Hayat;  etrafı çiçeklerle dolu uzun ve yorucu bir yokuş, basamaklarını teker teker çıkmayı gerektiren bir merdiven, içinde boğulduğun koca bir okyonus, her dalı ayrı bir bilgi taşıyan büyükçe bir ağaç, anahtarının yalnızca sende olduğu kilitli bir kapıdır. Hayat güneş bulut, çiçek böcek, kalem kağıt; hayat etrafinda gördüğün her şeydir.Ama yine de en çok özgürce sallanabilecegin bir  saĺincaktır hayat. Bazen gökyüzüne ulaşabileceğin, ellerinin bulutlara değeceğini sandığın bir anda yeri boylarsın. Salıncakta da böyledir ve hammaddesi kurduğun hayallerdir. Ne kadar çok sallanırsan(hayal kurarsan) yere düşünce de o kadar canın yanar. Yine de küsmezsin salıncağa, tekrar tekrar binmekten vazgecmezsin. Umutla beklersin güneşin tekrar doğmasını. Gel beraber bekleyelim güneşi, bu hikâyenin satırlarında. Bir karekter seç kendine, o ol gel. Karışırken tarçın ıhlamur kokusuna, kalbinden çıkan kelebekler birbiriyle yarısırken, sallanalım beraber bu salıncakta. Kim bilir,belki ulaşırız gökyüzüne

Ben sadece çok sevmiştim...

Kalp çarpıntıları her şeyin önüne geçerken arayışlar şaşkına çevirirken sevgilee ilgiler beğeniler birbirine karışırken Bu arada sıkı dostluklar sınanırken YOKSA HAYAT GENÇKEN DAHA MI ZOR ?

Aşktan ne bekleriz? MUTLULUK MU? ÖZGÜRLÜKMÜ? PARAMI? GÜÇMÜ? Hiçbiri. Aşktan GERÇEK AŞKI bekleriz