"Kaburgam acıyor," diye fısıldadı, gül kuyusu. "Kaburgamı çaldın benden." Adam kızın yüzünü tam kaburgalarının üstüne bastı. "Burada, gül kuyusu," dedi ifadesiz bir sesle. "Burası senin sürgünün. Buradayken ne ölüme kavuşabilirsin, ne de kendini geri alabilirsin artık." Kız, adamın kazağını kavradı, yüzünü kaburgalarının arasına gömdü ve kaşlarını çatarak başını iki yana salladı. "Ölüme kavuşturmayacaksın beni," diye fısıldadı. "Bana beni geri vermeyeceksin." "Asla." Kızın, göğsünün ortasında bir yarası vardı, o yaraya bir isim bile vermişti. Adam, o yarayı ondan çalmıştı. O yaranın adı, "çocukluğum"du. Artık yeryüzüne yağan gül yapraklarının rengi, kan kırmızısıydı. Zehirli kırmızı gül sarmaşıkları bağladı bizi, Birbirimize zehirlendik. O kâinat kadar eşsizdi, Ben basit bir gül kuyusu. Tutulmamız gerekiyordu, Tutulduk. Ben Gül'düm, O, içine düştüğüm Kuyu, Benim Kuyum. Gül Kuyusu.

Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©

1. Kitabın devamı niteliğindedir. Yeni olay ve karakterler vardır. ••••••••••• 14.04.2015 •••••••••• Gerçek aşk... Onlar birbirine bağlanmıştı. Onları hiçbir şey ayıramaz sanıyorlardı. Taaki... ölüm kapılarına dayanana kadar... Sophia annesini kaybettiği zaman babasıyla Miami'ye taşınana kadar... orada onları eski dostlar beklemekteydi. Ve düşmanlar... Madalyon'un seçtiği kişi Chloe görevi tamamlayamadı. Peki ya kızı bu önemli görevi tamamlayabilecek miydi? Chloe'yi öldüren gizemli katiller kızının peşine düşünce Riley'nin üyesi olduğu konsey koruma gönderdi. Fakat hesaba katmadıkları bir şey vardı ; Madalyon. Madalyon tetiklendi ve bir anda görev için geri sayım başladı.