Adolpha Ciris to 15-letnia wilczyca, która jeszcze nie przeszła przemiany. Jej rodzice to szlachetne wilki, są alfami potężnej sfory. Mama to Daciana, ma białe futro jak wszyscy z tego rodu, a ojciec to Conri, biały, dostojny i ogromny wilk przywódca. Rodzice chcą wysłać Adolphę do akademii dla wilków, gdzie pozna sforę i pewnego chłopaka. Czy powiąże ich miłość czy może nienawiść, musicie się przekonać czytając tę książkę.

Dziewczyna, która z pozoru ma normalne życie- ma przyjaciół, rodzine, chodzi do szkoły- tak naprawdę skrywa sekret. Niezwykły sekret, który zacznie przysparzać jej wiele problemów. "Czyli musisz żyć wśród ludzi i jednocześnie ich unikać ?" ~ Ray Craven

Joanne za kilka tygodni kończy osiemnaście lat. Chodzi do drugiej klasy w College'u. Mieszka z rodzicami w Dartford, godzinę drogi od Londynu. Przeprowadziła się w połowie roku szkolnego z powodu pracy rodziców. Są oni detektywami i często dostają większe zlecenia. Dość męczące życie Joanne zmienia się kiedy co noc śni o oczach. Kilka par oczu obserwuje ją i tak jest noc w noc. Co to może oznaczać? Czy dziewczyna poradzi sobie z prawdą do kogo należą te oczy i co mają z nią wspólnego? ~~~ Opowiadanie może zawierać wulgaryzmy oraz sceny przeznaczone dla osób dorosłych

Sonia jest samotnym, nastoletnim wilkiem. Czuje się osamotniona w świecie, który ją otacza - świecie pełnym ludzi. Stara się jak najlepiej utrzymać w tajemnicy swoją drugą naturę oraz żyć, jak normalna nastolatka. Wszystko to ulega diametralnej zmianie, kiedy spotyka innych ze swojego rodzaju. Nowa znajomość sprowadza ją na niebezpieczną ścieżkę pełną przygód oraz odwiecznej miłości. _____________________________________ Opowiadanie zaczęłam pisać dawno temu i nie jestem zadowolona z jego treści oraz poprawności tekstu, ale nie mam serca go usuwać. Zbyt wiele zawdzięczam jego czytelnikom. ♥

Samotność... Stan w, którym jesteśmy sami ze swoimi myślami.. sami ze sobą. Lecz jeżeli jesteśmy wystarczająco długo samotni... przestaje nam to doskwierać. Z czasem pragniemy tylko tego... Nazywam się Carmen... Mam 18 lat... i staram się zapanować nad swoim samotnym życiem...

Za wszystkie błędy przepraszam

Nowa wersja Elesmera jest cichą i nieśmiałą dziewczyną, która ma sekret. Wyjątkowe oczy chowa pod szkłami kontaktowymi i okularami, cerę pod makijażem i długą grzywką, a to wszystko, po to, aby nikt jej z nimi nie łączył. Udaje jej się odseparować od sfory, nie wchodzą sobie w drogę, jednak wtedy pojawia się On. Patrzy na nią, jakby była mu coś winna, on wie. Teraz Elesmera rozumie już, że nic nie będzie już takie jak dotychczas.

-Czemu jesteś tu sama- zapytałam małą blondyneczkę, która siedziała w ciemnym zaułku. -Nie wiem gdzie jestem. Mój brat się na mnie zezłościł i mnie tu zostawił- zaszlochała. Podeszłam do niej i wystawiłam rękę. -Chodź ze mną. Pomogę ci go zalesić- dziewczynka chwyciła moją rękę.- Czy twój brat jest taki jak ty?- zapytałam. -Ale o co chodzi- udawała, że nie wie o co chodzi. -Wiesz o co chodzi, wilczku- uśmiechnęłam się do niej. -To pani jest też taka jak ja?- popatrzyła na mnie zdziwiona. -W pewnym sensie tak. Tylko ty jesteś betą, a ja alfą- wyjaśniłam gdy szliśmy przez pięknie oświetlony park. -Mój braciszek też jest alfą- uśmiechnęła się słodko.