''İntikam ve ihtiras ile harmanlanmış bir aşk hikayesi'' Bu göz kamaştıran bir hayatın kanla kirlenmiş hali! Bu paha biçilmez bir hayatın hazin öyküsü! Bu en acımasızların en masumlardan doğduğunun kanıtı! Bu acımasız kaderin Anastasia'ya çektirdikleri değil, Anastasia'nın Kösem olup kaderi değiştirdiği hikaye! Kendi kaderini yazdığı hikaye! Kaçırdılar onu, kopardılar vatanından. Getirip oturtturdular kurtlar sofrasına. Bu sofranın tek bir kuralı vardı: ya güçlü olup yiyecektin; veyahut zayıf olup yenilecektin. Yaptı Anastasia seçimini; güçlü olmayı ve dahi güçlülerin güçlüsü, acımasızların acımasızı Kösem olmayı seçti. Kösem geçte olsa anladı, bu sarayın köklerindeki zehirli sırlar vardı. Bundan sonra tek bir hedefi vardı; onun canını yakanı pişman edecek, onu kıranı parçalayacaktı. Bir bir buldu kadim sırları, saçtı ortaya. Ezdi düşmanlarının başlarını bir bir, bertaraf etti karşısına duranları. Hiç kimse dayanamadı Kösem'in karşısında. Bir gün geldi Kösem arkasına dönüp baktı, gördüğü şey düşmanlarının kanından, onların aciz bedenlerinden başka bir şey değildi. Lâkin unuttuğu bir şey vardı, kan eteklerine bulaşmış, attığı her adımı kirletmişti. *Kapağın, multimedyaların ve olay örgüsünün hakları tarafımca saklıdır.

"Bu söylediklerine inanmıyorum, hepsi deli saçması! Hafızamı kaybettim diye benden faydalanmaya çalışıyorsun! Ben asla seninle birlikte olmadım!" "Ne derler bilirsin; 'Asla, asla dememek lazım.'" Karşımda durmuş yüzünde o nefret ettiğim ukala gülümsemesiyle bakarken bütün vücudum öfkeyle cayır cayır yanıyor. O ise bu halimden memnun kalarak yüzündeki sırıtışı büyütmekle meşgul. Tamam, o gülümseme birçok kızın aklını başından alacak kadar muhteşem olabilir, ara sıra bende dalıp gitmiyor değildim ama onun kim olduğunu biliyordum. Kendini beğenmiş, küçük dağları ben yarattım tavırlarından da nefret ediyordum. Bu yüzden söylediklerinin uydurma olduğundan yüzde yüz eminim, hafızam benden son 4 yılı çalmış olabilir ama kendimi tanıyordum. Bu ukala çocukla birlikte olacağıma ölürdüm daha iyi! Bu kadar büyük konuşmamam gerektiğini öğrendiğimde her şeyin için çok geç olmuştu. *** Bu hikaye bana aittir. İzinsiz kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır.

Gece, deniz nasıl aynasıysa ayın, gökkuşağı yağmurla güneşin nasıl aynasıysa, benim de kağıdımdaki cümlelerim, satırlarımdaki harflerin dans edişi benim aynamdır. Ayın yansıması yakamozu, renklerin yansıması nasıl gökkuşağını oluşturuyorsa, benim duygularımın, yaşadıklarımın yansıması da kalemimden kağıda dökülen parçalarım, derinliklerim ve de yazarken çıkan o hoş sestir. O ses bazen çığlık çığlığa olan kelimelerime, bazen suskunluğumun esiri olmuş kelimelere gebedir. Şiirlerim bana, ben onlara gebeyimdir. Her bir şiir beni yeniden dünyaya getirirken, onların sonsuz olduğuna inanırım. Beni yeniden meydana getirdikleri kadar sonsuz olduklarına... İlk şiirlerimi onunla yazdığım, onunlayken, değilken ve yıllar sonrasında bile benim ilham kaynağım olan kişiye sonsuz teşekkürlerle.. Bana o kadar çok şey bıraktı ki ama sanırım en güzeli buydu. Çünkü ona en çok bu şekilde ulaşabiliyorum.

Şiir, insanın kendine ve etrafına farklı bir gözle bakması için açılan bir pencere gibidir. O pencereden ne kadar sık ve ne kadar yakından bakarsak kendimizi o derecede sonsuzluğa açılan bir dünyada buluruz. Bu dünya hissettiklerimizi ilk anlayabileceğimiz şiir dünyamızdır. Ve biz yaşadığımız sürece de dönmeye devam edecektir. Bir insan hissetmeden birisine şiir yazamaz. O şiiri size yazıyorsa sizi hissetmiş demektir. Ve bu, dünyadaki en güzel şeylerden birisidir.

