"Elimden gelse hâli hazırda kenetlenmiş ellerimizden güç alıp onu bu evden kaçırırdım. Denizi görebileceğimiz bir yere giderdik belki... Hiç konuşmazdık. Dudaklarımız değil, dokunuşlarımız konuşurdu bizim yerimize... Başımı onun geniş omzuna yaslayıp burnumu boynuna gömerdim. Onun o tatlı kokusunu doya doya içime çeki...
Aşk ne değişik şey, ya her şeysin ya hiçbir şey. O şimdi bir hiçti. Dışı kahkaha atarken, ruhu susmaksızın ağlıyordu. Çok gülen insanlar aslında çok mutsuzdurlar sözü onun için vardı. Hakan Kurşun. O artık gerçekten bir kurşundu ve ilk kendisini vurdu. Ecrin. Allah'ın mucizesi anlamına gelen bu isim Hakan'ın çektiği...
Hafızasını kaybetmiş bir kız.O yapayalnız ve çaresiz. Ama buna inat Barlas'ı bulduğundan beri içinde umut tohumları biriktiren, hayata hep inançla bakan bir kız. Arsen... Kızın geçmişinden gelen bir adam. O adamın gözünü hırs ve nefret bürümüş. Arsen'in içinde biriktirdiği umut tohumlarının her birini gün geçtikçe kök...
Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisi...