İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

"Bence sen.. İntikam istiyorsun!" dedim. İtiraz etmedi. Direnmedi. Tek kaşını havaya kaldırdı ve shot bardağını eline alıp tek dikişte bitirdi. İçinde aşkı ve şefkati bulduğum gözleri, artık nefrete ev sahipliği yapıyordu. Bardağı masaya sertçe vurup "Sıra bende." dedi. Olduğu yerden kalkıp birkaç adım atarak aramızdaki mesafeyi kapattı ve usulca yanıma oturdu. Oda kalabalıktı, çok kalabalıktı. Kulağıma eğilip fısıldadı. "Bence sen.. Aylarca.. gözümün içine baka baka.. gerçeği benden sakladın." Nefesi tenimi, cümlesi ruhumdan kalan üç beş parçayı yakıp geçmişti. İçmek istemiyordum. Ama mecburdum. Oyunun kuralı buydu. Doğru tahminde bulunuyorsa içmek zorundaydım ve şu anda doğruyu söylüyordu. Haklıydı. Gerçeği ondan saklamıştım. Ondan, aşka beni tekrar inandıran adamdan hayatının en büyük gerçeğini saklamıştım. Önümdeki shot bardağını işaret parmağı ile yavaşça bana doğru sürükledi. "İç." Gözümden süzülen damlayı elimin tersi ile sildim. İçmek istemiyordum. "Gencay, lütfen." Kulağımın dibindeki nefesi alev aldı ve öfkeyle kükredi. "Sana.. İÇ dedim.. Esila!" Dediğini yaptım. Islanan yanaklarımın arkasına gizlenip bardaktakini tek dikişte içtim. Bu sadece onu değil, beni de mahveden bir gerçekti. Ve ikimiz de bu gerçeğin altında ezilip çürümeye mahkum edilmiştik.

18'li yaşlarının başında babasının güvenilir olmayan bir takım işleri yüzünden tek başına bırakılan genç bir kız, hayatının tam olarak dört senesi yaşadığı depresif ruh haliyle sokakta geçirir. Bu süre içerisinde gördüğü her canlıya yardım duyguları fazlasıyla yeşerir ve kendinden ödün vermeye başlar. Artık kendini iyi hissettiği tek şey; sokaktaki herhangi bir duruma yardım eli uzatmaktır. Ona uzatılacak herhangi bir yardım eli beklemediğinden birçok şeyin üstesinden kendisi gelmiştir fakat kendisini erkenden 'terk edilmek' duygusunun ortasında bulmuştur. 22 yaşında kocaman bir arsaya bekçilik yaparak barınma ihtiyacını karşılamaktadır. Bir denk gelme eseri yaşadığı kararınca hayattan, gösterişli bir hayata geçiş yapacaktır. 29.12.18 Aksiyon #1 04.01.19 Macera #1 06.05.19 Gizem #1 07.07.19 Genel Kurgu #1 26.10.19 Rastgele #1

"Kahretsin! Yalanlarla doluyum ve vicdan azabı çekiyorum" "Sıla, bu yalanı Savaşa anlatmalısın" "Yapamam Nehir.. Savaşı kaybetmeyi göze alamam" "Ama ona yalan atmayı göze aldın.."

Yanlış zamanda yanlış yerde olmak insanın hayatını oldukça değiştirebilir. Mesela bu hikayedeki gibi her şey yanlış zamanda yanlış yerde olmakla başlayan bu hikayede.

Etrafı sarılmıştı ve yorgun düştüğü belliydi , yardım etmek için ona doğru koşmaya başladım . Yaklaştıkça büyücünün yüzü tanıdıklaşıyordu. Bu benim Laylamdı . Daha da hızlanmaya başladım ona bir şey olmasına izin vermeyecektim .Tam önündeki yaratık elindeki baltayı laylaya doğru fırlattı. laylayı korumak için önüne geçtim ama balta bizim yerimize görünmez bir kalkana saplanmıştı ,böyle bir yeteneğim olduğunu bilmiyordum şaşkınlıkla laylaya baktım . -lilith dedi sesi kısık ve kendini zorlayarak Layla . Göz bebeklerinin büyüdüğünü görebiliyordum -şaşkınlığınız bitti ise şu yaratığı öldürün, daha fazla bu kalkanı tutamamaya bilirim dedi bir ses Sesin donukluğu bir o kadarda sevenecenliği ile ares karşımda duruyordu arkasında ise kocamon bir elf ordusu . Şimdi bir umut ışıltısı belirmişti Sevdiğim adam Ares ,en yakın arkadaşım layla ve ben Yeraltı Tanrıçası Lilith.

Dünya karanlığın en yakın dostu olduğunda, Yedi savaşçı çıkacak önce Sonra keşfedecekler kendilerini Biri lider, başı çekecek. Ama güvenilen biri diğerinin kalbini deşecek O halde güvenme kimseye Çünkü olsa senin en sevdiğin bile Kalbini deşmesi için bir engel yok önünde. Engel koyacak bu savaşçılar Belli edecek kendini en sonunda kötülüğün tohumu Ama her ne olursa olsun Bir savaş patlayacak Ve bunun sonunda Dünya harap olacak.

Tanrıça Serisi-1, devamı Buzdan Cehennem'de. Avcı ve element kullanıcıları olmak üzere ikiye ayrılıyorduk. Ben ikisine de dahil olamıyordum çünkü avcıların aksine bir element kullanabiliyordum ; Ruh. Element kullanıcılarına dahil olamayacak kadar hızlı ve çeviktim. Ben bir Tanrıça Çocuğuydum hatta bundan da fazlasıydım. Hades'in ihaneti sonucu yıkılan tahtına ben geçmiştim , ben Son Tanrıçaydım. Titanlar ve onlarla birlikte olan tanrılara karşı , Olimpos'u son nefesime kadar koruyacaktım. Sevdiğim kişilerin yaşamaları için ; ya ölecektim ya da öldürecektim. Fantastik'te #4

17 yaşında ailesini kaybeden genç bir kız , Arya Sancak . Asi , cesur , güçlü , hızlı , yetenekli . O ailesi tarafından özel olarak yetiştirilmiş bir TGB ( Türk Gizli Birimi ) ajanı . Aynı ölen ailesi gibi . Şimdi onun için intikam vakti .

"Birbirimiz için yaratıldığımızı ne zaman kabul edeceksin?" "Asla! Sen ve ben... o kadar farklıyız ki!" "Ah evet evet biliyorum şu klişeler değil mi? Gündüz ve gece, siyah ve beyaz, ay ve güneş gibi bir sürü benzetme yapacaksın." "Hayır, öküz ve trene benzetecektim aslında!" * 2012'de kitap olarak yayınlanmış ve baskısı hemen tükenmiş olan 'Beni Buna Zorlama' artık wattpad'de! Zeynep ve Zorlu'ya, onların olaylı geçmişlerine bayılacaksınız!