Klişè Wattpad hikayelerinden sıkıldınız mı? Öyleyse bu kitap hiç size göre değil. Wattpad'de yazılmış her kurguyu,karakteri ve kinayeleri harmanladık. Oyunbazların-sınıfın ineği ile- çıkmasından tutun da sevgilim-bir-vampir ve hepsinin bir arada olduğu kişilere kadar hepsi bu tiksindirici, efsanevi parodi hikayede birleşti.

3 KİTAPLIK SERİ EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA SATIŞTA! İLK KİTABINI WWW.BEYZAOZAYDİN.COM 'DAN ÜCRETSİZ BİR ŞEKİLDE OKUYABİLİRSİNİZ. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE ^^ "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin, diye düşünsem de "Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.

Karanlığın tanımı neydi? Uçsuz bucaksız, alabildiğine uzanan bir siyahlıktı onlar için. Kirli mürekkep damlalarına bulanmış düşünceler, yabancı insanlar ve zehirli bir geçmiş. Kimsesizliğin içinde kaybolmuş bir kız. Kendi geçmişiyle, kendi benliğiyle savaşan bir oğlan. Karanlığın siyahla buluşması, kanın nefrete, aşkın da ölüme dönüştüğü bir dünya onların dünyası. Siyah onları yaratmadı aslında. Onlar, siyahı yarattı. ... ©Tüm hakları saklıdır.

Asi, 25 senelik hayatı boyunca hep itip kakıldı. Her şeyi eksikti. Bir tarafı hep yarımdı. Ne doğru düzgün bir arkadaşı oldu, ne sevgilisi, ne ailesi... Küçükken babaannesi onu sarıp sarmalar bunlar seni çekemiyorlar derdi. Oysa ki Asi'nin kıskanacakları ne ahım şahım bir güzelliği ne de kavak gibi boyu vardı. Asi, kabarık kıvırcık saçları olan, beyaz tenli, yeşil gözlü bir kızdı. Belki de bu yüzden sevmiyorlardı onu. Güzeller güzeli olmadığı için, kavak gibi bir boya sahip olmadığı için ya da sahip olmadığı bir çok özelliğe sahip olmadı için. Asi bu soruların cevabını bilmiyordu. Belki de hiçbir zaman bilemeyecekti. Bunu da bilmiyordu. Ama bildiği tek bir gerçek vardı ki o da gerçek ve mutlu bir ailenin olmadığıydı. Varsa da kendisinin asla buna sahip olamayacağı gerçeğiydi. Belki de sahip olurdu. Rüyalarında... Asi zaten rüyalarda ve hayaller de yaşayan bir kızdı. Çünkü sadece oralarda mutlu oluyordu. İşte size Asi'nin hikayesi... Bu sayfalarda bir çocuğun hayal kırıklığı, umutsuzluğu, mutsuzluğu ve sevgisizliği var. Belki de aşkı... Aşkı mı? İşte o üç harf, Asi için diğer üç harflilerden farksızdı. Rüyaların da, hayallerinde bile yer almazdı bu üç harf. Adı üstünde üç harfliydi çünkü. Üç harfliler ne zaman uğurlu olmuştu ki?

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...