Bir Töre hikayesidir.

Her kelimeyi bir cisim karşılar. Peki ya kusursuzluğu? Tabiki Aiden Butler. Tanrıları kıskandıran bu adam kanın cazibesine kapılmış bir şeytandı, sapkındı. Şehrindeki tüm "EN" leri tek tek yok eden genç adamın hesaba katmadığı birşey vardı. Ezberini bozan ve onun EN derinlerine inen Eva Price... Masumiyeti ile herkesi büyüleyen Eva bu şeytanın kurbanı mı olacaktı? Yoksa onu kendi cennetine mi alacaktı? *Hikaye 7. bölüm itibari ile Birinci Ağıza geçecektir... NOT: Bu hikayede yetişkin içerik(Şiddet ve cinsel içerik) bulunduğundan psikolojisi el vermeyen kişilerin okumaması rica olunur. Teşekkürler iyi okumalar.. © Tüm Hakları Saklıdır

Bir hata tüm doğrularımı götürmüştü. Yeni hayatımda doğrular ve masumiyet olmayacaktı. O içimdeki tüm iyilikleri yutacak kadar kötü ve karanlıktı. O artık benim karanlığımdı ve bende onu aydınlatacak ışık yoktu. Ayça Mutlu kendini babasına adamış sıradan bir genç kızdı. Babasını yakalandığı hastalıktan kurtarmak için hayatında asla yapmayacağı bir şey yaptı. Benliğini zengin bir adamın şımarık oğluna sattı. Ekin Toprak hayatını mahfeden bu kızdan intikamını alacaktı. *** Yazar Notu: Bu hikayede kızın zengin babası iflasın eşiğine gelmemiştir. Kızın aşık olduğu adamla evlenmek gibi pembe hayalleri de yoktur. Damat adayımızsa kızı gördüğü gibi melake bir adama dönüşmeyecektir.

Onun gri kaldırımda oturup sigara içmesini bekleyen küçük kızdım ben. Bakışları bana döndüğünde 'Acaba ne için kızacak?' diye kendini korkutan Ufaklıktım ben. Gülümsediğinde ona hayran olan, onun güzelliğinden canı yanan biriydim ben. Bana sarıldığında bulutların üzerinde uçan onun Küçüğüydüm ben. Ben Su Yıldırım, Uygar Aral'ın kutsanmış olduğunu düşünen küçük kız. ★★★ 'Sigaran mı ben mi?'diye sordum, Güldü. sonra bir duman daha soludu olabildiğince.'Sigarama sebep olan sen.'dedi. ★MERVE GEZİCİ★

Dün gece yarım bıraktığı işi tamamladı. Yavaşça dudaklarını ona yaklaştırmasını beklemeden genç kızın ensesinden tutarak kendine çekti ve tek harekette onu kendine hapsetti. Yumuşak dudakları kendi dudaklarında kaybolurken Anastasia da Leonardo da kayboldu... Anastasia artık Leonardo'ya geri dönülemez bir şekilde aşık olmuştu.

Ben SİYAH olmuştum.Karanlığın ta kendisi. Asla ama asla pesimist değilim ben!Kötü biri de değilim!Ben maskeli balodaki siyah maskeli kızım.Gizemin ta kendisiyim! Bir melek değilim ama şeytan da değilim.Ben diğer insanların gözünde siyahın,kötülüğün,karanlığın esir aldığı biriyim.Ben Nefretin Esiriyim. Ben saf,masum kız değilim.Ben beyaz satırların üzerine damlayan Siyah Mürekkepim. Ben oyuncu ve ya tiyatrocu değilim.Ben sahnedeki siyah perdelerin arkasında saklanan kişiyim.Ben tiyatronun yardımcı oyuncusuyum.Ben Savaşın ortasında tutsak bir Güvercinim. Ben kitabın kapağındaki güzel,baş karakter olan kız değilim.Ben kitabın sayfaları arasına sıkıştırılıp,unutulmuş bir çiçeğim.Ben toprağından koparılmış Susuz bir Çiçeğim. Ben akıl hastahanesindeki sessiz kız değilim.Ben içinde fırtınalar kopan,sonsuz bir denizin ortasındaki Denizciyim! Ben bir kavganın esiriyim!Ben ölmüş bir kız çocuğuyum!Ben bağırışlardan korkuyorum!Ben kırılmaktan,ezilmekten korkuyorum.!Ben güvenmekten korkuyorum.!Ben kayb etmekten korkuyorum!Ben kim olduğumu unutmaktan korkuyorum!Ben artık her şeyden korkuyorum! Merhaba Ben Melis Demirel! @lenahoussein-Kapak tasarımı.Teşekkürleeer Birtanesin.

