𝐿𝑜𝑣𝑒... A feeling people intend to enjoy because it makes them ℎ𝑎𝑝𝑝𝑦 Love, is an emotion that can make your heart flutter for 𝑔𝑜𝑜𝑑 reasons Love, is a type of affection or passion you have towards a 𝑝𝑒𝑟𝑠𝑜𝑛 Love, is 𝑘𝑛𝑜𝑤𝑖𝑛𝑔 and 𝑒𝑛𝑗𝑜𝑦𝑖𝑛𝑔 the warmth your partner, family members, friends always provide to you Love, is knowing that 𝑜𝑛𝑒 𝑝𝑒𝑟𝑠𝑜𝑛 would always be in your life no matter what But... 𝗟𝗼𝘃𝗲, is also just a load of 𝑏𝑢𝑙𝑙𝑠ℎ𝑖𝑡. Read to find out more Warning ⚠️ -blood/abuse/death -unhealthy relationship -swear words -may/ may not contain a lemon (I will warn readers if there is) Peace ✌️

| And after the stupidity of foreshadowing, you, [Y/N], escape an orphanage and end up in the Port Mafia. Life is just a game, isn't it? Take the very few chances you have. After all, we're in this together, always.

⚠️ warning ⚠️ this is just an au but there is gonna be suicide attempts, cutting, abusive bakugou and that's it but some of the story is funny they're all 18+

⤷ 𝘪𝘯 𝘸𝘩𝘪𝘤𝘩 𝘱𝘰𝘳𝘵 𝘮𝘢𝘧𝘪𝘢 𝘦𝘹𝘦𝘤𝘶𝘵𝘪𝘷𝘦 𝘤𝘩𝘶𝘶𝘺𝘢 𝘯𝘢𝘬𝘢𝘩𝘢𝘳𝘢 𝘪𝘴 𝘳𝘦𝘶𝘯𝘪𝘵𝘦𝘥 𝘸𝘪𝘵𝘩 𝘩𝘪𝘴 𝘤𝘩𝘪𝘭𝘥𝘩𝘰𝘰𝘥 𝘧𝘳𝘪𝘦𝘯𝘥. ⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯ 𝘤𝘩𝘶𝘶𝘺𝘢 𝘩𝘢𝘱𝘱𝘦𝘯𝘴 𝘵𝘰 𝘧𝘪𝘯𝘥 𝘩𝘪𝘴 𝘧𝘳𝘪𝘦𝘯𝘥 𝘧𝘳𝘰𝘮 𝘩𝘪𝘴 𝘵𝘦𝘦𝘯𝘢𝘨𝘦 𝘺𝘦𝘢𝘳𝘴, 𝘢𝘯𝘥 𝘩𝘦 𝘴𝘰𝘰𝘯 𝘧𝘪𝘯𝘥𝘴 𝘩𝘪𝘮𝘴𝘦𝘭𝘧 𝘧𝘢𝘭𝘭𝘪𝘯𝘨 𝘧𝘰𝘳 𝘩𝘦𝘳 𝘢𝘭𝘭 𝘰𝘷𝘦𝘳 𝘢𝘨𝘢𝘪𝘯. 𝘤𝘰𝘮𝘱𝘭𝘦𝘵𝘦𝘭𝘺 𝘧𝘰𝘳𝘨𝘦𝘵𝘵𝘪𝘯𝘨 𝘵𝘩𝘦 𝘳𝘦𝘢𝘴𝘰𝘯 𝘩𝘦 𝘩𝘢𝘥𝘯'𝘵 𝘪𝘯 𝘵𝘩𝘦 𝘧𝘪𝘳𝘴𝘵 𝘱𝘭𝘢𝘤𝘦. ⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯ 𝘤𝘩𝘶𝘶𝘺𝘢 𝘹 𝘧𝘦𝘮!𝘳𝘦𝘢𝘥𝘦𝘳 ⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯ i do not proofread my chapters, there will be errors. most impressive ranks: nakaharachuuya: 🥉 chuuyaxreader: 🥈 pm: 🥇/🥈/🥉

Class 1A has new of a new student who was supposedly joining their class. How will they feel when they see that their resident Pomeranian was already close to the new boy. The intended purpose left as soon as it came and i just ended up being a whole shit show of fluff, angst and drama.

