Elimdeki kalemi öldürmek için yazıyorum bu yazıyı. Mürekkebi bitti bitecek, son demlerini yaşıyor. Yazdıklarını okuyan biri belki bunu anlayamayabilir ama ben hissediyorum. Arabada bir terslik olduğunda bunu ilk şoförü fark eder, biraz ona benziyor işte. Önce, onu daha fazla yormaktan vazgeçip bu haliyle diğer kalemlerin arasında bıraksam mı ki diye düşündüm. Ama emekliliğe ayrılıp öteki kalemlerin yanında bir sığıntı gibi hiçbir şey yapmadan yaşamını sürdürmeyi gururuna yediremeyeceği açıktı. Henüz yazabilecek güce sahip olduğundan, onu bu haliyle çöpe atmayı da ben istemiyordum. Zaten böylesi bir davranış, kaleme hakaret etmek olurdu. Ben de çareyi onun adına bu intihar yazısını yazmakta buldum. Kalem yazdıkça tükenecek, tükenmek için yazacaktı.