TUTKULU AŞK 1.KİTAP AŞKA GÜVEN 2.KİTAP YALANCI AŞK 3.KİTAP Yıllarca aşkı için kavrulduğunuz ve karşılık bulamadığınız bir erkek olsaydınız ne yapardınız? Serkan hayatına devam etmeyi tercih etti... Ama Melisa'nın varlığı bile aklını karıştırıp, aşkının artmasına yetiyordu.. Gittikçe artan, tutkuyla sarılmış, acılarla bilenmiş bir aşkın içine düşmemek için çabalayan Melisa'yı, Serkan ikna edebilecek mi? Peki ederse, arzuladığı mutluluğa sonsuza kadar kavuşabilecek mi? Ha bir de, hayatına soktuğu nişanlısı Eda var ki, galiba onlara ayak bağı olacak.. Halbuki bilmeleri gereken tek şey; sadece birbirleri için savaşırken, birbirlerinden güç alıp, aşkı yıpratmamaları gerektiği... Geç kavuşsalar da, bunu yapmayı becerebilecekler mi? Peki ya tutku, her zaman sadece aşkı mı getirir? Galiba onların hikayesine, bir tutamdan fazla acıyı da ekleyecek...

Japon animesi " Desu Notu ( Death Note ) " ' dan alıntıdır . İçeriği benzememekle birlikte aynı olan tek tarafı sadece defterdir. Karakterler , konu ve birçok şey daha değişiktir .

İnsanları dış görünüşüne göre yargılayan bir toplumda yaşıyoruz. Beste'nin de başına ne geldiyse dış görünüşünden gelmişti zaten. Erkek arkadaşının onunla parası için çıkıp onu aldatması mesela. Aldattığı kişininde Beste'nin en yakın arkadaşı olması. Aşık olduğu kahramanım dediği babasını şirketteki odasında yarı çıplak bir vaziyette sekreteriyle öpüşürken görmesi.. Siz olsaydınız Beste'nin yerinde ne yapardınız? Beste annesine söyleyemedi bu olayı. Zaten bu olayı annesine söyleyip üzmenin bir anlamı yoktu ona göre. Annesi kocasının ufak kaçamaklarını bilen bir kadındı zaten. Beste gitmeyi tercih etti. ABD'de eğitim görmeyi. Ufak bir pürüz vardı bu hikayede. Bu pürüzde Beste'nin intikam istemesiydi. Beste artık saf ve çirkin bir karakter olmaktan çıkmıştı. Artık o bütün erkeklerin yavşadığı, sokakta yürürken arkasından ıslık çalındığı bir genç kızdı. En kötüsü de o artık kötüydü. O artık masum değildi . O intikam istiyordu. O herkesin korkacağı cinsten biriydi artık. Gizemliydi mesela...

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

Bilinmeyen: ama ben en çok rengarenk saçlarını seviyorum sehun gökkuşağı rengindeki saçlarını... çünkü bu solmuş dünyada hayatımı renklendiren tek şey o saçların [kakaotalk serisi 3] best record #1 in kısa hikaye

Herkesten farklıydım ve herkes de bunu biliyordu. Bilmekle kalmıyor benden korkuyor, benim yok olmamı istiyor, tiksiniyor ama bana şaşırmaktan da kendilerini alamıyorlardı. Avcılar denen illet bir kuruluş beni ve benim gibi olan 9 kişiyi bulup insanları güvende tutmaya and içmişlerdi. İnsanların koruyucu melekleriydiler. Ama ne Avcılar ne de kalan tüm insanlar aslında çocukluğunu güçlerini kontrol etmeye çalışmakla harcamış masum bir kız çocuğu olduğumu göremiyorlardı. Taki Avcılar beni buluncaya kadar. İşler artık daha kötü olamaz derken hem eğitmenimi, hem de yıllardır sakladığım kimliğimi birden kaybetmiştim. Ama her beyazın içinde bir siyah olduğu gibi, her siyahın içinde de bir beyaz vardı.Nereden bilebilirdim ki Avcı karşıtı güçlü bir grubun var olduğunu ve aslında binlerce kişinin Avcılar'a inanmadığını?Nereden bilebilirdim ki kalan numaraların istikametinin tam olarak bulunduğum yer olacağını? Ve nereden bilebilirdim ki hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını.

Hyorim:Gözyaşlarımın akmasına sebep olan sen, beni kolayca bırakıp gidemezsin, gitmezsin, değil mi? [ 310815 ] [ n'olur bu fici okumayın bok gibi çünkü ]

1

Arya annesini küçük yaşta kaybetmiştir.Babası ise başka bir kadınla evlenince kötü yanları ortaya çıkmaya başlamıştır.Kendisinden aşağıda olanlara hep kötü davranmaktadır.Popüler ve güzel bir kızdır. Rüzgar ise annesi babası tarafından terk edilmiş ve ablasıyla yaşayan bir çocuktur. Bu hikayede Rüzgarın Aryanın içindeki iyi kızı çıkarma çabalarını ve aralarında ki ilişkinin tatlı olmakla birlikte tuhaf yanlarını okuyacaksınız ...

Oda çoktan dumanla kaplanmış görüşümü engelliyordu. Ciğerlerime hava çekmek için öksürüp hırlarken bir yandan da odadaki rafların arasında koşar adımlarla ilerleyip Brad'i arıyordum. Sonunda onu duvar boyunca uzanan dolabın dibine tünemiş bir şekilde buldum. Yanına eğilerek onu sarsmaya başladım ama kıpırdamıyordu bile. Canlı olduğunun tek belirtisi nefes alırken inip kalkan omuzlarıydı. "Brad!" Burada biraz daha kalırsam yanına da ben yığılacaktım. Kafamdaki bütün soruları bir kenara ittim, elimi çabuk tutmalıydım. Onu doğrultarak yüzüne vurmaya başladım. Uyanmalıydı. Tanımıyor olsam da onu burada bırakmazdım. Tüm vücudum yanıyor, durmaksızın öksürüyordum. Bilincimi kaybetmeden önce gördüğüm son şey Brad'in bağırarak burada ne aradığımı sormasıydı.