BERDEL -Düşünsene Mizgin seni Şanlıurfa kadar sevdiğimi; Çıldırırsın!- Duyduklarından sonra genç kadının dudaklarından dökülenler sonları olmuş gibiydi. -Ez qurbanete bıvım Şanlıurfa- (Kurban olurum sana Şanlıurfa!)

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

Biz susmamalıydık, bizi susturamazlardı. Biz kimiz? Biz ruhu cam kırıkları gibi yere dağılan kül olmuş bedenleriz. Biz susarken bile, ruhunun haykırışları kesilmeyen kırık kadınlarız. Yorgun adımları hep yanlış adamlara rastgelen baba sevgisi görmemiş küçük kızlarız. Ama biz büyüdük. Ama biz acıyla büyüdük. Bizim hikâyemiz prens ve prensesten değil, küf kokan ölü bedenlerden ibaret. Biz kimiz? Biz acıdan korkarken, acıya aşık olanlarız. Biz karanlıktan ürkerken, karanlığa sığınan tek karanlıklarız. Ruhumuzdaki kan olukları ise arafımız... Ve artık kulaklarımıza kadar gelen saçlarımız, ruhumuzun labirenti... Kırılmış, dökülmüş, paramparça edilmişiz. Kimse bize geçeceğini söylemediğinden, kendi yaramızı kendimiz kanatanlarız. İnsanlardan ölesiye korkan, ama son insan yanını o adam veya kadın için feda eden enkazlarız. Biz okyanusunu bulmaya çalışan küçük siyah balıklarız. Küllerinden değil, acılarından doğanlarız. Biz sudan korkarken, ateşe aşık olanlarız.

Benimle Yan Wattys 2014 adlı bitmiş olan hikayenin özel bölümlerinin toplanacağı kitaptır. Kapak yapımı; @RUROGRIME

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."