Het is het jaar 2022, het jaar waar alle vrede de wereld begint over te nemen na jaren oorlog. In het jaar 2015 was er een zware ellende uitgebroken. Terwijl de landen onder elkaar oorlog voerden, begonnen de mensen te strijden voor hun eigen vrijheid. Mensen stonden op voor hun geluk, het leven waar ze recht op hadden. Er kwam een oorlog tussen ras, een oorlog tussen rijk en arm en oorlogen tussen landen. Revoluties hebben de gouvernementen verjaagd, rijken zijn op de wreedste manieren vermoord, presidenten zijn als heksen verbrand en zij die meer geld hebben, zijn uit hun huizen gejaagd. De wereld heeft een derde wereldoorlog achter de rug. Eden hoorde bij de arme mensen die voor haar vrijheid had gestreden en geleden. Jaren verstreken en Eden werkt mee aan de wederopbouw van deze nieuwe wereld zonder geld. Ze had ondertussen een eigen houten huisje in het bos weten te bouwen terwijl ze als een bloemist werkte die weinig succes had, maar voldoende ruilmiddelen opleverde voor haar eigen overleving. De strijd is nog maar pas voorbij wanneer voor Eden een nieuwe strijd begint, namelijk het leven redden van een arrogante, eigenwijze rijke bankdirecteur en zijn twee wilde, ongehoorzame dochtertjes.

Ze schreef, maar wist nooit aan wie. Soms vertelde ze een stuk aan een bepaald persoon, maar meestal wist ze niet wie. Altijd was het aan jij of jullie, maar wie dat was. Ze was niet vrolijk, ze lachte bijna nooit. Niemand die ze helemaal vertrouwde, ook zichzelf niet. Toch probeerde ze altijd sterk te blijven. Of te doen alsof ze sterk was. Toneelspelen deed ze elke dag, ook al hield ze er niet van. Dit verhaal is voor mezelf geschreven, om dingen van me af te kunnen schrijven. Het gaat me dan ook niet om hoe ik schrijf, maar dat ik dingen van me af schrijf. Let op, dit boek kan triggerend zijn. Ik praat open over dingen als automutilatie en suïcide. Ik probeer beter te worden, de weg omhoog in te slaan, maar dit boek is vooral voor de momenten dat dat even niet lukt. Om toch overeind te blijven, door woorden uit mijn hoofd op papier te zetten, wat rust te krijgen.

Sophie en Lucas kennen elkaar niet. Hopen elkaar ook nooit te ontmoeten. Lucas en Sophie hebben allebei gezworen nooit meer verliefd te worden. Ze hebben allebei het nodige mee gemaakt en ze hebben gewoon geen behoefte meer aan liefde. Het lost niets op en gaat alleen maar stuk. Maar dan ontmoeten ze elkaar op een avond in de kroeg en vallen ze als een blok voor elkaar. Lucas is bang dat hij nooit genoeg van haar zou kunnen houden en Sophie is bang dat ze Lucas verliest als ze hem de hele waarheid verteld. Lees hoe het hen vergaat in de betere helft. (Met een cover van @danique_wijsman, thanks a million ben er super blij mee)

Korte verhalen. Ik zal waarschijnlijk niet vaak een verhaal plaatsen, doordat ik een te weinig tijd heb om veel te schrijven en ik mis meestal ook de inspiratie. Je mag mij, als je wilt, ook opdrachten geven of een woord of groepje woorden waarmee ik dan een verhaal moet verzinnen.