Hiram. Hingi. Akin.

Kakaiba talaga ang tadhana.

May nakilala akong babae, minahal niya ako nang sobra pero ginago ko lang siya.

Laro tayo. Ang unang ma-fall... talo.

May gusto kasi ako sayo eh. Matagal na.

"Hahaha." tumawa siya, "akala mo magpapakamatay ako ngayon?" parang biro lang ang lahat sa kanya. Ang totoo, ay natatakot ako sa pwedeng mangyari. "Bukas, bukas ang 18th birthday ko. So don't worry, I won't kill myself today... but let me tell you a secret...."

Nakaranas ka na ba ng rush hour sa tren? Ako araw-araw. At araw-araw ko din siyang nakakasabay. Ang lalaking dahilan ng pagbagal ng dapat ay mabilis na mundo ko tuwing rush hour.

Ala-una ng madaling araw, kung kelan maliwanag ang buwan, mahimbing sa tulog ang karamihan at sarado ang mga isip. Ganitong oras kami nakabuo ng mga pangako, mga pangarap at mga alaala. "He...hello?" sa wakas, pagkatapos ng isang taon ay tumawag din siya sa akin. "Kamusta ka na Chie?" parang walang nagbago, parang ang lapit niya lang sa akin... pero hindi pala. Hindi ba sapat ang tatlong salita para mabago ang sitwasyon namin ngayon? { Story written in Tagalog & English | ©onedearland wattpad } Featured March 2014 | SS #8 RM #37

See external link for the real style and format of the story.