Karanlık yolda arabanın arka koltuğunda oturuyordum. Yanımızdan geçen arabaların ışığıyla içerisi aydınlanıyordu. Babam bir şey hakkında söyleniyordu. İçerisi tekrar aydınlandığında aynadan yüzüne baktım. Sinirliydi. Hem de çok sinirliydi -biraz sarhoş olabilirdi tabi. Bunun ne olduğunu biliyordum. Her zaman gördüğüm o kabustu. Uyanmak isterdim ama uyanamazdım. Bitene -benim canımı yakana- kadar kabusun içinde hapis kalırdım. Babam sinirli bir şekilde direksiyona vurduğunda irkildim ve kafamı kaldırdım. Karşıdan gelen arabanın farları nedeniyle gözlerimi kıstım. Işık daha çok büyüdü ve korkunç çarpışma sesi duyuldu.