"Allahım dünyaya ne oldu böyle." Yanımda elini sıkı sıkı tuttuğum çocuğun ailesini aramaya koyulurken söylediğim sözle çocuk elimi daha sıkı kavramıştı. "Bilmiyorum ama hiç hayli haramet değil." Beni kurtaran Doğukan adlı çocuğa ters bir bakış attım ve içime derin bir nefes çektim. "Anne neredesin!" Küçük yaklaşık 5-6 yaşlarında olan bu kız çocuğu acıyla bağırdığında bende kendi ailemi merak etmeye başlamıştım. Acaba hayattalar mıydı? Veya kurtuldular mı?? Yüzümü buruşturup önümüzdeki harabeye bakmıştım. Ailemin bu harabeden sağ çıkması mümkün değildi. Kızın elimi bırakıp bağırarak koşması bir olmuştu. "Dur nereye!" Diye bağırdığımda Doğukan kızın peşinden koşmaya başlamıştı. "Anne!" Küçük kızın 'anne' diye haykırışları bu boş araziyi doldururken yüzümü buruşturdum. Kız yere çöktü ve güzel bir kadın olarak düşündüğüm kafasını eline aldı. Evet annesi o fırtınada dayanamamış ve kendini ölüme terke etmişti. Şu an o kadının ölmeden son sözleri kalbimi deşecek kadar ağır geliyordu. "Kızıma iyi bak, onun ölmesine asla izin verme."

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------