Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

İnsanları ne mutlu edebilirdi. Fazla sevgimi yoksa paramı... Aklımda cevabını bilmediğim sorular... İnsanlar parası yüzünden sevmediği işleri yapıp,var olmak için mutsuz hayatlar sürüyor ,çoğu insan birbirleriyle çıkar ilişkisi kuruyor.Bense bu dünyada kendime bir yer arayıp bulamayanlardanım. Zihnimi kaplayan düşüncelerden çalan telefonun sesiyle sıyrıldım. "iyi günler Zehra hanım bugün saat ikideki randevunuz vardı ." "tamam yelda Hanım hatırlatmanız için teşekkür ederim." Etrafımdaki insanlara göre ben bir deliydim çünkü onlar gibi eğlenemiyor,onların tabiriyle bu zamanda yaşamıyordum.Uzun zaman psikolojik yardım almadan hayatımı devam ettirdim doğru bildiniz bende pisikologlara karşı olanlardanım taki o güne kadar en sevdiğim mevsim olan sonbahar ağaçları o sararan yaprakları küçükken tek arkadaşım olan babamla tek anım dökülen yapraklara basmanın çıkardığı o ses ve kahkahalarımız... sahi ben ne zaman bu kadar yalnızlaştım bir eylül günü insanlar değisti zaman değisti...

HERKES BAKSIN BİR :)