“...bir bir giderler yanınızdan. Anlamadan. Sonra bir bakarsınız kimse kalmamış yanınızda. En sevdikleriniz bile. En sevdiğiniz bile. Bir hoşçakala sığdırırlar bütün yaşanabilirlikleri. Hoşçakal derler ve giderler.... Size de, terk edilişlerinize bir elinizde sigara diğer elinizde biranızla içmek kalır....”
Tatlım ben senin bildiğin Leyla'lardan deliyim. Mecnun'u Leyla eden kadınım ben. Şu gördüğün beş para etmez dünyayı parmağımda oynatabilirim çünkü defalarca kendi dünyamın enkazından sağ çıktım. Ateşten de korkmam. Zaten yanmış olan bir daha yanabilir mi? Ama mevzu bu değil. Mevzu derin. Çakmağın var mı?