Manevi ailesini kaybeden ve bundan dolayı manevi kardeşiyle arası açılan Berra Derin duyduğu hakaretlere, gördüğü dışlanmaya daha fazla dayanamayıp soluğu İstanbul'da alır. Kendine yeni bir yol çizmeye karar verirken hesapta olmadığı bir şey olur. Kaan Erdinç ile yolları kesişir. Kaan Erdinç'in geçmişi açığa çıkmasıyla beraber Berra kendini siyah beyaz dünyasında bulur. Bu dünyadan kendini uzaklaştırmak isterken Kaan'ın eli Berra'nın hep üstünde olur. ALINTI "Gideceksin dedim!" Dudağının arasından tısladı. Sinirli hali beni korkutuyordu. Fakat gitmemi istiyordu. Burasının benim için tehlikeli olduğunu söylüyordu. Beni mi düşünüyordu? Sanırım bu son soruyu bin defada tekrarlasam usanmayacaktım. Çünkü söz konusu bendim. "Benim hakkımda hiç bir şeye karar veremezsin anladın mı?" Yüzüne avazım çıktığı kadar bağırdım. İki ellerimle omzuna bastırdım. "Hiç bir yere gitmiyorum, bunu o taş kafana sok!" Kaan'ı omzundan iterek odadan koşar adımlarla çıktım. Arkamdan "Berra!" Diye kükredi. Asansörün kapısı açılınca '0' düğmesine bastım. Kapının hızlı kapanması için düğmeyi zorladım. Kapı yavaş yavaş kapanırken gözlerimi kapattım. Rahat bir nefes verip gözlerimi açtım. Asansör kapısının arasında el görünce çığlık attım. Tek eliyle asansörü durdurdu! "Sen manyaksın!" Yüz ifadesi beni çok ürkütüyordu. Üstüme doğru gelince kendimi kapana sıkışmış gibi hissettim. Hızlı bir hareketle herhangi bir asansör düğmesine bastı. Asansör ani bir çekimle durdu. Işıkların sönmesiyle gözlerimi kapattım. "Kes şunu!" Soğuk ve güçlü elini çenemde hissettim. Çenemi sıktığında acıyla inledim. Refleks olarak iki elimle, çenemi sıktığı elini tuttum. İtmeye çalışıyordum fakat gücüne karşı gelemiyordum. Ne yaptığını idrak etmeye çalışırken nefesini tenimde hissettim.

Duyduğum kelimeler şuurumu kaybedecek kadar kötüydü. Hayır hayır! İnanmak istemiyorum. Elimde ki kutu yerle buluştuğunda apartmandan hızlıca çıktım. Göğüs kafesim daralarak nefesimi kesiyordu. Dudaklarım ağlamamak için direniyordu. "Ilca!" Seyit'in sesiyle adımlarımı hızlandırdım. Bunu nasıl yapabilmişti? Ona güvenmiştim ben. "Bekle!" Bacaklarım bu hayal kırıklığına daha fazla dayanamadı. Kaldırıma oturunca ellerimle yüzümü kapattım. İçimde tarif edilmeyen acılar vardı. Öyle bir acı ki beni darmadağın edebilirdi. Göz yaşlarım daha fazla duramadan yanağımda süzülmeye başladı. Seyit,"Ilca..." diyerek yanıma oturmuştu. Elini saçıma değdirince öfkeyle ittim. "Dokunma bana!" "Düşündüğün gibi değil. Dinle." Hıçkırıklarım sokağı inletiyordu sanki. Buğulu gözlerimi kahverengi gözlerine sabitledim. Titreyen sesimle dudaklarımı araladım. "Nasıl düşündüğün gibi değil. Resmen benimle oynamışsın!" "Hayır Ilca." Kalbim sıkışıyordu. Bir yandan öfke bir yandan acı duygularımı karıştırıyordu. "Sana güvendim ben aptal!" diye bağırdım. Tişortun yakasından sertçe tuttum. Hıçkırıklarımın arasında sesimi çıkartmaya çalıştım. "Babamdan göremediğim ilgiyi sende görmüştüm, bunu bile bile nasıl yaptın?" Gözlerimde kocaman hayal kırıklığı ile bakıyordum. "Sana arkadaştan öte davrandım. Sana değer verdim. Sana güvenmiştim. Ama sen..." Dilim varmıyordu söylemeye. Kalbimi acıtıyor... "Sen benimle oynadın Seyit! Bunca zaman hepsi yalanmış. Meğer tanıdığım adam hep yabancıymış."

