Sicak bir sonbahar gunuydu aylardan haziran, bi parkta oturmuş gunesin yuzume vurdugu sicaklikla yasadiklarimi dusunuyor ne talihsiz bir insan oldugumu bi kez daha anliyordum benim hikayem çok kucukken başlamisti aslinda ... Ben daha 5 yasindayken annemi kaybettim babami hic tanimadim bana teyzem bakti ama oda enistemin korkusundan genç yasimda tanimadigim benden 8 yaş buyuk bi adamla (Kazimla) evlendirdi ama evliligimiz 1 yil ancak surdu ayriligimizin uzerinden 2yil gecti bi barda garsonluk yapiyorum barmen (mustafa)y lada 7bucuk aydirda sevgiliyiz artik eve gitsem iyi olacak hava sogumaya basladi bu parki seviyorum bana huzur veriyor ... saat sabahin 7:00si calan saatin sesiyle yatagimdan kalktim 8:00 de iste olacaktim duş alip uzerimi giydim işe geldigimde herkez bana bakip guluyordu bi anlam veremedim mustafa'nin yanina gidip fisildar edasinda ne oluyor kuzum dedim oda gulerek umarsamaz taviriyla bilmem dedi belliki birsey karistiriyorlardi ama çikardi kokusu cok yogun bi gundu,

Cinler kimine göre inandırıcı gelmeyebilir. "Görmediğim bir şeye neden inanayım ki?" Cinlere inanıp inanmamak sana kalmış. Fakat onlar adının geçtiği, istedikleri her yerdeler. Yeri gelir seni izlerler. Beslemesiz yatılan yatağın tavanında, destursuz girilen tuvalette, anadan doğma gibi çıplak olduğun banyoda bile seni izleyip dalga geçebilirler. Ya da kim bilir, belki seni sempatik bulup aşık olurlar ha? Ya da bundan rahatsız olup musallat olabilirler? Neden olmasın? Bunu okumak onları tanımanın bir yoludur. Eğer inkar edersen kaçmak için yol yoktur. Bu arada benden söylemesi. Dikkatli ol, şuan arkanda bu yazıyı okumana tanıklık ediyor olma ihtimalleri de yüksek. İstersen arkana bak.