Kamienne ściany szybko wysysały ciepło z pomieszczenia, a w jego postępującym wyziębianiu niemały udział miał też hulający za oknem lodowaty, późnojesienny wiatr. Wciskał się przez nieszczelności okiennych ram, z których zdarto aksamitne, miękkie kotary, by uczynić z nich okrycia choć trochę chroniące przed chłodem. - Co będzie z nami? Tylko my zostałyśmy. Co z nami uczynią? - Drżącym głosem pytała młodziutka, jasnowłosa Imeni. Stara Nakari objęła ją i przytuliła jej głowę do swej piersi. - Nic się nie martw się, moje dziecko. Skoro żyjemy do tej pory, to raczej nie grozi nam już śmierć. Pewnie wkrótce wypuszczą nas stąd i pozwolą wrócić do domów.

Nic nie jest dziełem przypadku... Przeznaczenie... Dosięgnie cię zawsze... Przekleństwo... Będzie się skradać za tobą, jak padlinożerca za drapieżnikiem... Nie umkniesz przed nim... Nie ukryjesz się... Znajdzie cię wszędzie... Znajdź różę przy studni, zerwij jej pąk i spraw, by zakwitł dla ciebie...