Ben : anneni ara. Oğuz:ne ? Ben: sen sinem teyzenin oğlu değil misin? Annen onu aramanı söylüyor. Oğuz : peki bunu o niye söylemiyor ? Ben : şarjı bitmiş? Oğuz : şarjı bitmişse ben onu nasıl arayacağım peki ? Ben yazıyor... Ben çevrimiçi... Ben : bir dakika oha doğru? Şarjı bitmişse nasıl arayacaksın ? Oğuz : bu küçük detayı yeni fark etmen gözlerimi yaşarttı. Ben : sen bana Altan altan laf mı soktun ? Hayırlı bir evlat olup annen ara demeden arasaydın böyle olmazdı 🙃 Oğuz : şimdi de sen mi bana laf sokmuş oldun? Ben : haspinAllah sınanıyorum herhalde , git ara ne bilim ben ya. Laf filan da sokmuyorum ayrıca. Oğuz : sen kimsin ? Ben: komşunuz ? Oğuz : komşumuz kim? Ben : evine gelseydin bilirdin. Oğuz :geldiğim zamanlarda oldu ama tanımıyorum seni ? Ben : o da senin kayıbın olsun hayırsızlığı bırakıp evine uğrarsın artık belki ? Oğuz : bu aralar sanmıyorum. Ben : benim ruhumda hayırsızlık diyorsun. Oğuz :hayırsız olsaydım bu vatanı korumak için canımı feda etmezdim. Ben :ne ? Oğuz: tek hayırsız ben değilmişim anlaşılan , komşusunun oğlunun mesleğini bilmeyen bir komşu kızı. Ne üzücü. Tanışalım yüzbaşı Oğuz Türk...

PUKKA YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLMUŞTUR. 3 KİTAPLIK BİR SERİ OLUP, 1. KİTAP BURADA YAYINLANACAKTIR. Doğduğu ilk gün yetimhaneye bırakılan Rüzgar, hayatı boyunca bir şeylere ve birilerine bağlanmaktan kaçınan, soğuk bir tiptir. Aynı yetimhanede büyüdüğü yaramaz bir kız çocuğu dışında da bağ kurduğu kimse yoktur. Yaşı dolduğu için yetimhaneden ayrılmak zorunda kalan Rüzgar, her seferinde beraber kurtulmaya söz verdiği kız için geri döner. Yine rutin ziyaretlerinden birinde kızın ailesi tarafından yetimhaneden alındığını öğrenir ve bir daha ondan haber alamaz. Senelerini ondan bir iz bulmak için araştırarak geçirirken bir gün, gizemli bir numara doğum gününü kutlar. Çok geçmeden Rüzgar, bu numaranın yetimhanede beraber büyüdüğü kız olduğunu anlar ve kızın içinde bulunduğu zor durumu öğrendiğinde onu kurtarmak için anlaşmalı bir evlilik yapmayı teklif eder. İkisi, aynı soyadını paylaşan, evli ev arkadaşları olacaktır. "Seni seviyorum. Hep sevdim."

