Sessizce ağlıyordum.Her zaman olduğu gibi...Bir tek ben vardım.Kimse yoktu.Hep yalnızdım ben.Ama herkes kurtarılmak ister değil mi? Bir el uzanır,çeker kurtarır seni karanlığından.Belki bir aşk, belki bir çocuk, belki bir iş.Fakat ne olursa olsun, ne kadar zaman geçerse geçsin unutamazsın.Geçmişin belki geçmiştir.Faka...
Bir saat, onbeş dakika, on saniye. Son sayfa. Aradığım tek şey bir günlüğün lanet son sayfasıydı ama -yine lanet- son sayfa hiçbir yerde yoktu. Günlüğün kime ait olduğunu bilmiyordum. Kimin yaşadıklarını anlattığını tabiki merak ediyordum ama ondan önce kafama takılan bu günlüğün benim kitaplığıma nasıl geldiğiy...