Sonsuzluk istemiştim aslında ∞ Ama "S" harfini biraz sessiz söylemişim galiba...

Dünyanın en güzel ve en tuhaf hissi ; sen, onu görünce ona hafif bir şekilde, bakarsın ve o sana çoktaan bakıyodur... Bu hikaye Yağız, Beren, Elem ve Ege 'ye ithafen yazılmıştır gerçek hayattan eserler taşır hikayedeki karakterlerin isimleri hayal ürünüdür fakat karakterler gerçek hayatta var olmaktadır sadece hikayede isimleri farklı olarak verilmiştir . psikopat bir lise öğrencisi olan Yağız'ın kendisine " isimsizim " diye seslendiği feracelisinin başından geçen ve bir türlü birbirlerine açılamadıklarını zannederken, bir anda mutlu bir , yuva kurmaya dair atılan adımlarla aynı zamanda yürütülen , aşkın hikayesi ikinci erkek karekter olan Ege 'nin; Yağız'ın isimsiziyle kanka olan kızı sevmesiyle başlayan, bir serüvende yol izlemesi üzerine, kurulmuş bir aşk iki tane farklı ve bir okadar da tuhaf olan hayat hikayesi

İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...