Sevgi acıtır, öp yaralarımdan belki sana da bulaşır.

Nefretin iliklere kadar ulaştığı yere, itiraz etmeden yürüyordu. "Ölmemi neden bu kadar çok istiyorsun? Ben sana hiçbir şey yapmamışken?" dedi. Gözleri buğulanmış korkudan titriyordu. "Basit." diye yanıtladı. Acımasızca bakan gözleri ona takılı kalmıştı. Genç kızın üzerine yürümeye başladığında kapattığı sandığı kitabın aslında ilk sayfasını açtığından haberdar değildi. "Çünkü varlığını hissettiğim her an aldığım nefesi zor veriyorum." dedi nefretle. -Serinin ilk kitabı basılı eser halindedir, ikinci kitabı buradan yayınlamaktayım.-

Bir deprem, Bir pasta, Bir oyuncak... Bir adam, Bir kadın, Ortak bir geçmiş... Kalpler toprağın çığlığında kayıplara karıştı. Aşklar beton yığınlarında ezildi. Küçük bir kadının gözyaşları toprağın altında, Küçük bir adamın gözyaşları toprak üstünde usul usul aktı... Erosun yıllar önce fırlattığı ok hedefini bulmuştu. Ama hesaba katmadığı bir şey vardı. Destina... İki küçük kalp Destina'nın öfkesine kurban edildi. Ama Eros aşkı bir köstebek oyuncağına gizlenmişti. Elbet bu iki kalp birleşecekti. Ne Destina'nın öfkesi, ne de toprağın çığlığı bu kalbi ayırabildi.

Ailesi tarafından reddedilmiş yapayalnız kalmış, seçtiği yola çıkarken sevdiği adamı gerisinde bırakan yaralı bir kadın. Başarılarının getirisi bir lakap FIRTINA, kolay kazanmadı o ismi ölümün kıyısında çok kez yürüdü. Tek bir amacı vardı yaşaması için sevdiği adamdan yadigar oğlu. Babasını resimlerden tanıyarak büyüyen bir çocuk.... Ailesini kaybedişinin ardından katilleri bulmakla ömrünü geçiren bir adam.... Kaybetmeyi ve beklemeyi en iyi onlar bilirdi. Birinin beklediklerinin gelmesi mümkün değildi. Yıllar olmuş hayattan kopartılmışlardı. Diğerlerinin beklediğinin gelme ihtimali vardı belki ama ihanetin sönmeyen ateşi engeldi kavuşmalarına.

Geçmişin karanlığından kurtulmak isteyen küçük bir kız çocuğuydum sadece. Aynaya her baktığımda gördüğüm kesikler, geceleri ortaya çıkan kabuslarımla birlikte geçmişimden bana kalan yegane emanetlerimdi. Kaçak sürdürmeye çalıştığım hayatımı bir çırpıda dağıtan bir çift yeşil gözün esiri olduğumda, geleceğe dair kurduğum hayallerim bir bir yıkılırken, beni etkisi altına alan bu gözlerin beni geçmişime teslim etmemesi için elimden geleni yapacaktım. Aramızda ne nefretler ne korkular geçecekti, ne yangınlar kavuracaktı yüreklerimizi... Aşk; yaşanmışlıklarımızın arasında filiz veren bir gonca olacaktı sadece... Öfkemizden, bazen de çaresizliğimizden arta kalan zamanda, bizi bizden koruyan sığınağımız, birbirimizle savaşmayı bıraktığımızda bizi bir arada tutan olacaktı...

Adem'ini arayan Havva'nın trajikomik hikâyesi. Beni bu bilinmezlik öldürdü. Beni sen öldürdün. ***** "Bu arada yeni yılın kutlu olsun Elmas." Dedi ağzının içinde geveleyerek. Dudaklarım iki yana kıvrılırken, "Yeni yılın kutlu olsun Âdem Elması." Diye espiri yaptım. Saçımdaki ve belimdeki elini çekti ve kollarımı tutup beni kendinden uzaklaştırıp yüzüne bakmamı sağladı. "Espri mi yaptın Elmas?" diye sordu iğneleyerek. Çatık kaşları ve iğrenir suratıyla çok tatlı görünüyordu. "Yani, espri diyorsan öyle olsun." Dedim sırıtırken. "Demiyorum. İnan bana demiyorum." Diye konuştu yavaş yavaş. Yüzümde koca bir gülümse yer edindi. Kahverengi gözlerine bakarken kollarımı boynuna doladım ve onu boğacak kadar sıkı sarıldım. "Ahmak," dedim mırıldanarak. "Seni çok özledim." The Wattys2016 Yeni Sesler Kazananı İlk yayınlanma tarihi: 21/04/2016

