-Czemu jesteś tu sama- zapytałam małą blondyneczkę, która siedziała w ciemnym zaułku. -Nie wiem gdzie jestem. Mój brat się na mnie zezłościł i mnie tu zostawił- zaszlochała. Podeszłam do niej i wystawiłam rękę. -Chodź ze mną. Pomogę ci go zalesić- dziewczynka chwyciła moją rękę.- Czy twój brat jest taki jak ty?- zapytałam. -Ale o co chodzi- udawała, że nie wie o co chodzi. -Wiesz o co chodzi, wilczku- uśmiechnęłam się do niej. -To pani jest też taka jak ja?- popatrzyła na mnie zdziwiona. -W pewnym sensie tak. Tylko ty jesteś betą, a ja alfą- wyjaśniłam gdy szliśmy przez pięknie oświetlony park. -Mój braciszek też jest alfą- uśmiechnęła się słodko.

Nowa wersja Elesmera jest cichą i nieśmiałą dziewczyną, która ma sekret. Wyjątkowe oczy chowa pod szkłami kontaktowymi i okularami, cerę pod makijażem i długą grzywką, a to wszystko, po to, aby nikt jej z nimi nie łączył. Udaje jej się odseparować od sfory, nie wchodzą sobie w drogę, jednak wtedy pojawia się On. Patrzy na nią, jakby była mu coś winna, on wie. Teraz Elesmera rozumie już, że nic nie będzie już takie jak dotychczas.

Adria ma 16 lat. Od kilku miesięcy ukrywa długie, czarne pióro. Nie wie dlaczego, ale czuje, że jest do niego przywiązana. Rozpoczynają się wakacje, w trakcie których życie Adrii zmieni się nieodwracalnie. Na szczęście zawsze u swojego boku będzie miała swoją przyjaciółkę Kat, która zawsze jej pomoże. Pojawi się też pewien chłopak, który niespodziewanie zacznie nachodzić Adrię...

Adolpha Ciris to 15-letnia wilczyca, która jeszcze nie przeszła przemiany. Jej rodzice to szlachetne wilki, są alfami potężnej sfory. Mama to Daciana, ma białe futro jak wszyscy z tego rodu, a ojciec to Conri, biały, dostojny i ogromny wilk przywódca. Rodzice chcą wysłać Adolphę do akademii dla wilków, gdzie pozna sforę i pewnego chłopaka. Czy powiąże ich miłość czy może nienawiść, musicie się przekonać czytając tę książkę.

Kiedy słyszysz w radiu albo widzisz w wiadomościach coś o porwaniu wyobrażasz sobie co musi czuć osoba, której się to przydarzyło. Myślisz, że potrafisz sobie to wyobrazić. Tłumaczysz sobie, iż rodzice tej osoby zaraz zapłacą okup i w nienaruszonym stanie wróci do domu. Wyobraź sobie, że to wygląda zupełnie inaczej. Jest to ciągła walka zarówno psychiczna jak i fizyczna. To już trochę gorzej brzmi, prawda? Powiem ci jeszcze, że nigdy nie wiesz czy dożyjesz jutra. Każdy dzień może być twoim ostatnim. Wystarczy, że popełnisz błąd lub zadrzesz z niewłaściwą osobą. Porywaczom nie zawsze chodzi o pieniądze . Czasami mają ich aż za dużo. Chcą ciebie ale nie wiesz dlaczego. Uciekasz ale oni i tak cię znajdą. Jesteś w obcym kraju, bez niczego. Znasz jedynie język i sztuki walk. To niewiele ale czasami tyle wystarczy. Mam na imię Katherina i zostałam porwana.