Asena nam-ı diğer Öfke, zorlu ve disiplinli askerlik hayatında cesareti ve kararlılığıyla ön plana çıkan bir üsteğmendir. Ancak yaptığı hatalar sonucunda, kendi ve eski timiyle birlikte ordudan ihraç edilir. Bu ihraç, sadece kariyerini değil, aynı zamanda hayatının temel taşlarını da sarsar. Fakat Asena için mücadele bitmemiştir. Eski komutanı olan albayının gizli bir emriyle, sivil olarak vatanına hizmet etme görevini üstlenir. Yeni görevi, askeri bir birlikle ortak çalışarak ülkesinin güvenliğini sağlamak ve gizli bir tehdit karşısında koruma altına almaktır. Asena, sivil kimliğiyle bu tehlikeli ve karmaşık göreve adım atarken, sadece fiziksel dayanıklılığını değil, ruhunun derinliklerinde saklı olan duygularını da keşfedecektir. Görev boyunca, yıllardır kapanmış olan kalbi yeniden atmaya başlar ve uzun süre önce unuttuğu aşk duygusunu yeniden keşfeder. Görev sırasında, Asena'nın karşısına hem eski dostlar hem de yeni düşmanlar çıkar. Eski timiyle yeniden askeri ortamda bir araya gelmek, ona hem güç hem de karmaşık duygular getirir. Ancak en büyük sınav, kendi kalbinin derinliklerindeki duyguları yeniden canlandırmaktır. Yıllardır saklı kalmış duygular, Asena'nın görev sırasında karşılaştığı tehlikelerle yüzleşirken gün yüzüne çıkar. Bu heyecan dolu hikayede, Asena'nın görevi, onu düşmanlarla dolu bir dünyada sadece vatanını korumak için değil, aynı zamanda kendi kalbinin derinliklerindeki gerçekleri bulmak için bir yolculuğa çıkaracaktır. İhanet, tehlike ve aşkın iç içe geçtiği bu serüvende, Asena'nın cesareti ve kalbinin gücü sınanacaktır.

Altı ay önce çok sevdiği babası ve beraberinde ailesi ortadan kaybolan Avşar sudan çıkmış balığa dönmüş bir halde yaşamını sürdürmeye çalışmaktadır. Gün geçtikçe eski halinden eser kalmadığını gören Avşar üniversite eğitimine ara verip ailesini aramaya başlar. Attığı her adımda karşısına babasının kirli sırları çıkarken onu arayan tek kişinin kendisi olmadığını fark eder. Babasının eski düşmanının oğlu ve şehirdeki suç çetesi de aranan adamın peşindedir ve niyetleri kendisininki kadar iyi değildir.

Bir adam; yüreğinde yalnızlık ve ruhu siyahlara mahkûm... Dünyaya karşı duran ama yüreğine mağlup olan... Her şeye sahip olan bir adam Yusuf Turan Miralı... Bahar kokulu, kırmızı bir kadın yüzünden yitirebilir miydi eşsiz mantığını, şanını, şöhretini, dostunu? Bir kadın; İstanbul kadar kalabalık, İstanbul kadar hüzünlü ve aşk kadar kırmızı... Aza tamah eden, dili aşk şarabını hiç tatmamış, gözlerindeki ırmaklara ruhunu saklayan Hale Soydan... Her şeyin fazlasına sahip gibi görünen, siyahlara bulanmış bir adam yüreğini adayabilir miydi? Farklı yüreklerin, farklı dillerin ve farklı yaşamların ortak notasıydı aşkları. İmkânsızlıkların can bulduğu ateş kadar yakıcı, su kadar duru bir masal... Kocaman bir adamın, ufacık bir kadına muhtaç olması mıydı aşk? Ateş, suya dokunabilir miydi peki? Su, ateşe can verebilir miydi? Ateş ve su birbirlerini tüketmeden bir arada kalabilir miydi? Tüketen, yaralayan, eşsiz melodilerle taçlandırılmış bir ateş kadar yakıcı ve su kadar şeffaf bir aşk... İmkânsız bir aşkla bestelenmiş, duyulmamış bir senfoni... Kırmızı ile siyahın Sessizlik Senfonisi.

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

Bir portakal suyu, bir insanın hayatını ne kadar değiştirebilir ki? 0506*** ** **: Miray. 0506*** ** **: Telefonunun şarjı mı bitti? 0506*** ** **: bu yalan işini uzatma bu kadar bak, söylemem gerekirdi ama uyuzluk olsun diye söylemedim işte. 0506*** ** **: Gülersin diye kendime de uyuz dedirttin amk. 0506*** ** **: Cevap vermeyecek misin? 0506*** ** **: Özür dilerim. -Sena Aytan

|Gizli Numara, şimdi Epsilon yayınları ile raflarda!| |Gizli Numara 2, şimdi Epsilon yayınları ile raflarda!| Arıyor... GİZLİ NUMARA "Efendim?" "OHA!" "Ne oluyor be?" diye cırladım ve telefonda ki bu seksi sesi tanımaya çalıştım. "Şey... Pardon, senden önce beş altı kişiyi aradım ve sen düzgün konuşan daha doğrusu, aradıklarım arasında ki ilk kızsın!" dediğinde ağzım açık kalmıştı. Tanıdığım birisi değildi, numaramı salladığı ve tutturduğu belli oluyordu çünkü böylesine hoş bir sesi daha önce duysaydım unutmam imkânsızdı. Sırıtarak çalışma koltuğuma yaslandım ve "Sen kimsin?" diye sordum. Bir insanı, tanımadığım sesi güzel olan bir insanı kendimden bezdirmek eğlenceli olabilirdi. Ta ki, durumlar çizdiğim yoldan çıkana kadar. 16.01.2015-07.01.2018

Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

‘’Bundan nasıl haberleri olur?’’ Ben yokmuşum gibi davranarak bağırıyordu. ‘’Şimdi seni…’’ sözlerini tamamlayamadan araya ben girdim. ‘’Beni seni seven kızlar tehdit edecek ve dövecekler, dimi? Kimi kandırıyorsun? Sen okulun en popüler çocuğu ben ise okulun ezik kızı unvanını almış biriyim. Benimle gizli gizli çıkmanın sebebi popülerliğinin zedelenmesini engellemekti.’’ Ağzını açmak için yeltenmişti ancak onun konuşmasını engelledim. ‘’Hadi Darren. Durma, inkâr et!’’ Bunu derken sahiden inkâr etmesini istemiştim. Ancak o etmemişti. Sadece susmuştu. Dakikalar süren sessizliğin ardından taptığım dudaklarının arasından ‘’Ayrılmak istiyorum.’’ cümlesi çıktı.

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------