Üvey kardeş yada kuzen ilişkisi değildir. Veya öz kardeş. ********************************* "Rüya. Sana bazı sorular soracam ve sende doğru cevap vereceksin.- Parmağını çıtlattı- Tamam mı?" "Tamam." Parmağını çıtlattı. "Seninle ormanda konuşurken birini sevdiğini söylemiştin dimi?" "Evet." Parmağını çıtlattı. "O kişi bu evde mi?" Allah kahretsin. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Senle aynı yaşta mı yoksa bir yaş büyük mü?" Ne yapmaya çalışıyorsun Yankı? "Bir yaş büyük." Parmağını çıtlattı. "Uzun boylu mu?" Selim minyondu. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Esmer mi?" Oğuz sarışındı. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Kahve rengi saçlı ve kahve rengi gözlü mü?" Hakan'la birbirlerine benziyorlardı. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Şu ana yukarda mı yoksa aşağda mı?" Sustum. "Rüya cevap ver!" Yine sustum. "Rüya kahretsin bana bir cevap ver!"diye bağırdı bu sefer. "Sensin o sensin! Oldu mu!"diye bağırdım gözlerimden yaşlar süzülüyordu.

Belki de bir imkansızı sevdim..

Lise yıllarında yapmadıkları haylazlıkları ve serserilikleri kalmayan, birbirlerine bağlı üç arkadaş herkes gibi hayatlarına üniversite macerası ile devam etmektedirler. Hayatlarının en dinç ve en iyi zamanlarının eğlenerek ve her zaman ki gibi haylazlık yaparak geçirmektedirler. Başlarına geleceklerden habersiz sadece anın tadını çıkarmak için ellerinden geleni yaparlar ve sorumluklardan arkasına bakmadan kaçarlar. İşlerinin birbirlerine düştüğünü anladıkları anda bir araya gelerek hayatta kalma çabasına girerler. Her yeri işgal eden dönüşmüş vücutlardan kaçmak, geceyi geçirecek sığınak ve erzak aramak onların rutin işleri arasına girmesi çok uzun sürmeyecekti. Ülkeler arası setler çekilmiş, Şehirler günlerce bombalanmış ve virüs için tedbirlen alınmış olsa da engellenememişti. Doğru kararlar bile riskli olduğu bu yaşam mücadelesinde üç liseli arkadaş da kendilerine pay biçerler. "Onlar son kalanlardı, onlar kurtulanlardı.." Yazar : Emin Can SELLİ & Enes SATAR

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...