Tüm insanlar hayalperesttir. Tabi sadece çocukken. Çocukken herkes süper kahraman olmak ister, değil mi? Sonra bazıları astronot veya bilim adamı gibi hayallere kapılırlar. Sonrasında ise büyüdükçe bu hayaller avukatlık, mühendislik gibi basit hayallere dönüşür. Bu meslekleri küçümsediğimden dolayı değil. Sadece çıtayı aşağıda tutmak... Her insanın başına gelen bir şey değil mi zaten? "Çoğu insan gerçekleşmesini istediği hayalleri kurar. Gerçekleşmeyecek(?) hayaller kuran insanlara hayalperest diyorlar sanırım, ve ben de bunlardan biriyim. Ama umrumda değil bu benim. Ben hayal kurmanın felsefesini tamamen kavramış biriyim. Bana göre hayal kurmanın asıl amacı, o an hayal kurmaktan alınan mutluluğun keyfini çıkartmaktır. Eğer gerçekleşip gerçekleşmeyeceğine kafayı takarsak, o anki mutluluğu nasıl yaşayabiliriz? Gelin, zihnime bir yolculuk yapalım. Yalnız sizi uyarmalıyım, derinlere inmeyin. Çünkü eğer biri benim zihnimi okumaya kalksa bu intihara teşebbüs olurdu. Ben Peter, hayal dünyama hoş geldiniz..."

Çatık kaşlarının ona nasıl bir hava kattığından habersizdi. Sinirli? Korkunç? Belki de her ikisi fakat bu bile yüzünün güzelliğini gölgeleyemiyordu. Düşüncelerimi, dişlerini sıkarak söylediği kelimeler böldü, "Benden uzak dur." Sol omzumda topladığım saçlarımı serbest bırakırken, attığım şiddetli kahkahayı bastıramadım. Gururuma dokunmuş muydu? Biraz. Pes edecek miydim? Hayır. Ben bir kızdım, o ise erkek. Ve kesinlikle yanlış replikleri paylaşıyorduk. "Bunu, benim söylemem gerekmez miydi?"