Gdy jej świat rozpadł się na milion kawałków, on postanowił na nowo złożyć go w całość Dwudziestosiedmioletnia Jasmine Marlow wiedzie, wydawać by się mogło, idealne życie. Ma kochającego partnera, z którym za pół roku stanie przed ołtarzem, wspaniałą przyjaciółkę, na którą zawsze może liczyć, a także pracę, w której się spełnia. Nic nie wskazuje na zbliżającą się wielkimi krokami katastrofę. Kilkudniowy wypad za miasto niespodziewanie kończy się wcześniej i Jasmine po powrocie przyłapuje swojego narzeczonego na zdradzie. Jej życie lega w gruzach ― mężczyzna, który dotąd był dla niej całym światem, okazuje się skończonym dupkiem. Pozostaje jej przykra świadomość, że zmarnowała na ten związek siedem długich lat. Po tym bolesnym incydencie nie ma mowy o ślubie i białej sukni. Jasmine wyprowadza się ze wspólnego mieszkania, odchodzi z pracy i powoli przejada skromne oszczędności. Obiecuje sobie, że w najbliższym czasie nie wpakuje się w żadne zobowiązujące relacje, postanawia za to korzystać z życia i nagle odzyskanej wolności. Szybko się jednak przekonuje, że to wcale nie jest takie proste. Zwłaszcza że na jej drodze znienacka staje mężczyzna, który nie zna słowa „nie" i któremu najwyraźniej wpadła w oko.

Lekcja angielskiego. -Jacy są ludzie?- zapytała nauczycielka pisząc coś na tablicy. -Zazdrośni-rzuciłam patrząc stronę Chrisa -Obrażalscy-syknął chamsko się uśmiechając -Nieufni- dodał -Zapatrzeni w siebie- wyszeptałam cicho -Uparci-patrzył na mnie aroganckim wzrokiem -Kłamliwi-wymamrotałam -Mimo iż, udają, że mają wszystko gdzieś to im zależy- powiedział -I kochają tych, których nie powinni-syknęłam -Tęsknią udając, że tak nie jest- odparł cicho wpatrując się we mnie tymi brązowymi tęczówkami -Kocham Cię i zależny mi na Tobie. czy Ty tego nie widzisz? powiedziałam i wyszłam z klasy.

-Ja już tak dłużej nie wytrzymam - powiedziałam ze łzami w oczach. Collin słysząc to przyciągnął mnie do siebie i objął szczelnie ramionami. - Shh... nic ci przy mnie nie grozi. Przejdziemy przez to wszystko. Razem. - skierował swoją głowę w dół, aby spojrzeć mi prosto w oczy. Uśmiechnął się delikatnie - Przez ciernie do gwiazd - szepnął, a następnie utkwił wzrok w przestrzeni za mną, zapadając w zamyślenie.