O, Su'ydu. Bense, Su'ya âşık olan deniz kızıydım. Mavide boğulmamız kaçınılmaz, sakınılamaz ve men edilemezdi. NOT: RUHUMDAKİ İMZA'YI OKUMAK İÇİN TENİMDEKİ İMZA'YI OKUMANIZ GEREKMEZ.

"Hatırla Rüzgar! Bir hayalet olarak girdim hayatına. Yani aslında hiç olmadım. Beni görünür yapan sendin..." "Bir hayalete sarılamazsın, dokunamazsın, hissedemezsin. Bir hayalete aşık olamazsın. Ama ben sana oldum..." "Kimsin sen Duru?" "Arafta kalmış biriyim. Sevdiği ve geçmişi arasında kalmış biri." "Hangisini seçeceksin peki?" "Bizim için, sevdikleri için tüm hayatını feda eden kişiyi. Ölüm Meleğini..." İkizler her ne kadar ailelerinden farklı olarak sevgiyle, ilgiyle, beraberlikle büyüseler de, onlarda geçmişin izlerinden kaçamadılar. Gerçekler hayatlarının en büyük sınavı olacak. Seçimleri ise en büyük kayıpları... Hikaye devam ediyor...

Benimle Yan Wattys 2014 adlı bitmiş olan hikayenin özel bölümlerinin toplanacağı kitaptır. Kapak yapımı; @RUROGRIME

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Her zaman iyiler kazanırdı.Ya bazen kötüler iyilerden daha çok kazanmayı hakediyorsa.~○●~ Bu hikayede Hilal iyi kızdı.Yada değildi.Kimse bilemezdi.Okulda geçen,sıradan Yeliz'in oyunlarının yanında,hikayeye yeni kişilerin katılmasıyla beraber artık tanrıların oyunu başlamıştı. Selene,onu bir savaşa kurban etmesinler diye yüzyıllarca ailesinden kaçmıştı.Bir sürü ruhun gölgesinde yaşamıştı.Halbuki o Ay Tanrıçasıydı ve yenilmezdi.Bu hikayedeki kötü kız oydu.Ama kötülerde mutlu olmayı haketmez miydi?Artık mutlu olmak aşık olmak istiyordu.Dileği kabul olacaktı ama kendisini dileği öldürecekti belki de. Hilal,yıllarca babası olmaması gerçeğini kabul edip yaşamıştı.Ama annesi hep yanındaydı.Peki annesi olduğuna emin miydi? Aras,zengin bir ailenin zenginliğini kabul etmeyen biriydi.Dünyaya kendi adaletini getirmeye çalışırken kendi mahkemesinde en büyük adaletsizliği o yapmıştı.Hakim de oydu,savcı da oydu ve en önemlisi mahkumda oydu ama farkında değildi. Kapak; @WKapakTasarimi

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Hayatım boyunca öldürmek için yetiştirildim... Bunun normal olduğu öğretildi bana.... Ama şimdi bir ölü yerine, bir canlıya sokulmamı istiyorlar... Hemde karanlığın en güçlü liderlerinden birinin içine... Korkması gerekenler onlar... Sonuçta dünyada nam salmış, tek canlı cellat, yani "Ölüm Meleği" benim... Peki neden asıl korkanın ben olduğumu hissediyorum... "Ruhumun insanlık adına verdiği savaşı sen kazandın..." Ateş Dinçer... Ölüm Meleğini öldürebilen tek güç... Bana ruhumu geri veren tek gerçek... "Ölüm Meleği..." bu kitaba başlarken, sadece hayal ettim ve sonuç hayallerimin ötesinde bir mutluluk... Teşekkür ederim...