 yaşında kimsesiz bir kıza...." yooo hayır,hayır olamaz,olmamalı.insan içine çıkacak yüzü kalmazdı. Hepsi bir tarafa çığlık çığlığa boğazını sıkan vicdanını nasıl teskin edecekti.ya bu küçücük kızın yaralarını nasıl saracaktı,kendini nasıl affettirecekti. Düşündü.......düşündü...... İçinizi ısıtacak,kalp ritminizi artıracak,sıcacık bir hikâye okumaya ne dersiniz?

Bütün bölümleriyle tekrar yayında

İlginç bir aşk ve ayrılık hikayesi sizi bekliyor... Bir yanda hayatındaki her şeyin sahte olduğunu öğrenen Gece, Bir yanda aşkı için sessiz kalan Poyraz... Ve öte yanda her şeyden habersiz masum bir çocuk... *** “Gece’m hayat ışığım.. Keşke sana en başından olanları anlatsaydım.. Ben seni kaybetmekten korktuğum için her zaman sustum. Anlaşmayı bana sundukları gün ben şiddetle karşı çıkmıştım ama seni İstanbul’a geldiğin gün gördüğümde büyülenmiştim ve anlaşmayı kabul ettim. Ailelerimize hiçbir zaman sana aşık olduğumu söylemedim. Bana senin üstünden yaptıracaklarından korktum. Sana söylemedim çünkü seni kaybetmekten korktum” “Sence kaybetmedin mi?” “Evet kaybettim.. Ve bedelini sensizlikle ödüyorum…” ***