''Belki hayat bana iyi davransaydı iyi birisi olabilirdim'' dedim karşımda oturan şeytana. Onaylar gözlerle bana doğru bakıyordu. ''O zaman bende olmazdım ama'' dedi bıkkın bir sesle. ''Olmasan daha iyi olurdu'' dedim. Her zaman ki gibi yine umursamamıştı. Şimdi diyorum, belki de sanrılarla yaşamazdım o zaman. Geçmişimin Sanrılarıyla. "Beyaz odalarda kendi karanlığını buldu küçük çocuk. Öyle ki, zaman yitrdiklerine çare olmadı. Her gece kendi anılarında boguluyordu. İçini saran intikam duygusu her geçen gün ruhunun kaybolmuşluğundan beslenerek benliğini esir alıyordu. Çünkü o hem şeytanın ateşini insan bedenine hapseden bir aciz hem de şeytanı yakabilecek tek güçtü." COPYRİGHT ©

Hayaletlerin yalnızca hayallerden ibaret olmadığı ve bilinen tüm doğruların sınandığı bir gerçeklikte yıllardır süregelen yenilmez bir laneti mağlup etmek mümkün müydü? Peki ya insan tüm korkularının saklandığı sonsuz karanlıktan kaçacak kadar hızlı koşabilir miydi? Yoksa ışığa giden yolun sonu yalnızca ölüm müydü?

Anlamlar var anlamsız..

Oda çoktan dumanla kaplanmış görüşümü engelliyordu. Ciğerlerime hava çekmek için öksürüp hırlarken bir yandan da odadaki rafların arasında koşar adımlarla ilerleyip Brad'i arıyordum. Sonunda onu duvar boyunca uzanan dolabın dibine tünemiş bir şekilde buldum. Yanına eğilerek onu sarsmaya başladım ama kıpırdamıyordu bile. Canlı olduğunun tek belirtisi nefes alırken inip kalkan omuzlarıydı. "Brad!" Burada biraz daha kalırsam yanına da ben yığılacaktım. Kafamdaki bütün soruları bir kenara ittim, elimi çabuk tutmalıydım. Onu doğrultarak yüzüne vurmaya başladım. Uyanmalıydı. Tanımıyor olsam da onu burada bırakmazdım. Tüm vücudum yanıyor, durmaksızın öksürüyordum. Bilincimi kaybetmeden önce gördüğüm son şey Brad'in bağırarak burada ne aradığımı sormasıydı.

Bir erkek... Hayatın sadece eğlenceden ibaret olduğunu sanan.. Ve bir deniz perisi... Bir sebeple dünyaya gelen.. Ve bir aşk... İmkansıza çare bulmaya çalışan..

Polis Akademisinden mezun olacak bir genç. Mezuniyet töreni sırasında patlama olur ve o anki karmaşa sırasında kalçasında bir el hisseder. Arkasına döndüğünde hiç kimsenin olmadığını farkeder. Elini arka cebine götürdüğünde yeşil postit kağıdına yazılmış bir not görür. "Sana her gün cehennemi yaşatacağım..." @TÜM HAKLARI SAKLIDIR.