Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

Şarkılar yalan söylüyormuş Baran, kimse kimseyi öldürmüyormuş sevdadan... Şayet öyle olsaydı, girmez miydim benim için kazdığın mezara? Düşmez miydim o dipsiz çukurlara, karanlık kör kuyulara... Şiirler de yalan söylüyormuş Baran, düşülmüyormuş öyle ha deyince... Yürekte yanan yangın, kül etmiyormuş hiçbir bedeni. Şimdi ışıkları söndürmeli, Seni yazan kalemi kırmalı, Ve kalbimin kapılarını kapatmalıyım... İçim çok kanıyor, Ama savaşmalıyım. Tek bir damla gözyaşıma hapsedeceğim seni Baran. Yutkunduğum an gözümden değil, Kalbimden düştüğün an olacak inan.

İşte oradaydı... Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım. O kadar güzeldi ki... Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde bile ışıl ışıl parlıyordu. Şaşkın bir şekilde bana bakıyordu. O dolgun dudakları loş ışıkta bile âdeta bir güneş gibi parlıyordu. Ona baktıkça bedenimdeki yangın beni iyice sardı ve içimden geçenleri yakarırcasına söyledim: "Yakıyorsun, Zeynep! Alev alev, cayır cayır yakıyorsun!" & Kokusunda can bulduğum, sen benim uçurumum olacaksın... Yayınlanma tarihi: 17 Aralık 2017

Yazardan Not! Eğer bu kitap ilginizi çektiyse ve okumak istiyorsanız bence yapmayın. Bu Kitabı 2015 yılında yazmaya başlamıştım ve yazdığımdan beri 4 yıl oluyor. Kendim yazdıklarımın üstünden geçince iğreniyorum ve nasıl böyle saçma bir hikaye yazmışım bilmiyorum. Tecavüz normalleştirilebilecek bir konu değil ve asla olamaz. Ne yazıkkı o zamanlar bunu anlayacak kadar aklım yokmuş.

Yasaktı biliyordum. Aile içinde aşk bizde uygun görülmezdi, ayıp sayılırdı. Hayatımın bu kadar değişeceğini hiç sanmazdım. Cebimdeki 20 tl bir haftada 20.000 tl oldu. Ben bir gettoydum, o ise züppe bir üvey kardeş.. Öz kardeşim ve kendini beğenmiş William connor'la işler ne kadar zor olabilirdi ki? Hele bide kırkından sonra hayatını yaşamak isteyen bir anne ile...

Hayatı boyunca kaybetmeye mahkum olmuş genç bir adam. Yaşadıklarını cinsel eğilimlerinden çıkarmaya çalışması ve insanlara verdiği işkenceden ne zaman vazgeçecek dersiniz? Christian Greyin hayatına hoşgeldiniz.

"Eymen rahat bırak beni bu benim seçimim!!!!" "NE DEMEK BENİM SEÇİMİM KİM ESKORT OLMAYI SEÇERKİ?!?" "Bu benim hayatım sen karışamazsın!!!!" "Benim hayatım sensin!!!" son söylediği şeyi fazlaca sessiz söyledi. Duymamı istemiyordu. Ellerimi bırakmış gitmemi istiyordu. Aynı zamanda da gitmememi. Arkamı döndüm ve yavaşca yürümeye başladım. Bir yandan ağlıyor bir yandan yürüyordum. Tek düşüncem Eymen'e aşık olmaktı. Bu olamazdı. Beni bu düşüncelerden Eymen'in huzurlu sesi çıkardı. "SENİ SEVİYORUM ESKORT GÜZELİM!!!!!"

Bir kadın için itibarından vazgeçer misin? Tüm sevdiklerinden? Peki ya hayatından? Şimdi her şey tersine döndü. Bu bir saf kız güçlü erkek hikayesi değil, istekleri uğruna kimseyi tanımayan güçlü bir kadın, aşkı çok yanlış kadında tadan bir adam... DİKKAT! +18 bölümler mevcuttur!

Pembrook dükünün vekilharcı ve kahyası olan Hunter Scoot hayatına dalmadan önce de yeterince sorunu vardı genç kızın. Eski varlıklı günlerde yaşadığını düşünen savurgan büyük babası,zengin bir yaşamı isteyen düşüncesiz kız kardeşi,ipotekli bir ev ve boş bir kiler... Günü kurtarmak için tek yapabildiği evdeki değerli eşyaları satmak ve ayakta durmaya çabalamaktı. Genç adamın düzenli ziyaretleri ve kendisini ilgilendirmeyen sorunlara burnunu sokmasının tek bir sebebi olabilirdi; alımlı kız kardeşi Lyyn... Peki bu neden genç kızı rahatsız ediyordu? Hunter güçlü kadınları her zaman takdir etmişti. Willow Hamilton'da gördüğü en güçlü kadınlardan biriydi. Gururlu ve hayatta kalmak için inatçı bir sabırla mücadele eden bu kadının aynı zamanda yüreğinde tek bir duygu kırıntısı taşımadığını öğrendiğinde iş işten geçmiş, genç adam ona çoktan aşık olmuştu. Küçümsenip reddedildiğinde arkasına dönüp bakmadan gitmeliydi ama yapamamıştı. Hala umudu vardı. Ta ki o geceye kadar... Onun kadar hesapçı,sinsi ve para için her şeyi yapabilecek bir kadın aşkını asla hak etmiyordu. O gece bu kadına aşık olan kalbini yerinden söküp atmayı diledi.Arkasını dönüp gitmeden önce yapması gereken bir şey vardı. Ona bir ders vermek...