Kitap olacağı için bölümlerin bir kısmı kaldırılmıştır. 🌱 "Sen benden uzak durabilecek misin?" dediğimde sesim kısıktı. Bedeni gerilirken devam etmeye zorladım kendimi. "Bak," deyip elimi çenemin üstündeki elinin üstüne yerleştirdim. "Elin tenimde gözün gözümde." Gözlerindeki ifade kararırken yüzümü biraz ona doğru yanaştırdım. Dudaklarımız arasındaki mesafe öyle azdı ki... Dudakları yavaşça dudak kenarıma dokundu. Nefes nefese kalmış bir vaziyette, daha fazlasını istiyor, elleri arasında milyonlarca parçaya ayrılıyordum. Gözlerim kapanırken dudağımın altındaki çizgiyi öptü. "Ben seni tüketirim, ben seni yeşertemem Zeynep. Sen benden yeni filizlenen bir çiçeği koparıp atmamı istiyorsun. Yapamam be Zeynep. Yapamam. Bunu sana da kendime de yapamam." 🌱 Amcası tarafından geneleve satılan Zeynep Kızıl, başına kötü bir şey gelmeden önce İstihbaratçı Vural Alazoğlu tarafından kurtarılır. Geçmişindeki acılardan sıyrılamayan Vural, Zeynep'in hayatına bir ışık gibi doğmuştur. Zeynep kalbini Vural'a kaptırdığında kendini aşk ve tutku dolu bir ikilemin ortasında bulur.

BİLGİSAYARININ KAMERASINA İYİ BAK BELKİ SENİ İZLİYORDUR !

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Devrim Altun. Bu benim. Devrim ismini hakkıyla taşıyorum çünkü 'devrim' sayılabilecek işlere imza attığım söylenebilir. Mesela, yatılı bir erkek kolejindeki tek kızım. Mesela oda arkadaşım bir erkek, en değişiğinden, yakışıklısından, üstelik yavaş yavaş fark ettiğim gibi, oldukça karanlığından. Ve mesela hayatım çok garip bir yöne doğru gidiyor. "Kötü kararlar iyi hikayelere yol açar." *Kitap 2017 yılında epsilon yayınevi ile basılmıştır, fakat wattpad üzerinden okuyabilirsiniz. 1,2 ve 3. kitap bulunmaktadır.

Aşk en trajik hayatlarda bile kendine yer bulabilir. Hatta bazen trajedinin kendisi bile olabilir. Aşıkken mutlu da olabilirsin, ölüme yakın da. Bunun tersi de geçerli elbette. Mutluyken de aşık olabilirsin, ölüme yakınken de. Peşinde geçmişini öldürmüş, bugününü yaralamış ve geleceğini tehdit eden bir katil varken de gülümsetebilir aşk seni. İşte Hayal'in şaşırdığı nokta da buydu. O hayatın içinde gülümsemesine neden olabilecek bir şeyin oluşu. Tabii bunun ardından da çok önemli bir soru geliyordu: Kerem'e aşık mı oluyordu?

"Beni bir gölge gibi takip ediyordu,her yerde hep yanımdaydı. Ben ise habersizdim,bütün olanlardan ve bundan sonra ki bütün olacaklardan."

Sertçe yutkundum ve elimi yarama bastırdım.Artık nefes alış-verişlerimin zorlaşması,bana sonumun yakın olduğu mesajını veriyordu. Gözlerimi açmaya çalışırken "Seni seviyorum." diye fısıldadım.Yaramın getirdiği tarifsiz acı hissedilmez olmuştu. Alnını alnıma bastırınca her gözyaşı yüzüme düşmeye başlamıştı.Gözüme düşen bir damlaya karşı koyamadım ve gözlerimi kapattım.Cody'nin seni seviyorum'ları arasında bilincim kayıp giderken mutluydum. ♧ Vampir #1 ♧ Köken #1

On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım varken aksiyona ne gerek vardı ki ?Ama kabullenmem ve üstesinden gelmem lazımdı.Hayal kurmayı bırakıp gerçek yaşantıya dönmüştüm.Yada dönecektim , ama bu hiç kolay değildi.Unutturmam lazımdı artık , beynime kazınmış kötü anıları.Geçmişimiz her ne kadar silinse de gelecekte gelecekti tekrar karşımıza.Ve tekrar silmeye gücümüz olmayacaktı.Ama ben bunu başarmak zorundaydım,her ne kadar kötü şeyler yaşayacak olsam da dik durup üstesinden gelmem lazımdı.Ve yapacaktım bunu.Hava yavaş yavaş aydınlamaya başlıyordu.Ay yok oluyor ve güneş doğuyordu.Birlikte asla duramazlardı.Güneş batarken ay yerini alıyordu , ay batarken ise güneş.Bende kendim gibileriyle birlikte olabilirdim normal insanlarla değil. Her şeyin bir düzeni vardı .Normal insanlar varken benim gibiler onların yanında yaşayamazdı. Ve ben bu düzeni öğrenene kadar kendim gibi olanlarla kalacaktım.

AV, EPHESUS YAYINLARI aracılığıyla raflarda! * Zamanın çok öncesinden gelen bir savaş ve tüm bunlardan habersiz bir genç kız... Annabelle Jefferson, Hiddenfield kasabasına adımını attığı an bir şeylerin yolunda olmadığını biliyordu. Fakat bu kadar akıl almaz olayların tam ortasına düşeceğini asla tahmin edemezdi. Ağaçların arasındaki tapınağın anlatılmamış hikâyesi, kanlı bir tarih ve aydınlık ile karanlığın bitmek bilmez çatışması... Tüm bunların ortasında Annabelle'i, karşısına çıkan tehlikelerden koruyan ama rengini asla belli etmeyen bir genç adam: Jay Sullivan. Peki ya Annabelle'i, Jay'den kim koruyacaktı? Kendi avına âşık olan bir avcı, Yok edecek mi avını hiç düşünmeden? Ya da Koruyabilecek mi onu kendisinden? * #1 in Fantastik

©Tüm hakları saklıdır.30 Temmuz 2014 Evet.Bu bir kaçırılma hikayesi fakat kaçırılmayla başlayan bir aşkın hikayesi değil.Genç kız ve zengin adam.Genç kıza aşık bir adam ve duygularından emin olamayan bir genç kız.Birden başka bir ülke başka bir şehir başka bir hayat. ... Dışarı çıktığımda hafif bir meltem nemli tenimi okşadı kapının biraz yakınında abimleri gördüm tam yanlarına doğru ilerlerken siyah bir hummer dikkatimi çekti.Sanki içinde birileri vardı kuytu bi yere çekmişler zaten uzunca bir süre arabaya baktıktan sonra kafamı önüme eğmiş ilerlerken acayip kalın bir ses ismimi fısıltıyla söyledi. -Zehra! Dönüp arkama baktığımda ise şok olmuştum sanki dizlerimin bağı çözülüyordu ama bu olamazdı olması imkansız.Resimlerdeki gibi düzgün yüz hatlarıyla siyahlar içindeki bu uzun boylu adam.Allah'ım şimdi başım çok büyük belada!