-1903- "Koş Anna" beynim bana bunu yapmam için emir veriyordu. Yorulmuş bacaklarım her an kopabilirdi. Aldığım nefes akciğerlerimi yakıyordu. Yağmur koşmamı yeterince zorlaştırıyordu. Islak saçımı iterek arkama baktım. Gitmişti. Koşmayı bırakıp bir duvara yaslandım. Nefesimi düzenlemeye çalışıyordum, gitmişti. Peşimdeki herneyse sonunda beni bırakmıştı. 18 yaşında olmama rağmen korkmuştum. Bedenim soğuktan tirtir titriyordu belki de korkudan. Yavaşça ellerimden güç alarak duvardan ayrıldım. Tek amacım sıcacık yatağımda huzurluca uyumaktı. Bir adım atmama kalmadan bir güç beni duvara yapıştırmıştı. Nefes alamıyordum, sırtım nasılda ağrıyordu kahretsin. Karanlıkta bana yaklaşan surata baktım."BABAMDI". Evet kesinlikle babamdı. "Baba" diye fısıldadım sesim çıktığı kadar. Konuşmadı sanki içinde bir savaş vardı. Yavaşça buz gibi olmuş elimi suratına sürttüm, parmaklarımı hissetmiyordum"Benim baba kızın Annabella" o ise tekrardan beni duvara yapıştırdı. Aç gözlerle bana bakıyordu. Gerçekten AÇ. Korkuyla "Baba?"diyebilmiştim. Biraz durdu ve "Affet beni böyle olmak ben istemedim" dedi ve o an boynuma yöneldi. Keskin bir acı vücudumu kapladı ve bir anda yer ayağımın altından kaydı. Çok gençtim, gitmem gereken okullar, yaşanacak anılarım vardı. Daha aşık bile olmamıştım ben. Bir anda bedenimin ıslak zemine yığıldığını hissettim. Ölüyor gibiydim. Belkide ölüyordum. Ama garip bir şey vardı. Sanki canlanıyormuşum gibi, yeniden doğuyormuşum gibi...

Sadece masmavi hayallerim vardı. Gökyüzü gibi uçsuz bucaksız hayaller... Sadece gerçekleşmesini istediğim bembeyaz dileklerim vardı. Bulutlar kadar özgür dilekler... Saklı olan bir hazine gibiydi kalbi. Keşfedilmeyi bekleyen bir hazine. Mutluluk tınısı sesi duyuluyordu uzak diyarlardan. Aşkı ve mutluluğu yanlış bedenlerde, yanlış kalplerde, yanlış sokaklarda arayan iki Gezgin: Bir gün aynı sokakta karşılacak mıydı? Peki ya sokak çıkmaz sokak ise? Tesadüf mü, aşk mı yoksa kader mi bilemeyiz ama onlar ya birbirlerinin kaybettikleri umutları olacaklardı ya da vazgeçtikleri. Belki de her şey bir Bahar Rüzgar'ı gibiydi... (#Genç Kurgu'da 2. ) ♡♡♡ Lopus Yayınları ile raflardaki yerini aldı. ♡♡♡ #instagram: @lopusyayinlari #instagram: @niisa.krmn