(Pek Kıymetlim adı ve konusu bakımından ilk kitaptır.) Aşkın en "Deli" hali... O akşama kadar gerçekten çok mutluydum, okulumu bitirip evime dönmüştüm ve düşünmemi gerektirecek hiç bir derdim yoktu. Şey demişti Ercan amca, "Senin kızın olmasaydı, benim oğlum kızına aşık olup delirmezdi," bu cümlenin ağırlığıyla ezildim bir süre. Başta anlam veremedim de... Kolay mıydı delirmek? Hem de aşk uğruna delirmek? Bu mümkün olabilir mi gerçekten? İnsan birine duyduğu aşktan delirir mi? *** "Sevdim seni bir kere, başkasını sevemem. Deli diyorlar bana, desinler değişemem, desinler değişemem." *** Seviyordu işte, uğruna delirecek kadar çok seviyordu... *** ®Tüm Hakları Saklıdır® Çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Su gibiydi iki genç kız da. Öyle narin öyle güzellerdi. Birinin adı Zeynep'ti. Bakanlar gözlerini alamazlardı. Babasının en değerlisi, mücevheri, güneşiydi. Birde Mardin'in ağası vardı. Ömer Ağa. O bir şey isterse olurdu, kimse karşı gelemez gelmeye cüret bile edemezdi. Bütün aşiretlerin de Mardin'in de ağasıydı. Herkes bilirdi onun sözü sözdü. Adaleti kendisinden hep bir adım önde olan bir adamdı. ______________________________________________ "Berzan ağa vermezlerse kaçıracakmış seni hiç mi korkmuyorsun?" Kahkaha attı kardeş bildiği arkadaşının sözüne Zeynep. "Asla evlenmem onunla kaçırırsa da elbet yolunu bulur kaçarım kaçamazsam da canıma kıyarım yine de yar olmam ona." "Yine de bir düşünseydin babanın durumu zorda Paşaların oğlu o kurtarırdı sizi bu durumdan." "Sen delirdin mi Dilan asla evlenmem onunla dedim ya hem babam söz verdi okutacak beni. Değil Paşaların oğlu koskoca Mardin'in ağası Ömer Ağa bile gelse alamaz beni." Kararlılıkla konuştu genç kız kendinden çok emindi. İlerde çalıların arkasında biri daha vardı ama küçük kızın böbürlenerek konuşmasını kahkaha atmadan dinlemeye çalışan. Hele son sözlerini duyunca gözlerinde pırıltılar beliren. ---------------------------------- Diğerinin adı ise Dilan'dı. Korkusuz, cesur ve hep yüreğinin sesini dinleyen Dilan. Zeynep'ten daha zor bir davanın savaşını verecekti o. İki genç kız da Mardin'in ateşli topraklarında kendilerini bir anda hem var oluş mücadelisinin içinde bulacaklar hem de aşkın büyülü dünyasının içinde gururlarını kaybetmeden savaşı kazanmanın yollarını arayacaklardı.

Populer Roman Kategorisinde 1. Sırada ❤ Genco Uluhan, doğduğu günden beri atalarından kalan gücü temsil etmek için eğitilse de hayalleri farklıydı. Amerika'da Mücevher Tasarımı bölümünü bitirip, İstanbul'a döndüğünde kurduğu Uluhan Golden'ı zirveye taşıdı. Özenle kurduğu hayatında her şey istediği gibiydi. Defileleri heyecanla takip ediliyor, tasarımları hızla tükeniyordu. Kariyerinde güçlü adımlarla ilerlerken, yanında yer alan sevgilisiyle hayallerinin ötesinde bir hayata sahipti. Lakin hayatı hiç ummadığı bir anda kördüğüm olacaktı. Babasının ani ölümüyle doğduğu topraklara geri döndüğünde, kaderi kara bir peçe ardına gizlenen güzel gözlü bir kızla yazılıydı. "Onu bu mahkum hayatından kurtarırken, kendi hayatımı zindanlara atıyordum." Bir yanda aşkına hayran olacağınız bir adam, diğer yanda doğduğu günden itibaren günahı olmayan bir hatanın bedelini ödemek için tutsak edilen güzeller güzeli bir kadın... Mazide yaşanan bir günahın bedelini masum ve tutku dolu bir aşk ödeyecekti... ''Aşk iki kişi arasında yaşanmalı... İki ten, iki kalp, iki ruh...'' Yedi Aşiret Serisi'nin ikinci kitabı, Genco Uluhan'ın hikayesidir. Mazi Sonsuza Kadar kitabım Mazi 1'in devamıdır. Her iki kitabımı da bu başlık altında okuyabilirsiniz. © Tüm hakları şahsıma aittir. İznim dahilinde olmaksızın alıntı yapılamaz. Kurgunun kullanılması, hikayenin iznim dışında ticari amaçla kullanılması, çoğaltılması yasaktır.Böyle bir durumla karşılaşılırsa yasal işlemler başlatılacaktır.