Bakugou and Shinsou have been Friends since he moved to 1a Bakugou catched feelings for Shinsou but doesn't know how to tell him or handle his emotions very well so he acts more agressive towards him then normal and Shinsou sided one day to control him to find out what wrong with him - REMADE IN PROGRESS -

The young mysterious purple haired student Shinsō Hitoshi changed of course to join the hero one. His quirk settled him with an already bad reputation inside the hero class A from day one. The only person who doesn't fear talking to him is Bakugo Katsuki, which surprises Shinso. Decided to crack this blonde stubborn teen, his quirk will be very useful. But, how far will he go? This is just a fanfic about two characters I appreciate, don't like the ship? Then leave it. But, you would be surprised if you do read this! I find them a quite interesting pair.

❝WOAH, WOAH, WOAH, THERE'S NO WAY IN HELL IM GOING TO DATE YOU❞ in which a two enemies agree to fake date one another. [draco malfoy x fem!reader] © 2016 sameezyy

Rysował palcem po krętym tatuażu na jasnej skórze. Zaczął od szyi, która od razu odsłoniła się pod jego dotykiem. Reagowała mimowolnie nauczona, że otrzyma więcej przyjemności. Długa szyja działała jak magnez. Gdy była naga i odsłonięta - nakazywała, krzyczała. Nie mogła pozostać bez atencji i dotyku. Trzeba było musnąć ją ustami, zostawić wilgotny ślad, powtarzać tę czynność aż cała skóra zostanie pokryta niewielkimi wypustkami przyjemności. Dopiero wtedy można było iść dalej wzdłuż krętego rysunku.

Parę miesięcy temu kupiłem kubek ze złoconymi maziajami. Na wyprzedaży. Żaden prezent, żadna okazja do wspominania. Zwykły, ładny kubek za 15 złotych. Od tego momentu piłem kawę tylko z niego. Plułem fusami z herbaty do jego wnętrza. Nigdy jednak nie spojrzałem na ten kubek w szczególny sposób. Zwykła rzecz, nie? Jednego wieczoru rozsiadłem się wygodnie przy biurku. Patrząc na telefon chciałem sięgnąć po zeszyt do pisania tekstów. Banalna sytuacja. Poczułem, jak moje nieuważne palce nie wymijają kubka. Pozwalają mu przewrócić się, ześliznąć z blatu. Mimo że nie widziałem, poczułem nacisk niepokoju. Moja głowa sama narysowała trajektorię lotu, rozbicie, wylanie. Stratę. Przez ułamek sekundy miałem jeszcze nadzieję, że uda mi się złapać kubek, uniknąć tego, co ma się za chwilę wydarzyć. Ale dobrze wiedziałem, że już mi się nie uda. Poparzyłem tylko palce. Patrzyłem na nowy kształt kubka, rozbity na części. Nasza przygoda się skończyła. Bezpowrotnie. Nie miałem już pić z niego kawy, pluć fusami do wnętrza. Ta chwila, gdy wiem, że coś stracę jest zawsze intensywna. Człowiek zamiera, wstrzymuje oddech. Jest okrutnie krótka, ale ściska w dołku. Zawsze towarzyszy jej nadzieja. Głupia i naiwna. Tak mocno wierząca, że jeszcze się uda. Uczucie straty. Tak, to tego uczucia nie znoszę najbardziej. Gdy wchodzi w ciało, wpełza we wnętrze, uświadamiam sobie, jak bardzo coś było dla mnie ważne. Czy to Nivan, czy durny kubek ze złoconymi maziajami.