Harry Styles dünyanın en ünlü pop yıldızı.Ama aynı zamanda kontrolden çıkmak üzere.Yönetim,grup arkadaşları ve hayranları kızmaya başlıyorlar.O her eline geçirdiği kızla yatıyor,akşama kadar içiyor,her tanıştığına bir piç gibi davranıyor.Modest yönetimi onun imajını korumak için gerçekten güzel bir fikirleri var.Bir kız arkadaş.Tatlı,masum,güzel bir kız,birisi onun sevgilisi gibi davranıcak ve onu kontrol edicek.Audrey genç bir oyuncu.Bir kafede çalışıyor ve aynı zamanda bir part-time model.Seçmeler için araştırırken karşısına günlük bir oyunculuk işi çıktı.İşin ayrıntıları belirsizdi ama parası böyle bir iş için gerçekten fazlaydı.Rol için seçildiğinde Harry direkt ondan nefret etmeye başladı.Ve o da Harryi fazla sevmemişti.Ama o bu işi herşeyden çok istiyordu.Bu baskıya dayanabilicek miydi birbirlerinden hoşlanmaya başlayana kadar?

just a little book telling the story of two teenagers who live and love the streets. © all copyrights by me honey.

Ayakta ölmek, diz üstü yaşamaktan iyidir

"Umrumda değil , seni seviyorum." © 2014

Ölü bir oğlanın üzgün bir kız ile kalp kırıklığı ve muammanın arasında katilini bulmak için birlikte çalışmaları ve belki de ölümün bir son olmadığını öğrenmelerinin trajik hikayesi. (Harry Styles Fanfic AU) author: seasidestyles

'' Sanırım sende benim gibi karanlığa meraklısın , ha? '' Alayla sırıttı ve gamzeleri görüş açımdan çıkıp yeşil gözleri yerini aldı. '' Aslında hayır karanlığa meraklı değilim. '' Kaşlarımı kaldırıp sorgularcasına ona baktığımda gülümsemesi yüzünden silinmişti. '' Çünkü güzelim ben karanlığın ta kendisiyim. ''

Kırık kalpleri, onları birleştirmişti. Bir hata, o kalpleri birleştiremiyecek kadar parçalamıştı. Kendilerini bir masala, bir yarışa sürüklemişlerdi. ©Selinarat,2015. Hayran kurgu #157.

-16.09.13 başlangıç- Bir ilişki sona erdiğinde, tüm yaşananlar bir şerit halinde gözlerinin önünden geçer. Aynı kaleydoskop desenlerinde olduğu gibi. Her şey gözlerinin önüne gelir. Fakat bu, onun için geçerli değildi. Aslında bir yanım, daha ilk onu gördüğüm an tüm bu olacakları biliyordu. Ne söylediği bir şeyden anlamıştım bunu, ne de yaptığı bir şeyden. Sadece içimden gelen bir histi. Ve daha kötüsü ise, başka birine kendimi böyle kaptırırsam ne yapardım? Kaptırmamam mı gerekiyor, onu da bilmiyordum. Biliyordum ki, onun dünyası çok hızlı dönüyordu ve çok parlak yanıyordu. Ama düşünüyordum da, nasıl olur da şeytan gülümsediğinde, fazlasıyla meleğe benzeyen kişiye doğru seni çekebiliyordu? Belki de, beni ilk gördüğünde biliyordu. Sanırım iyice dengemi kaybettim. Ve düşünüyordum da, sanırım bu ilişkinin en kötü yanı onu kaybetmem değildi...Kendimi kaybetmemdi. Bilemiyorum, asıl kimliğimi kaybetmeden önce, kendimi tanıyor muydum? - bitiş 20.07.15 - Baştan Aşağı kategorisi 2015 Wattys kazananı. not: bu hikayeyi yazmaya başladığımda 13 yaşındaydım, bitirdiğimdeyse 15. Lütfen ilk yazılmış yerlerdeki mantık hatalarına, imla hatalarına aldırmayın. Son bölümler ilk bölümlerin kötülüğü kadar güzellik barındırıyor.