W życiu są momenty lepsze i gorsze. Moje położenie określam jako tragiczne. Znasz to uczucie gdy masz gorszy dzień? Jesteś wtedy załamany i czujesz pustkę w środku. A co jeśli Ci powiem że mam złe dni codziennie? Pomóc mi? Niewykonalne. Moje życie? Głębokie dno od którego zawsze próbowałam się odbić. Ktoś bliski? Ktoś kto niesie pomoc? Lepszego żartu nie słyszałam. Ktoś jest a z biegiem czasu znika. Po co więc żyję? Dla marzeń. Tylko one trzymają mnie przy życiu. Czy je spełnię? Nie wiem. Czy znajdę osobę która zaakceptuje mnie w pełni? Tego też nie wiem. Żyję w niewiedzy na niewidzialnej nici która pęka z każdym dniem. Ale mam nadzieję i dla niej żyje.