Tanıtım bölümüne göz atınız...

"Her şey onunla değişti ben bile öfke, aykırı hatta soğuk bile..." 🌙 Acının esir aldığı bir kız ve onu acıya esir etmiş suçlular... Genç kız her geçen gün tanrıya daha da yaklaşacağı günü beklerken , her şey içinden çıkılamaz bir hal almıştır. Bir tarafta onun geçmişi , bir tarafta geleceği dururken genç kız şimdiki zaman olarak kalmıştır. 🌙 "Sadece yanında olmama izin ver , söz veriyorum sana zarar vermeyeceğim." 🌙 Sen kırılmış, incinmiş küçük bir kız çocuğusun. Önüne verilmiş bu repliklere ve bu oyuna bağımlı kalmana gerek yok. Benim yanımda her zaman kendin ol. Asıl kızı oyna. Bana yaralarını aç ki , yaralarını sarmana yardım edeyim. Lütfen incinmiş kalbini tamir etmem için bana izin ver. Sadece bir kere seni sevmeme izin ver.

Bir mafya ve bir doktorun bi araya gelmesi imkansiz degil mi peki birleşirse nolur onu gorecez bu hikâyede haydi okumaya gelin

Gizem/Gerilim #1 Yirminci yaş gününün sabahında, ardında hiçbir iz bırakmadan kaybolan bir genç kız, Azra... Onu bulmayı giderek takıntı haline getiren, polis teşkilatının gördüğü en yetenekli komiserlerinden Atakan... İlk anda basit bir kayıp vakası olarak kayıtlara geçen olayın ardında, tarihin en karanlık sırlarından birine açılan kapının olması mümkün mü? Günümüz İstanbul'unda başlayan olayların uzandığı yerler, genç komiserin bu kapıyı aralamasına yetecek mi?

Hangisi daha kötü? En yakın arkadaşlarının ölümünü görmek mi? İçinizden birinin katil olduğunu bilmek mi? SEÇİM SİZİN...

Kitap bitmiş bulunmakta fakat içime sinmeyen çok yer var bu yüzden boş bir zamanımda tarafımca düzenlenecektir. Yine de okumak isteyenler okuyabilir. (Okunmayacak kadar da kötü değil 😅) *** "Melek maskesi takmış şeytanların arasında şeytan maskesi takmış meleğim aslında." Küçük yaşta sebebini bilmediği ve asla öğrenemediği bir nedenden ötürü ailesi tarafından terk edilmiş, hayatın kirli tarafıyla daha ufak yaşta tanışmış bir kız çocuğuydu. Başına gelen onca acı şeye rağmen hayatta dik durmaya çalışmış fakat sürekli geçmişle yüzleşmesi gerekmişti. Bu geçmiş oldukça kanlı ve ızdırap dolu bir geçmişti. Yeşil gözlere sahip bir geçmiş. Tabi bir de şuan yaşadığı zaman vardı. Şuan yaşadığı zamana neden dahil olduğunu anlamadığı insanlar. Başına sürekli bela açan, kendi açtığı belaları da sürekli temizleyen. Ki özellikle içlerinden biri bedenine,ruhuna, mantığına hatta belki de kalbine oldukça bela biriydi. Lakin kızın kalbi yasaklı bir bölge idi. Kimsenin adım atamayacağı mayınlarla dolu, adım atanın eninde sonunda öleceği. Çevresi buzlarla çevrilmiş, içi olabildiğince acıyla doldurulmuş bir bölge. ©Tüm hakları saklıdır.

*Çalışmalarım noter tasdikli olup izinsiz kullanılması ve çoğaltılması yasaktır* İki farklı hayat kesişir bir noktada, ümitsizlik ve çaresizlik içindedirler. Bir ömrü birlikte yaşamak için fazlasıyla gayret sarf etmeleri gerekmektedir.

#2 +18 şiddet içerir Karanlık hüküm sürer ruhunu kaybetmiş bedenlerde. Bakanlar onları güçlü sanırlar. Hasta bedenlerdir onlar. Ruhları kayıptır. Acı çekmeye alışmak kolay bir duygu mu sanılır? Acı ile yaşamak zevklimi geliyor sana? Yere düşünce kırılan kolun açısını bağırarak dindiremezsin. Bir trafik kazası geçirirsin ve annen baban oracıkta gözlerinin önünde ölü verir. Sen kırılan boynunun acısı ile onlara bakar ve kendi acını unutursun. Yedi yaşında bir çoçuksundur ama artık büyümüşsündür. Kayıp ruhlar acıların keyif verdiği bir hayatı ideme ettirmez. Acılar ile yaşamayı emreder sana. Başlayacağınız bu kitap bağımlılık yapabilir. Aşırı merek ve heyecana yol açabilir. Büyük ihtimal kitaba başladığınızda vaktiniz varsa bitirmeden elinizden bırakamayacaksınız. Yani uykusuzluğa yol açabilir. "İddialı konuşuyorsun yazar" diyenler, okumayı bitirdikten sonra "yeni bölüm gelsin bir an önce" de diyeceksiniz

taktik maktik yok BAM BAM BAM

Şarkılar yalan söylüyormuş Baran, kimse kimseyi öldürmüyormuş sevdadan... Şayet öyle olsaydı, girmez miydim benim için kazdığın mezara? Düşmez miydim o dipsiz çukurlara, karanlık kör kuyulara... Şiirler de yalan söylüyormuş Baran, düşülmüyormuş öyle ha deyince... Yürekte yanan yangın, kül etmiyormuş hiçbir bedeni. Şimdi ışıkları söndürmeli, Seni yazan kalemi kırmalı, Ve kalbimin kapılarını kapatmalıyım... İçim çok kanıyor, Ama savaşmalıyım. Tek bir damla gözyaşıma hapsedeceğim seni Baran. Yutkunduğum an gözümden değil, Kalbimden düştüğün an olacak inan.