Hayal,adı gibi hayallerinin peşinde koşarken amansız bir maceranın içinde bulmuştu kendini bir sabah kalktığında.Tanımadığı bu oda;dün gece uyuduğu odaydı.Üstünde ki bu pijama;yaptığına çoktan pişman olmuş,ama vazgeçmeyeceğini düşünürken giydiği pijamaydı. O sadece hayalleri uğruna savaş veriyordu.Bu eve gelmişti,çünkü patronunu gözüne girmesi,ona güvenmesi gerekti.Eğer ki başarabilirse kendisini muazzam bir gelecek bekliyordu. Ama bilmediği bir şey vardı Hayal'in. 50 yaşlarında sandığı patronu Soner Bey;29 yaşında yakışıklı mı yakışıklı,otoriter mi otoriter bir herif çıkmıştı. Ne kadar kendini kaptırmamaya çalışsa da bir akşam bütün her şey tepetaklak olmuştu,dudağının üstünde hissettiği başka bir nefesle. O,o gece o adama ne denli aşık olduğunu anlamıştı. O,o gece çıkmaz bir sokağa girdiğini fakat geri dönmek için çok geç olduğunu anlamıştı. Onun için o gece yeni bir çağ başlamıştı; Aşk rüzgârının estiği,sevinç nidalarının kulaklar da yer bulduğu bir çağ.Aşkın,mutluluğun çağı.

Bir kadın;bazı gerçekler ile düzeni bozulmuş,duyguları ağır bir darbeye maruz kalmış,yalnız hissetmiş,acı çekmiş,ama sadakatini kaybetmemiş. Gerçekler bir yana;onu büyüten insanlar,ki o çekinmeden ailem diyebiliyor,bir yanaydı. Dolun,güvendiği kişiler için canını bile feda edebilirdi. Bir adam;öğrendiği 'saklı' bir gerçekle her şey değişti.Bir anda olgunluk seviyesi artmış,sorumlulukları büyümüş,düzeni kökten değişmişti;ama şikayetçi miydi..Kesinlikle hayır. Selim;yeni tanıştığı oğlu için canını bile feda edebilirdi. Küçük bir çocuk.Etrafta olanları anlamak için çok küçük,küçücük.Konuşmayı bile çözememişken,anlamak güneş kadar uzaktı. Ama iki kalbin birleşmesi için zemindi,onun küçük elleri,yüreği,gözleri..Kısaca tamamı..Kağan Üvey olduğunu öğren Dolun,oğlunun varlığını geciktirmeli öğrenen Selim ve kitabın prensi Kağan... 'Bir baba en çok neyle mutlu olurdu?' 'Çocuğunun tebessümü ile.'