[KİTAP OLDU] Bir masalın baş kahramanlarıydık biz. O, gargamel, ben şirine. O, siyah, ben beyaz. O, gece ben gündüz. O, ay, ben güneş. O, ateş, ben su. O vardı, bir de ben. Biz yoktu. Bu masalda mutlu son yoktu, pinokyonun yandığı, uyuyan güzelin asla uyanmadığı, pamuk prensesin o elmayla zehirlenip öldüğü bir masaldı bizim ki. Mutluluk bana haramdı, bana cehennemi vaat etmişti o. Cennet, bana yasaktı. Ben yasak elmayı yedikten sonra cennetten atıldım, ben kaybettim. "Senin olduğun yerde ben kül, benim olduğum yerde sen buhar olursun güzelim, uzak dur benden." •NOT: 7. Bölümden itibaren bölümler kaldırılmıştır. 25.09.2015

Fakir ama hiçbir zaman hayata karşı isyanı olamamış. Aşık ama hiçbir zaman sevileceğine inanmamış. Güçsüz ama tüm zorluklarla baş başa bırakılmış. İşte Ezik Prensesimiz EYLÜL! Fakirliği, çirkinliği ve ahmaklığı yüzünden ezilen sıradan bir kız evlatlık olduğunu ve aslında zengin olduğunu öğrenirse ne olur? Bir insan fakirken ezik zenginken nasıl prenses olabilir ki?

Ben Levent Öztürk, Gecelerin yaramaz çocuğu Gündüzlerin ise en tanınan ve başarılı jinekoloğuyum Beni az da olsa tanıyorsunuz değil mi? Aslında yanılıyorsunuz... Özgüven kalmadı hayatımda, darmadağın oldum. Tipik evde kalan erkeğim artık. Bana sürekli direttikleri bir kız var. Acaba ona karşı bir şey hissedebilir miyim? Onunla evlenmeyi düşünebilir miyim? Yoksa bu bir anlaşmalı evliliğe mi dönüşür? Hayatımı Değiştir karakterlerinden Levent'in hikayesidir.

#1 Romance (18.03.2019) #3 Love (28.03.2019) Wattys2015 & Wattys2016 Kazananı ❝Mayıs Sinekleri, ilk sevişmelerinde ölürlerdi. Eşlerine son armağanları, son nefesleri olurdu. İhanet nedir bilmezlerdi onlar, birbirlerine sadık kalarak göçüp giderlerdi bu dünyadan. Mayıs Sinekleri, aldatılmış bir adamın tek tesellisiydi âdeta. Geçmişi, hislerini köreltirken bir kalbi olduğunu unutmuştu o adam. Yenik düşmüştü, çaresiz kalmıştı, kimsesizliğe mahkûm edilmişti. Kimseye güveni yoktu onun, o duygularını çelikten bir mezara gömmüştü. Dengesizdi, vurdum duymazdı, korkutucuydu. Yaşadıkları onu bambaşka bir adam olarak yeniden yaratmıştı. Bütün kadınlar onun gözünde aynı kefedeydi artık. Kurnazlardı, yalancılardı ve acımasızlardı. Her birinden nefret ediyordu. Fakat bir gün kader onun karşısına bambaşka bir kadın çıkarttı. O bir armağandı, ama adam her defasında o armağanı acımasızca kırdı. Önyargıları gözünü bürümüştü, bu yüzden gerçekleri göremiyordu. Oysaki o kadın, ihanet nedir bilmeyen, son nefesine kadar adama sadık kalacak kişiydi. O kadın, adamın Mayıs Sineğiydi.❞