Denizkızlarına inanır mısınız? Peki erkeklerine?

Birbirimizi sevmek için yanlış dönemdeydik.

"Ateşin etrafında dolaşıyorsun , Luhan. Ateş seni yakar. Kül eder... Ben bulaşmak isteyebileceğin biri değilim."

Bir kanal, 12 farklı insan, 6 farklı aşk.

Luhan... Bir kardan adamdı o. Kalbini ısıtacak sıcak dokunuşlardan çok donduracak bir nefese ihtiyacı vardı. || 26.07.2014 || ✕ Tüm hakları saklıdır. Hikaye bu hesaptan başka hiçbir yerde yayınlanmıyor. Eğer başka bir yerde görürseniz lütfen haber verin! ✕

''Seni Seviyorum.'' ''Seni Özlüyorum.'' ''Seni İstiyorum.'' Derler ki,bazı aşklar hiç bitmezmiş.Bir taraf gitse bile öbür taraf onu sevmeye devam edermiş. Derler ki,seven hiç aldatmazmış.Sadece sevdiği kişiyi görürmüş gözleri başkalarını istemezmiş. Ve yine der bazıları,aşk ağlatırmış.Canını yakar,sahip olduğun her şeyi tek tek alırmış. İnsanlar hep bir şeyler söyler.Sürekli,hiç durmadan. Peki gerçekten doğru mudur dedikleri? Gerçekten var mıdır sonsuz aşk evrende? Peki ya hiç ağlamayan aşık? Yoktur. Aşk,acı verir. Aşk,yasak bir meyve gibidir,zamanı geldiğinde öldürür.

''Piyon? Ah, evet.'' Luhan gülümseyerek ayağa kalktı ve onun önüne geçti. Omuzlarından tutup, parmak uçlarında havalanarak onun dudaklarını dudaklarına bastırdı. ''Her oyunun sonunda, bütün satranç taşları aynı kutuya konulur. Hayatta budur, nasıl bir insan olursan ol, her son herkes için aynıdır. Herkes bir gün ölür, önemli olan nasıl yaşadığındır.'' Sehun şaşkınlıktan konuşamayacak hale gelmişti. Sığındığı sözcükler, ona ihanet ediyor ve bir türlü konuşamıyordu. ''Kendine bir şans ver, insanların seni tanımasına izin ver.'' Luhan, afallamış Sehun'a bakıp gülümsedi. ''Sana aşık olmadım. Aşk bencilliktir ve ben bencil biri değilim. Seni sevmiyorum da, çünkü sevilmeye değer biri değilsin.'' © Tüm hakları saklıdır.

Sehun, kağıt yığınlarının arasındaki kutuyu aldı ve üzerindeki tozları sildi. Üzerinde siyah mürekkeple yazılan yazıyı okumaya çalıştı. Silik olan harfleri zorlukla birleştirdi. Güzel bir yazıyla isim yazıyordu.... Xiao Luhan. Kutuyu açtı ve içinde bir sürü kağıt parçası ve kasetler vardı. Kasetlerin üzerinde tarihler vardı. En son atılan tarihin üzerinden bir yıl geçmişti. Laboratuvarda duran oynatıcıya ilk tarihi yerleştirdi ve oynattı. Gelip gidip ekranda bir yüz belirdi... Hayatında gördüğü en güzel yüz. Çocuk kameraya bakıp gülümsedi ve konuşmaya başladı. "Merhaba ben, Xiao Luhan... "

Sen bayım! Evet, sen! Üzerindeki gri takım elbiseyle file benzeyen adam! Yüzündeki o korkunç maskeyi indireceğim. Sen canavar değilsin. Sadece canavar olduğunu söyleyip insanları etrafından uzaklaştırmaya çalışan bir korkağın tekisin.

"B-ben bambaşka bir yere gidiyorken, sana geldim." "Onun yerine-" dedim derince yutkunurken. "Ben geldim sana."