Hayatımızda bir çok dönüm noktası vardır. Karar vermemiz gereken olaylar... Başkalarını mutlu etmek için verdiğimiz savaştan kendimiz zarar görüp mutsuz oluruz bazen... Bide kendimizi mutlu etmek için en sevdiklerimizi üzdüğümüz olaylar var.İnsanoğlu bazen çok bencil olabiliyor evet ama yeri gelince yardımsever bir kişiliğe bürünüyorlar. Ya aşk için verilen savaşlar..... Aşk uğruna yapılan fedakarlıklar...

Ruhumda dolaşan, bir günlük kelebeğin cesedini ellerimle taşıdım kalbime. Parmak uçlarımla son kez okşayıp koydum tabuta. O kelebek kalbimle ruhumun arasında bir araf olarak tekrar kanat çırpacak. Bir gülüş gözümden kalbime düşene dek orada hapsolacak, kelebeğim. Ya hayat bulacak, ya da sonsuzlukta kaybolacak. Şimdi o kelebek gibi bir cesetten ibaretim ben. Bir kentte mucizevi şeyler yaşanırken, evin dışında kalmış, pencereden o sıcaklığı izleyen küçük çocuklar gibi hissediyorum. Hiç varolmamış bir aşkın hüznünü yaşıyorum. Hiç olmayan birinin özlemini çekiyorum. Neydi bu hissettiğim? Bu boşluk nedendi? Ruhumu delen, ciğerlerime batan bu duygu nereden gelmişti? Yağmurla gelen o tuhaf yabancınn etkisi olabilir miydi? O yabancı bana yağmuru sevdirebilir miydi? Yağmur onun bakışları gibi düşecek miydi gözümden yüreğime? Kirpikleri, saçları yağmurla nasıl böyle uyumlu olabilirdi? O yağmurun ta kendisiydi. "Yağmur gibisin. Hatta yağmursun." "Hayır, gökyüzüyüm."

Ayrı bir eve taşınmak başta çok güzeldi. Hele ev arkadışınız en yakınınızsa. Ama sonra o evi başkaları da alır ve tanımadığınız insanlarla yaşamak zorunda kalırsınız. Alışırsınız hem de çok alışırsınız. Ve bi bakmışsınız ki onsuz yaşayamazsınız.

Hayatın sıradanlığına aldanmış sessizce ilerlerken birden karşına o kadar harika bir beden çıkıyor ki. Derisinin altında gizlediği ruhunun sana hissettirdikleri sanki anka kuşunun sırtında dünyayı gezmek gibi. Birilerinin uysallaştıramadığı kızgınlıkları vardır. Birileri kırıldıkça keskinleşir. Birileri ışıklarını söndüremez geceleri korkaklığından... Birilerinin gözü karadır. İpin ucunu bırakır dik bir uçurumdan sallanırken. Yaşamak güzeldir eğer bir ölüysen. Bizler aslında güldüğümüz kadar mutlu insanlar değiliz. Biraz da bunun gururuyla siliyoruz gözyaşlarımızı.#AnılErtekin Kötülükle, iyilikle, hastalıkla ya da başka birşeyle alakası yok bunun. Ben dağların denizlere paralel olmasını sebep göstererek sana gelirim. #AryaÖzdemir Tanrının birbirlerine ilaç olması için bir araya getirdikleri iki beden... Ölmeyi bile becermeyen bücür ve hayatı sırlarla dolu zeki bir dolandırıcı. Peki ya iki imkansız birbirine aşık olursa ne olacak?

#Wattys2016 Koleksiyoncu Edisyonu Kazananlarından birisiyiz! Hiçbir şey tesadüf olmadığı gibi bundan sonra yaşayacaklarıda tesadüf değildi. İzmir onun dönüm noktasıydı. Aşkını, sevdasını, kaybettiklerini bulduğu şehirdi. Hayatı asıl bundan sonra başlıyordu ve o kendi hayat hikâyesine yön veriyordu... Kendi elleriyle yazıyordu hikâyesini ve mutluluğa doğru adım adım ilerliyordu. Mutluluk çok yakındı... Bir yanda konservatuar okuyan iki genç ve güzel kız diğer yanda bir çete! Bay Sapık? Kırmızı Sütyenli? Tüm Hakları Poyraz'ın kumarhanesinde, Bukrenin ise kırmızı sütyeninde saklıdır.

#6 mizah / Bıyıktan başlayan bir hikaye nerelere gider, yok efendim böyle hikaye olur mu diyorsanız bence bir göz atın hikayeye. Ben Çağla. Hikayede birlikte olayların içine gireceğiz. Var mısınız? -Tüm Hakları Saklıdır-

...

Komşuluk yiğidin kamçısı derler yiğidim...yok yok seksili bir giriş yapmalıyım. ben azra, nutellanın sadık yari, halaybaşlarının kralićesi. Ukala vr yakışıklı bir komşu herkesin hayali olmalıydı. hele bu komşu ünlü bir oyuncuysa. midem halay çekmeye başladığında bir haltlar dönmeye başladığına emindim. Tek takibim ADANA MERKEZ PATLIYOR HERKES.

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Nereden bilebilirdim ki bir fotoğrafın başıma onlarca iş açacağını? *Basılı eserdir.