Yedi Aşiret Serisinin ilk kitabı olan Günahkâr yeniden sizlerle buluşacak.🖤 Bir bebek günahkar doğabilir mi? Sancar KAHRAMAN'a göre oğlu doğuştan günahkardı. İhanetiyle kalbini buza çeviren, kendisiyle birlikte diri diri mezara girdiği karısının günahları güzelliğiyle göz kamaştıran oğlunun tenine, ruhuna işlenmişti. İşte bu yüzden, Savaş KAHRAMAN, Urfa'dan, babasının topraklarından sürgün edildi. Yıllar sonra geri döndüğünde, babası ölüm döşeğinde kendi cehennemine gözlerini yummak üzereydi. Ona kalan yıllardır hapsolduğu koca bir yalnızlık, yönetmek zorunda kaldığı bir aşiret, büyük bir servet ve güç oldu. Lakin Savaş'ın istediği bu değildi. Onun istediği KURT aşiretinin varisi güzeller güzeli Rojda'ydı. Kalbindeki buzları kırmayı başaran kadınsa ona yasaktı. Babasının düşmanı Barzan Ağanın varisi olan oğlunun karısı olacağını öğrendiğinde sevdasını yüreğine gömdü. Ta ki en büyük düşmanı onu avuçlarına bırakana kadar... "Tek bir dokunuş, tek bir söz yeterdi kalplerini aşkla kavuşturmaya... Lakin yaralıydı adam ve kadın onun dermanı olduğunu göremeyecek kadar kördü.." ''Aşk; günahsızdır." GÜNAHKAR... Mazi'deki Rojda ve Savaş'ın hikayesi... © Tüm hakları şahsıma aittir. İznim dahilinde olmaksızın alıntı yapılamaz. Kurgunun kullanılması, hikayenin iznim dışında ticari amaçla kullanılması, çoğaltılması yasaktır.Böyle bir durumla karşılaşılırsa yasal işlemler başlatılacaktır.

Aşkın imkansızlığı kalplere dokunup, kimseyi bu kadar acıtmayacaktı. İntikamın soğukluğu damarlarınıza sokulup, sizi hiç böyle üşütmeyecekti. Ve olağanüstü yetenekler zaaflara kurban olurken, okurlar yerinde duramayacaktı. Mantığıyla aşk arasında kaldığında, ne yapardı? Sorunun cevabı kitap da.

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

Ailemin başına gelenleri beni büyüten babamdan öğrendim..... Neden bu şekilde kimsesiz kaldığımı, Aslında var olan ailemden neden uzaklaştırıldığımı öğrendim..... Annem beni korumak için yetimhaneye bırakmıştı. Her hafta beni görmeye gelirdi. Taki yedinci doğum günüme kadar. O günden sonra bir daha annemi görememiştim.... Ben terkedildiğimi sanırken, Ailemi dağıtan kadın yüzünden tek kaldığımı öğrenmiştim. Kendimi, kimliğimi saklamak zorunda kaldım... .......... Bu öykü bir Serçeye ait ........ *** Biri omzuma dokununca gözlerimi açtım. Bana dokunan kişiye baktım. "Iyi misin?" Dedi. Mehmet beyin oğluydu ama ismini bilmiyordum. Kadere bak az önce Ailemin kim olduğunu öğrenmiştim. "Ordan bakınca nasıl görünüyorum. Elini çeker misin." Elini geri çekti ve tam yanıma benim gibi oturdu. "Baban için üzgünüm. Ama katilin kim olduğunu bizde araştırıyoruz." Dedi. "Adın ne?" Diye sordum. "Emir." "Yanıma neden geldin Emir? " "Seni merak ediyordum. Evden çıktıktan sonra seni takip ediyordum." "Neden!" "Dedim ya seni merak ediyorum. Sadece bende değil herkes seni merak ediyor." Elimi tutup bileğimi kendine doğru çevirdi. Serçe dövmemi görünce tebessüm etti. Elimi geri çekip ters bir bakış attım. "Doğru tahmin, Kardeşim sensin." Dedi. İçten sıcak bir gülümseme sundu. "Benim adım Nur. Serçe değil. Seninle de bir bağım yok." Dedim ve Ayağa kalktım. Sürücü koltuğuna geçip arabayı çalıştırdım ve gaza bastım. Ben yolda ilerlerken Emir arkadan olduğu yerden bana bakıyordu. ...