Kadın ölümdü, Adam ise ölü. • • • NOT: Olaylar ve kişiler tamamen hayal ürünü olup bir distopya kaleme alınmıştır. Olayların gerçek olaylarla bağlantısı sadece benzerlik olabilir. Siyasi ögeler içermektedir, rahatsız olacaklara duyurulur. • • • Diğer hikayelerim: • Son • İntihara Meyilli Koyunlar • Hadi Gittik! • Tilt •Matruşka Soykırımı (Yan Kitap)

Şhh... Dinleyin, cennet çığlık atıyor, cehenneme kafa tutyor. Araf mahşer olmuş, üzerinde dumanlar tütüyor. Kim bu kız, iki farklı dünya onun için kavga ediyor? Kim bu kız, cehennem bile onu almayı reddediyor? Bir ayak sesi kapladı bu defa Dareyni. Ve herkes, her şey sustu. Sanki dünya durdu, bir tek o kızın adımları yol buldu. Kim bu kız? Kızın yürüdüğü yolun kenarlarından aynalar yükselmeye başladı. Avuçlarından bir şeyler dökerek geliyordu kargaşaya. Haplar dökülüyordu teninden. Ve aynalar bitiyordu onların düştüğü yerden. Kız giderek yaklaştı, melekler gelecek olan emire hazır beklediler. Ve kızın yüzü güründü... Bendim o kız! Aynalar bir anda bana döndü. Aynalardaki akislerimden biri avuçlarındaki hapları ağzına attı. Bir diğeri yüzme bilmeden suya atladı. Diğeri; bileklerini kesti, bir başkası kendini ateşe attı... En son ayna en kötü intiharı tattı. Aşık oldu...

Ben kim miydim? Ben gelip geçtiğim, adımımı değdirip kendimi kazıdığım bu topraklarda bahtsız bir bedeviden fazlası değilim. Yaptığım tek hatanın, doğmak, olduğu karanlık dünyamda, yaşamak için acınası bir halde umut arayanım. Ben, insanların bakıp da göremediğiyim. Zamanın açıp da silemediği yaralarım. Ben, içi kan ağlarken gülümseyen çehreyle herkesi kandıran bir yalancıyım. Ben Zerya'yım, kanla başlamış başlangıcın, kanlı bitecek sonuyum. ™©Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz. KANLI BAŞLANGIÇLAR SERİSİ 1 (KİTAPLAR BİRBİRİNDEN BAĞIMSIZDIR! DİĞER KİTAPLARI OKUMANIZ GEREKMEMEKTEDİR!)

Tüm kitap sitelerinde ve kitapçılarda bulabilirainiz. "Pabuç kadar dilin var laz kızı seni alanı acıyorum"dedi mavi gözlerini gözlerime dikerek mavi gözleri o kadar güzel gözüküyordu ki bir an gözlerine takılı kaldım.Oysa mavi gözlü insanlar beni hep ürkütmüştü. "Kimseyi acımamak gerekirmiş Allah insanı acınacak duruma düşürürmüş"dedim tıslayarak. "Tamam küçük laz kızı anladım şimdi kaybol işimi engelliyorsun" "işin okul önlerine gelip kızları mı gözetlemek?Hemen burdan asıl sen kayboluyorsun yoksa polis çağırıyorum"dediğimde gülmeye başlamıştı . "Şimdi eğer sen biraz daha burda oyalanırsan işimi engellemek yüzünden kelepçeleri ben takacağım "dedi rozetini gösterek. "Nerden bilecektim polis olduğunöu.Sapık hırsız katil de olabilrdin " "Ordan bakınca öyle mi gözüküyorum? "saçın sakalın birbirine karışmış Wattpad

** HER AŞK KENDİ CEHENNEMİNİ YARATAN BİR MACERADIR! ~ AH MARDİN AH, Yakıldı dumanın gönül yataklarına, Ömrün kazıldı töre mezarlarına, Şimdi bu vakitler, Mardin de bir adam gezer toprağına yaş damlar yanağına kan! Gözyaşıyla beler geleceğini ve bekler ona gelecek denileni... Gözlerinin burcundadır daima sevda denilen meret, Ve bekler inatla ilelebet... MIHLI aşiretinin merhametli adamı DERMAN, Düşmanı dostundan çok derler her zaman Oysa bilmezler mi ki yiğit düşmanıyla anılır Ve satılanların dünyasında pes etmeyenler daima kazanır! AH ADIYAMAN AH, Surların ardında gizlenir aşk çoğu zaman, Ve öyle bir aşktır ki bu; Gizli saklı duran tipik, kahpe bir düşman, Ardından vurur kimi zaman! Dilden düşmeyen ahların yüreklerde yankılanan acısının esiri, tutsak beyinlerin gönlü prangalı bilekleri kelepçeli gözleri kör mahkûmusun! Diyeti ödeyen ama hiç niyetiyle ölmeyen analarını hiçe sayan çocukların babası, Gözlerine sürme niyetine kan çeken kızların anasısın, Adamlıktan noksan yüreksiz erkeklerin var eşiğinde, Sevdalarını gönüllerince yaşayamayan âşıkların var kalp beşiğinde, Uzaktan bakınca.... Ama biri gezer Adıyaman sokaklarında, O adam ki sevdanın dili olsa da yazsa onu, Yüreğindeki kimsesiz jargonu döküp racon kesse keşke, Belindeki silahtan önce insanlığı konuşsa yine, Attığı her adımla yeri göğü inletse, Geçtiği sokakların selamını cebinde taşısa, Vardığı her köşe başında merhametini dağıtsa tüm kahpe zihniyetlere, Ah Adıyaman Ah, İşte böyle birini sakladın koynunda bunca zaman, Yolundan alacaklı bir yolcuydu diye mi bunca acın bunca çaban? Dağ gibi yalnızlıklardan düşürdün alazlı bir sevdaya, Eline kan sıçradı ARAF'ın, gözlerinin bebeğine ölüm! Söyle şimdi bize hangi vakit alınır ki öcün? ~ HER MACERA AŞKIN ADIDIR! **KİTAP O